“Saai” zegt Marianne. “Ik heb besloten dat het een saaie week wordt, deze week.” Ik stem toe, na de achtbaan met Duma en Femke van vorige week kan ik best een portie saai gebruiken.
Hongerstaking
Dan meldt Syl “de wasmachine lekt”. Niet iets dat je wilt horen in een saaie week. “Dat komt morgen” zeg ik en plak er zolang een briefje buiten gebruik op. Zondag 17:00 uur. Alle dieren zijn verzorgd, alle mail is afgehandeld en we laten het asiel netjes achter. Bijna gelukt dus, saai.
Maandagochtend is er contact met de dierenarts over asielkat Flodder die in hongerstaking is. We halen medicatie voor hem bij de praktijk. Dit valt in de categorie ‘gewoon’ dus so far, so good.
Kattenkorfje
Na de lunch loop ik weer richting asiel, klaar voor een saaie middag. Ik zie Marianne bezig met het opruimen van spullen die klaarblijkelijk gedoneerd en voor de deur zijn gezet. Een kattenkorfje met een kleedje, een kattenbak, een paar dozen voer. Ik pak het kattenkorfje op. En zet het -verrast door het gewicht- meteen weer neer. Kijk dan nog eens goed. Twee grote gele ogen omringd door zwarte vacht staren me aan.
Er komt een mevrouw aanlopen en ik probeer nog “deze is zeker van u?”. Maar nee, ze komt haar kat juist hálen, uit ons pension. Ze is net zo verbaasd als wij dat er een kat met zijn hele hebben en houwen voor onze deur staat.
“Saai hè” zeg ik voor de gein tegen Marianne. “Ach ja” zegt ze licht sarcastisch “niet de eerste, en niet de laatste keer waarschijnlijk”. We verspillen geen energie aan negatieve gedachten over de dader. Die persoon heeft waarschijnlijk geen andere uitweg gezien en de kat is bij ons veilig. We ontvangen het diertje met liefde.
Wensenfonds
Samen met vrijwilligster Eline bekijk ik de recalcitrante wasmachine. Het blijkt dat de aansluiting van de slang op de kraan volledig doorgerot is. Met beleid en met enige hulp van het rijmpje lefty-loosey, righty tighty krijgt Eline alles weer waterdicht en in bedrijf.
’s Avonds mag ik met bestuurslid Suzan tijdens een feestavond van het Rabo Wensenfonds een cheque van 1500 euro in ontvangst nemen. Te besteden aan nieuwe T-shirts voor de asielvrijwilligers. Deze vorm van niet-saai kunnen we wel waarderen.
Dinsdag is iedereen de hele dag druk bezig met gewone dingen. Dieren, dierenarts, klanten, telefoon, mail. Zou het dan deze week toch nog gaan lukken…?
Papegaai Jua
Sinds zondag is er een mailwisseling gaande over amazonepapegaai Jua. Op onze vragen of de gegadigde ervaring heeft met amazones en of er soortgenoten in huis zijn, wordt ontkennend geantwoord. Voor ons reden om Jua niet daar te plaatsen. Onze afwijzing valt niet in goede aarde. Ik citeer: “Jullie kanker moeders ik hoop dat die kkr papegaai en jullie aids krijgen en doodvallen vieze kkr lijers”.
Achteraf gezien was het misschien beter geweest om niet te reageren, maar dit schiet me echt in het verkeerde keelgat. Ik schrijf daarom terug dat de beslissing om geen papegaai bij deze persoon te plaatsen, kennelijk de juiste is geweest. En iets over het ontbreken van medeleven met andere levende wezens.
Hierop volgt vrij snel weer een reactie, die ik hier niet zal herhalen maar onder meer te maken heeft met dieren in lichaamsopeningen stoppen. Zei iemand zelfbeheersing? Het is allemaal behoorlijk heftig en bedreigend – die avond zorgen we dat we allemaal tegelijk naar huis gaan.
Iets te toevallig
In de kattenpensionvleugel is inmiddels rond half vier de verwarming uitgevallen. Met wat kunst- en vliegwerk krijgen we (lees: mijn echtgenoot Harm) die weer aan de praat. Al snel kunnen we de aan de katten uitgedeelde warme vestjes weer opbergen.
Op donderdagochtend kijk ik wat de dag gaat brengen. En wat schetst mijn verbazing? Er is een mail van iemand die graag Jua wil hebben. In de mail lezen we over een thuissituatie die voldoet aan werkelijk álle plaatsingseisen. Door al mijn jaren asielwerk ben ik achterdochtiger geworden dan me lief is, maar dit nét iets te toevallig. Een korte zoektocht op het wereldwijdeweb bevestigt mijn vermoeden dat beide mailschrijvers elkaar kennen.
Ter plekke besluit ik dat we Jua niet meer zelf gaan herplaatsen. Hij gaat naar een gespecialiseerde opvang waarmee we al eerder contact hebben gehad en waar hij welkom is. Zodra het wat warmer wordt, mag hij verhuizen.
Nooit saai
Voordat Marianne en ik donderdag aan ons weekend beginnen, laten we de week nog eens de revue passeren. En komen tot de conclusie dat haar voorspelling niet geheel is uitgekomen. Bij Stevenshage is het niet saai.
Leuk? Meestal wel. Bijzonder? Dat zeker. Ongewoon? Echt wel. Spannend? Af en toe. Maar saai? Nóóit.
Laatste blog & nieuws
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
