Intussen in het asiel: Leve onze vrijwilligers!
Wie “asiel” zegt, zegt “vrijwilligers”. (Hoewel, waarschijnlijk zeg je eerst “dieren” en dan pas “vrijwilligers”.)
Als bedankje houden we jaarlijks een vrijwilligers-zomer-bijeenkomst. Tot nu toe vrijwilligers-barbecue genaamd, maar dit jaar komt er geen rooster aan te pas. We hebben namelijk gekozen voor een buffet-in-Italiaanse-sferen, excellent verzorgd door Mascha Smit van Passion Food uit de Herenstraat in Leiden. Het taartenbuffet erna (eveneens van Passion Food) valt ook bijzonder in de smaak…
Vrijwilligers bedanken
Als beheerder mag ik altijd een woordje tot de aanwezigen richten, om iedereen te bedanken voor al het werk dat is verzet. Dit keer mondt dit woordje uit in een overpeinzing over vrijwilliger-zijn. En die ging ongeveer aldus:
“Lieve allemaal, wat fijn dat jullie er allemaal weer zijn!
Het is het einde van de zomer (vandaag nog even lekker 29 graden) en nog steeds behoorlijk druk… Toch vind ik dat we -als ik zo eens om me heen kijk- er nog redelijk florissant bijstaan met z’n allen. En dat is mede dankzij jullie, onze vrijwilligers.
Bijzondere mensen
Jullie zijn allemaal bijzondere mensen die tot een sterk slag behoren. Volhardend. Bij hitte ’s ochtends héél vroeg (6 uur!) bij de katten beginnen, ’s avonds láát bij-nog-steeds-34-graden honden komen uitlaten (helaas een primeur voor Stevenshage). Door regenbuien heen honden uitlaten waarbij je werkelijk tot op je onderbroek nat bent. Winterse kou deert jullie niet….
Onze bestuursleden hebben te maken met allerlei bureaucratisch geneuzel en de uitdagingen die de toekomst ons gaan brengen, zoals bouwplannen vlak naast ons asielbos. Al met al verzetten jullie een énorme hoeveelheid werk voor ons dierentehuis.
Waarom vrijwilliger?
Wat mij deed afvragen: waarom doen mensen eigenlijk wat ze doen voor Stevenshage? Wat maakt dat mensen hun tijd, liefde, zorg, energie, creativiteit, kunst, kunde, bloed, zweet en tranen aan iets besteden zonder dat daar een vergoeding tegenover staat. Het afgelopen jaar heb ik les gehad over algemeen geldende leerprincipes (en die dus ook van toepassing zijn op jullie): gedrag dat iets oplevert, wordt herhaald en versterkt, gedrag dat niets oplevert, dooft uit. Kennelijk houden jullie er dus ‘iets’ aan over. Maar wat is nou dat ‘iets’?
Geen geld, glamour of dankbaarheid
Geld of roem kunnen we gevoeglijk schrappen als reden. Glamour? Tja, poep van tralies schrapen en kots opruimen valt wat mij betreft toch in een iets andere categorie. Dankbaarheid van de dieren? Dat schrap ik ook maar meteen als reden. Vrijwilligerswerk in het asiel klinkt misschien romantisch, totdat je een kwaaie kat eten moet geven of op je kin over het asfalt gaat als je een hond uitlaat. En ik kan ook echt niet beweren dat het doorsnee konijn zijn verzorgers om de nek vliegt van dankbaarheid.
Het personeel? Voor ons ego is het natuurlijk verleidelijk om te denken dat jullie hier komen vanwege onze geweldige persoonlijkheden, maar de eerlijkheid gebiedt me om toe te geven dat jullie net zo hard je best zouden doen als er hele andere poppetjes hier stonden.
Maar wat is het dan wel?
Groter dan jezelf
Ik denk dat jullie allemaal mensen zijn die graag een steentje bijdragen aan iets dat groter is dan jezelf. Dat jullie jezelf als een wezenlijk onderdeel van een geheel beschouwen. En dat jullie niet denken “ach, wat kan één persoon nou voor verschil maken” maar dat je denkt “wat kan ik op dit moment, op deze plek, voor dit dier betekenen?”. En dat je na afloop van je shift weet dat je verschil gemaakt hebt. Dat jouw bijdrage op dat moment het leven van een dier gunstig heeft beïnvloed. Dat geeft voldoening, diep van binnen. Dat gevoel smaakt naar meer waardoor je blijft terugkomen. Ondanks alle bezwaren (kou, hitte, vroeg opstaan, rotweer) die ik eerder noemde.
Schouderklopje
Geef jezelf en elkaar daarom gerust een schouderklopje want met z’n allen maken jullie een énorm verschil voor de dieren van Stevenshage. Zij realiseren zich dat niet, maar wij wel. En daarom zeggen wij nu uit de grond van ons hart dankjewel!
Heeft u interesse in vrijwilligerswerk bij Dierentehuis Stevenshage? Klik hier meer voor informatie. En kom op zaterdag 14 september tussen 11.00 en 17.00 uur langs bij onze vrijwilligers op de Vrijwilligersmarkt in Voorschoten. U vindt onze kraam dit jaar aan de Schoolstraat!
Eén gedachte over “Intussen in het asiel: Leve onze vrijwilligers!”
Heb geen woorden voor dit indrukwekkende verhaal, maar een ding is zeker. Wij doen dit werk al een poosje en doen het ontzettend graag. Hoe de omstandigheden ook zijn.
Het geeft zoveel voldoening te zien dat de dieren het zo fijn vinden als ze een beetje aandacht krijgen.
En dat door alle bijdragen groot en klein de dieren een stapje dichterbij komen voor een gouden mandje.
Els en Leo
Reageren is niet mogelijk.