De week tussen Kerst en “Nieuw” heeft altijd iets knussigs, vind ik. Kerstrest (nee, restjes van het kerstdiner) opmaken en die eerste oliebol is toch best lekker. We zijn aan het werk maar het voelt toch anders, toch ook een beetje als feest.
Sociale honden
Zondag 29 december: om 9 uur kijkt Marianne om zich heen en telt precies núl hondenvrijwilligers. Het pension zit vol met honden die de jaarwisseling in de relatieve rust van het asiel zullen doorbrengen. Natuurlijk schieten Eline en ik te hulp en ook vrijwilligster Ingrid -die net klaar is bij het kattenpension– komt aanrennen. Met z’n vieren zijn we een geolied team. Met weinig woorden en optimale communicatie verdelen we het werk. Ruim vóór tien uur zitten alle blaffers er weer fris en weldoorvoed bij. Omdat we leuke sociale honden hebben, kunnen na de pauze veel viervoeters lekker in groepjes ravotten in het hondenbos. Er klinkt al veel vuurwerk in de wijk, vandaar dat we de meeste honden in het asielbos houden. Alleen de echte ijskonijnen gaan nog naar buiten om te wandelen.
Vier zwerfkonijnen
Over konijnen gesproken: ’s avonds belt de dierenambulance op het noodnummer met vier (!) stuks langoren. Die niet in dat ene hok in onze nachtopvang passen. Gelukkig slaapt Syl in het asiel en na mijn appje helpt ze (ahem, zij doet al het werk) me om ze een plekje te geven. Het lijkt alsof het al oudejaarsavond is en ik ben -zelfs op het afgesloten en uiteraard vuurwerkvrije asielterrein- op mijn hoede voor verdwaalde vuurpijlen en nitraatbommen.
De vier konijnen staan momenteel nog in ons overzicht van Gevonden dieren. Als zich na 14 dagen geen eigenaar heeft gemeld, zullen wij op zoek gaan naar nieuwe baasjes. Klik hier voor het actuele overzicht van plaatsbare konijnen.
Besproken katten
Maandag 30 december: bij de asielkatten is het aardig druk. We plaatsen immers tot na nieuwjaar geen katten meer. Tot mijn vreugde zie ik steeds meer oranje bordjes met “BESPROKEN” hangen op de hokken. (In het verleden hebben we geëxperimenteerd met verschillende termen: BESPROKEN/ GERESERVEERD/OPTIE OP/BAASJE GEVONDEN/BIJNA GEADOPTEERD/HOERA IEMAND WIL MIJ EEN THUIS GEVEN. Aan alle uitdrukkingen kleefden bezwaren, vandaar dat we nu gewoon terug zijn bij “besproken”.)
’s Avonds viert de wijk voor de tweede keer deze week oudjaar en kuchend van de kruitdampen loop ik na de avondronde naar huis waardoor mijn knusse tussen-kerst-en-nieuw feestgevoel een behoorlijke deuk oploopt.
Vuurwerk
Dinsdag 31 december: bij de honden beginnen we al om 8 uur met uitlaten en schoonmaken. Het is zo vroeg nog relatief rustig, wat sommige doodsbange honden een kans geeft om even de stress eraf te rennen en buiten hun behoefte te doen. Om 10 uur is iedereen alvast één keer uit geweest. We verstuiven kalmerende spray in de kennel, zetten de radio ietsjes harder en houden alle dieren nauwlettend in de gaten.
Syl staat een uur in de rij voor heerlijke oliebollen, dankjewel Syl, en naarmate de dag vordert, ontplooit Derde Oudejaarsdag zich tot grote vuurwerk-irritatie-hoogte. Terwijl ik mijn kantoor en het aangrenzende archief opruim, gaat de beer om een uur of vier ’s middags echt los en bereikt het een niveau waar we normaal pas rond middernacht aan toe komen. We laten de lichten aan in de buitenkennels en doen zoveel mogelijk gordijnen en zonneschermen dicht. Het geluid kunnen we niet buiten houden, de lichtflitsen hopelijk wel enigszins.
Pas rond half drie ’s nachts wordt het rustiger. Het vuurwerkverbod in het centrum van Leiden heeft kennelijk een verdichting van de hoeveelheid vuurwerk in de omliggende wijken tot gevolg…
De open brief die onze asielbeheerder Nicolette in 2018 aan minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid schreef heeft nog niets aan actualiteit ingeboet. Klik hier om de brief te lezen.
Helpende handen
Woensdag 1 januari: om 8 uur meld ik me als vrijwilliger en mag helpen in het kattenpension. De pensionkatten lijken -hemel zij dank- niet erg onder de indruk van alle oorlogsgeluiden van de afgelopen dagen. Ik vermaak me kostelijk met schoonmaken, daarbij enorm geholpen door de gasten zelf (u weet wel: wal, sloot).
Ook bij de andere afdelingen zijn er volop helpende handen. Wat geweldig dat al die mensen zo vroeg hun bed zijn uitgekomen voor de dieren, bikkels zijn het!
Nieuwjaarsduik
Om even voor één uur verzamelt zich een andere doorsnede vrijwilligers bij de oevers van het Valkenburgse Meer. Dit zijn de bikkels die om sponsortechnische redenen het ijskoude water gaan trotseren. Aangevoerd door viervoetige kunstzwemster Phoebe en live te volgen op Facebook, rénnen ze het water in. En weer uit, gelukkig. Even later schenken we in de kantine van het asiel warme chocomel als dank. Het sponsorresultaat is indrukwekkend: € 3.112, de dierenartslamp gaat er komen! Ook vanaf deze plaats wil ik graag iedereen die aan de Nieuwjaarsduik 2020 heeft bijgedragen nog eens bedanken!
Klik hier voor meer foto’s en video’s van de Nieuwjaarsduik 2020
Donderdag 2 januari: terwijl ik dit blog schrijf zijn buiten de kauwen aan het ruziën en hoor ik hoog in een eik een vroege reiger aankondigen dat hij (zij?) het tijd vindt om een nest te gaan bouwen. Het klinkt als muziek in mijn oren.
Laatste blog & nieuws
Een prachtig gebaar en een dierbare herinnering
Vele lieve mensen steunen de asieldieren met een donatie. Daar zijn wij altijd enorm dankbaar voor. Sommige donaties zijn echter extra bijzonder. De prachtige donatie ter nagedachtenis aan Bep van der Steen-Bodijn is er zo eentje. Uit haar naam doneerden de nabestaanden maar liefst 600 euro aan Stevenshage.
Zwarte katten: vaker in het asiel of niet?
Het is 31 oktober, Halloween. Tijd voor spinnen, heksen, grijnzende pompoenen én zwarte katten. Over die laatste bestaan nogal wat aannames. Zo zouden zwarte katten ongeluk brengen, en vaker en langer in het asiel zitten. Maar is dat wel zo? Hoeveel zwarte katten zaten er de afgelopen vierentwintig jaar eigenlijk bij ons in het asiel? Wij gingen op onderzoek uit!
Interview met vrijwilligster Reyhan Aydin
Vrijwilligster Reyhan is een veelgeziene gast bij onze asielkatten. Ze vindt het mooi om de ontwikkeling van de dieren te volgen: “Ze komen soms doodsbang in de quarantaine binnen, en in de loop van de tijd zie je ze langzaam maar zeker veranderen in zelfverzekerde knuffelkonten. Geweldig vind ik dat!”