Iedereen kent dat gezegde wel, “het hangt van de toeschouwer af of een glas halfvol of halfleeg is”. Tegelijkertijd -denk ik dan – is de aanwezige hoeveelheid vloeistof in beide gevallen hetzelfde. Wat je er ook van vindt, het is wat het is.

Gehavende katers

Begin juni maakten we een blog over de katers Leo en Chopin, over dat ze wel broertjes lijken. Lijden aan dezelfde kwalen. Dat ze allebei aan hun ogen geopereerd moeten worden, en aan hun gebitjes. Gecastreerd en getest op kattenaids. Op een gegeven moment belanden ze zelfs in dezelfde quarantaine en staan dan allebei op mijn lijstje voor de avondronde. De kosten voor de verzorging van Leo en Chopin lopen op en vele dierenvrienden doneren voor het tweetal. We zijn alle gulle gevers zeer dankbaar voor hun bijdrage!

Futloos

Daarna beginnen de overeenkomsten te verminderen. Chopin herstelt maar matig van zijn gebitsoperatie. Valt af. Bloedonderzoek wijst uit dat zijn schildklier te hard werkt. Van de medicatie die hij daarvoor krijgt, knapt hij niet echt op. Standaard blaast hij een keertje naar je als je zijn hok opendoet, maar zonder overtuiging. Over zijn hoofdje aaien vindt hij best prettig, zijn lijf is verboden gebied. Futloos zit hij er bij. Zijn vacht -inmiddels klitvrij- blijft er vettig en armoedig uitzien.

Pijnstilling en buikecho

Bijna sinds binnenkomst staat Chopin al op pijnstilling, maar uit zijn houding vermoeden we toch nog buikpijn (nooit ontspannen in een ‘krulletje’ op zijn zij maar altijd rechtop en ‘vierkant’). We besluiten tot een buikecho. Zijn nieren en lever zijn vergroot en zien er vreemd uit. We testen zijn alvleesklier. Een echte diagnose kunnen de dierenartsen niet stellen, maar het gaat gewoon echt niet goed met hem.

Afscheid

Eigenlijk moet er nog een tweede gebitssanering plaatsvinden, maar zijn conditie is veel te slecht voor nog een narcose. Niemand wil het opperen, maar gaandeweg komen zijn verzorgers één voor één tot dezelfde conclusie. Herplaatsen is op deze manier geen optie en inslapen is het vriendelijkste wat we nog voor Chopin kunnen doen. Tweeëneenhalve maand nadat hij bij ons binnen is gekomen, nemen we afscheid van Chopin.

Charme offensief

Leo intussen wordt aan beide ogen geopereerd, herstelt prima en begint een charme offensief. Als je binnenkomt, gooit hij zich al op z’n rug, nog net niet naar z’n buik wijzend: aaien alsjeblieft. Kammen? Jaaa! Borstelen? Nog veel beter! Zijn scharrige en flossige vachtje verandert in een zijdezacht kleedje zonder ook maar één klitje.

Maud maakt een fotoserie met Leo als ster. Hoewel niet bepaald een schoonheid, spat hij van het scherm af en scoort op persoonlijkheid 15 / 10.

Nieuw thuis

Leo wordt plaatsbaar. Na een paar weken (er komt even een hittegolf tussen…) rijdt een echtpaar van een heel eind verderop in Nederland heen en weer om hem op te halen. Op de foto die we van zijn nieuwe baasjes krijgen, lijkt Leo’s grijns ineens verdacht veel op die van de Cheshire cat uit Alice in Wonderland.

Halfvol of halfleeg? Ik weet het niet. Het is zoals het is.