Intussen in het asiel: Woensdag

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Glimlachend komt Marlies om half negen mijn kantoor binnen. “Was er niet iemand die iets had met vlooien kammen? Ik herinner me vaag zoiets.” vraagt ze semi-onschuldig. Ik zou het natuurlijk kunnen ontkennen maar de bewijsstukken zijn geheel openbaar op onze website te vinden in de blogs Vlooien en Het verhaal van kitten Thijs.

Katertje Julian komt onder de vlooien terecht bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Katertje Julian

“Jaaaah?” zeg ik dan ook aarzelend. Tien minuten later sta ik in kattenquarantaine E met katertje Julian op het aanrecht, bak water met zeepsop in de gootsteen, kam in de aanslag. Gisteren heeft Marlies hem al vlooiendruppels gegeven, vandaag gaan we proberen hem van (een deel van) zijn plaaggeesten te verlossen.

“Elke keer denk je: dit kan niet erger” zegt Marlies “en dan komt er eentje binnen en ja hoor: erger”. Na de eerste twee halen met de kam geef ik haar volmondig gelijk: zo’n gigantisch vlooiencircus heb ik inderdaad nog nooit op een volwassen kat aangetroffen.

Nog nooit meegemaakt

Julian blijkt -al doet zijn uiterlijk in eerste instantie een beetje aan Grumpy Cat denken- een allerliefst katje te zijn. Een paar keer probeert hij van het aanrecht te springen (dat kan ook liggen aan het feit dat ik Hey Jude voor hem aan het zingen ben) maar ondergaat vervolgens gelaten de behandeling. Er zit een raar laagje, het lijkt wel iets van haarlak, op zijn vacht. En hoe dun de vacht ook is, de kam komt er niet doorheen. Het lukt beter als ik z’n vacht ietsjes nat maak, wat er wel weer voor zorgt dat zijn witte befje onmiddellijk rozerood kleurt van de vlopoepjes. Toch weer een echte echt-nog-nooit-meegemaakt ervaring.

Gelukkig heeft Marlies Julian al eerder vlooiendruppels gegeven zodat de vlooien ofwel dood ofwel onderweg zijn. In zijn waterbak drijven al de nodige slachtoffertjes rond. Ik moet niet denken aan springlevende vlooien in deze massale hoeveelheden aangezien ik nu al tientallen verdoofde exemplaren van mijn handen en armen moet verwijderen. Na een kwartiertje bergen we de spullen op en krijgt Julian een welverdiend snoepstaafje. Vanmiddag verder.

Katertje Julian wordt ontdaan van de vele vlooien in zijn vacht.

Zwerfkater Kees

Rond tien uur staan de eigenaren van een gevonden kat op de stoep. De zwerfkat in kwestie is er niet goed aan toe, waarvoor ze zelf ook al naar de dierenarts waren geweest. Het ging sindsdien alleen niet beter, een vervolgafspraak stond op de planning. Alleen was kater Kees dan steeds nét even van huis. Onze dierenarts heeft Kees meteen na binnenkomst op zware medicatie gezet tegen zijn heftige jeukproblemen, één van een aantal kwalen die hem mankeren. Helaas zonder resultaat. Het is een moeilijk gesprek voor zowel de eigenaren als voor ons. We nemen de tijd, wikken, wegen. We willen allemaal het beste voor Kees en uiteindelijk komen we tot het gezamenlijke besluit om hem te laten inslapen. Dierenarts Steven (what’s in a name) van de Keerhoeve komt er speciaal voor naar het asiel, zodat Kees de stress van weer een autorit wordt bespaard. In bijzijn van zijn eigenaren slaapt Kees voorgoed in.

Waterstofzuiger

Ik zit net weer aan mijn bureau -voorzien van een vers kopje koffie- waar allerlei papieren en elektronische zaken geduldig op me liggen te wachten, als ik Eline van beneden hoor vragen “weet er iemand iets over waterstofzuigers?”. Ik onderdruk de neiging om onder mijn bureau te gaan zitten. Loop dan, ondanks een totale afwezigheid van kennis over stofzuigers (van zowel de droge als de natte overtuiging) toch naar beneden. Daar staat de Kärcher in de asielhal in een binnenzee van water onnuttig te zijn. Als ik in de slang kijk of er misschien obstructies zijn, pletst het water over mijn schoenen. “Ja, die doet het niet” is mijn intelligente conclusie. Mijn andere zinvolle handelingen zijn checken van het snoer en jutteren aan de knopjes. Dan herinner ik me ineens dat we onlangs een nieuw filter erin hebben gedaan. “Heb je hem sindsdien nog gebruikt?” vraag ik Eline. Het antwoord is nee. Dus voelen we het filter eens aan de tand, halen het eruit en plaatsen het terug. Een eureka moment volgt. In een mum van tijd is er van de binnenzee niets over dan wat vochtige vlekken. Het voelt alsof we een maanraket hebben gerepareerd.

Tijdelijk onbereikbaar

Dan staat er een monteur van KPN op het programma. Hij komt iets aan onze internetaansluiting wijzigen. Van tevoren zagen we die bui al hangen en we worden niet teleurgesteld: internet, telefoon, mail, PIN, kassa, alles ligt eruit. Voor de PIN is een tussenoplossing voorhanden, maar ICT-er Harm en ik zijn een groot deel van de middag bezig om de verbinding tussen de buitenwereld en Stevenshage te herstellen. Op het 0900-nummer na lukt het nog ook. Dan vind ik het welletjes en sluit me op om dit blog te schrijven met Julian en zijn ongenode gasten als welkome onderbreking. (“Take a sad song and make it better…”)

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren