“Dertien” zegt Marianne. “Dertien?” antwoordt de klant vol ongeloof. Ze hebben het over Norah, de hond van Marianne. Dinsdag vierde ze haar verjaardag, onze Noor, het is feest!
Puppy
Als hondenkind van 4 maanden komt Norah in augustus 2006 het asiel binnen. Hondenverzorgster Marianne ziet hoe het pupje de wereld met grote verbaasde ogen tegemoet kijkt en besluit om haar ‘een paar dagen’ mee naar huis te nemen om aan de socialisatie te werken.
Marianne vindt haar leuk. Heel leuk. Na een paar dagen besluit ze: Norah blijft. Beide zijn dan nog zalig onwetend van wat de toekomst gaat brengen.
Nachtelijke zorgen
Norah blijkt moeite te hebben met de zindelijkheid, bijna elke nacht moet Marianne haar bed uit. Gelukkig is het nog zomer en ach, het is een fase toch? Maanden gaan voorbij. Het gaat goed met Noor, alleen de ontlasting gaat nog niet top, die is altijd mwah, variërend in consistentie van koeienvlaai tot spetterende diarree. Weer moet Marianne bijna elke nacht haar bed uit. Norah begint af te vallen in plaats van te groeien zoals een normale jonge hond.
Dierenarts dus. Onderzoek na onderzoek volgt. Norah staat wekelijks bij toenmalige dierenarts Emile op de tafel. Haar gewicht is zorgwekkend laag. Terwijl ze rond de twintig kilo zou moeten zijn, komt ze niet meer boven de 15 kilo uit. Marianne is ten einde raad. Nog één dingetje kunnen we testen, zegt Emile, de alvleesklierfunctie. Bingo. De waarde zou tussen de 5 en de 40 moeten zijn, maar is bij Norah minder dan 1. Ze maakt nagenoeg géén spijsverteringsenzymen aan. Diagnose: exocriene pancreas insufficiëntie (EPI). Behandeling: toevoeging van enzymen aan de voeding.
Appelboom
Omdat Norah altijd rauwvleesvoeding van Carnibest eet, gaat Marianne daar eens om raad vragen. Korte tijd later ziet de Carnibest variant “pancreas” het levenslicht, geïnspireerd door niemand minder dan onze eigen appelboom Norah. Binnen een paar maanden komt ze kilo’s aan en ziet er weer uit als een goudhaantje. De vraag is wel hoe lang ze het zal volhouden met deze aandoening.
Appelboom? hoor ik u nu denken. Een schrijffoutje zeker. Nou, kijk, dat zit zo. Marlies wilde een grap uithalen met Marianne en hing een advertentie op ons prikbord om voor de honden van Marianne een nieuw baasje te zoeken. Van de kruising Appenzeller Sennenhond x Friese stabij die Norah officieel is, maakt Marlies een kruising Appelboom. De advertentie maakt bij onze vrijwilligers een storm van verontwaardiging los. “Een hondenverzorgster die zomaar haar honden wegdoet. Schande!!”. Na uitleg (Grap, Eén April) waait de verontwaardiging over maar de rasnaam, die blijft plakken.
Norah’s streken
Dertien jaar hou ik Noor elke werkdag gezelschap. We hebben een goede verstandhouding. Toch moet ik regelmatig opnieuw bewijzen dat ik geen kwaad in de zin heb. (Nou gebeurt het natuurlijk wel eens dat ik het licht uitdoe terwijl ze nog op de trap loopt of dat ik mijn been strek onder het bureau terwijl ze daar net stilletjes is gaan liggen. Maar dat is -echt- altijd per ongeluk.)
In die dertien jaar haalt ze heel wat streken uit. Een hele schaal brownies naar binnen werken, naar de dierenarts moeten om haar maag te ledigen en vervolgens thuisgekomen net zo makkelijk weer bijna een stuk cake stelen. (Aan deze actie dankt ze de bijnaam ‘Porky’.)
Een gans achterna zitten (en te pakken nemen), Marianne die zich achter haar aan een rotje rent door het weiland, boze ganzeneigenaar die er een slaatje uit probeert te slaan, kortom een drama. Voor Norah valt dit in de categorie “top dagje uit”.
Evenals de keer dat ze een (vieze bagger-) sloot overzwemt tijdens een eendenachtervolging, vervolgens niet meer terug durft en net zo lang jammert totdat Marianne dan toch maar de sloot overzwemt om haar op te halen. (Daarbij even vergetend dat er nog een portemonnee en autosleutels in haar achterzak zitten…)
Eeuwige jeugd
Jarenlang verdenken we Noor ervan het geheim van de eeuwigdurende jeugd te hebben ontrafeld en pas na haar 11e levensjaar zien we haar tempo wat vertragen. Als ze afgelopen Kerstmis wordt getroffen door Geriatrisch Vestibulair Syndroom (waarbij het evenwichtsorgaan wordt aangetast) vrezen we het ergste. Maar ook dat komt ze -koppige Friezin als ze is- weer te boven. Het enige dat rest is een duidelijk verouderd gezichtje en een koppie dat permanent scheef staat. Alsof ze zich constant afvraagt wat we nu toch weer van haar willen…
Toen destijds de diagnose EPI werd gesteld, bereidde Marianne zich erop voor dat Norah niet oud zou worden. Inmiddels zijn we ruim twaalf jaar verder en vieren we op 30 april met gepaste blijdschap en slagroomsoesjes haar 13e verjaardag. “Tot een jaar of vijf geleden werd er overal nog voor me gevlagd” zegt ze als we klaar zijn met zingen “maar kennelijk mag dat niet meer van de nieuwe koning…”. Ik begin met uitleggen over Koninginnedag dat Koningsdag werd enzo maar ze luistert al niet meer. Ze is toe aan haar middagdutje in de grote hondenmand naast mijn bureau. Ik hoop dat er nog vele mogen volgen!
Laatste blog & nieuws
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
