Als Duma bij ons binnenkomt, is het 7 februari 2017. Of ik me vergis in het jaartal? Ehmm nee. Duma zit sinds februari 2017 in ons asiel. Hij was toen 2 jaar. Duma is een typische Podenco, slank, atletisch en clownesk. “Wat een geinponem. Die vindt vast snel een nieuw huis.” zeggen we tegen elkaar.

Speels en vriendelijk

Duma is dol op reuring, op rennen en op spelen met andere honden. Hij maakt vrienden bij de vleet, al vindt hij na een tijdje ons speelbos en z’n kameraden een beetje saai worden. Blijkt dan ineens te kunnen vliegen.

Als een vleermuis (heb je die oren gezien?) zweeft hij over het hek van het speelbos. We vinden hem na 10 minuten terug op het terrein van onze buren, scharrelend tussen de stapels stenen en zand. Op zoek naar het Grote Avontuur. Of een muis. Als we hem roepen, komt hij als een veulen aangedarteld en laat zich zonder problemen aanlijnen.

Vrijheid in het speelbos

Na nóg twee Houdini acts in ons bos mag hij alleen nog aan de riem naar buiten. Nu hij het kunstje doorheeft, kiezen we noodgedwongen voor veiligheid. Er is teveel verkeer in de omgeving van het asiel.

Natuurlijk mag hij ter compensatie naar het Valkenburgse Meer (aan een hele lange lijn) en galoppeert hij aan de fiets. Toch mist hij zijn vrijheid in ons bos en zijn dagelijkse sessie met zijn vriendenclub (waar iedereen trouwens lid van mag worden). In de loop der weken zien we hem kwijnen. Hij probeert zijn energie kwijt te raken door heel veel en heel hard en heel lang te blaffen. We besluiten daarom het kleine bos “Duma-proof” te maken. Een heel gedoe. Staanders op het hek, draden (geen stroom!) spannen en netten ertussen knopen.

Het is best spannend om hem weer in het kleine bos los te laten. Marianne en Annika hebben de hulp van 5 menselijke vrijwilligers ingeroepen om het hek te bewaken en 4 hondelijke vrijwilligers om voor entertainment te zorgen. Het werkt! Hij probeert zijn oude vlieg-truuk nog een paar keer maar merkt dat ‘iets’ hem de weg verspert en besluit dan toch maar binnen de omheining te blijven.

Duma volgens zijn verzorgers

Die nieuwe baas, intussen, wil nog niet zo lukken. Waarom toch? De inmiddels 4-jarige Duma is best een heleboel hond, ja. Een hele uitdaging om hem uitdagingen te blijven bieden. Maar ook een heerlijke hond om een band mee op te bouwen, om na een dagje bootcamp samen mee voor de buis te hangen.

Voor een gebalanceerd beeld hebben we zijn verzorgers gevraagd naar zijn beste en iets minder beste kwaliteiten. Dit is wat ze zeiden:

• Plus: “Frivoliteit, vrolijkheid en energie.” Minder plus: “hij loopt je rustig omver als je in de weg staat.” – vrijwilliger Rutger
• Plus: “110% sociaal met andere honden”. Minder plus: “katten jagen”. – vrijwilligster Monique
• Plus: “guitig, eigenwijs, prachtig om te zien”. Minder plus: “brutaal, snel gefrustreerd bij tegenwerking.” – oproepkracht Eline
• Plus: “een blij ei”. Minder plus: “geduldig op zijn eten wachten vindt hij onzin”. – hondenverzorgster Marianne
• Plus: “grote mensenkennis”. Minder plus: “jaloersige trekjes”. – plaatsvervangend beheerder Syl
• Plus: “zijn inventiviteit”. Minder plus: “zijn inventiviteit”. – beheerder Nicolette

Kortom, waarom zit Duma in hemelsnaam nog steeds in het asiel?

UPDATE: Inmiddels heeft Duma een nieuw baasje gevonden! Lees hier over hoe hij opgehaald werd en lees hier hoe het een paar maanden later met hem gaat.