Intussen in het asiel: Teddyberen
Als ik binnenstap, zondag, kijkt iedereen wat schuins mijn richting op. “Weet ze het al?” vraagt de een. “Weet wat al?” vraag ik argwanend. De ervaring leert dat dit soort opmerkingen niet veel goeds voorspellen.
Dertig konijnen
Syl is de boodschapper. “Tussen de twintig en de dertig” zegt ze. ‘Slagroomtaarten? Wandelende takken?” zeg ik, in een kansloze poging de zaak luchtig te houden. Na het antwoord “konijnen” sta ik meteen weer met twee voeten op aarde. Uitleg volgt (gezondheidsproblemen van de eigenaar) waarop ik met alleen een ‘o.k.’ reageer. Oordelen zijn hier niet op hun plaats, we moeten nu gewoon dieren en mensen helpen.
Teddy Widders
Dinsdagmiddag gaan Syl en Annika op pad met een asielbus die is volgestouwd met lege reiskorfjes. Een aantal uren later keren ze terug, in het gezelschap van negentwintig fluffy beestjes, sommige volwassen en vrij groot en sommige ieniemienie en nog baby maar allemaal voor mij nauwelijks herkenbaar als konijnen en er veeleer uitziend als iets dat je bij de Intertoys kunt aanschaffen.
Het zijn Teddy Widders*), een type konijn dat veel Angora in de voorouders heeft, er daardoor aandoenlijk, zacht en aaibaar uitziet én intensieve en vrijwel dagelijkse vachtverzorging vraagt die er bij deze de laatste tijd bij in is geschoten. Eén voor één worden de als ontplofte poederdonzen uitziende konijntjes uitgeladen, beoordeeld en krijgen ze een schoon bed, eten en water. Als de hele kolonie gesetteld is, laten we hen even bijkomen.
*) In het Duits betekent “widderkaninchen” hangoorkonijn, omdat men vindt dat het hoofd van een hangoorkonijn en profil een beetje op een ramskop lijkt en “Widder” in het Duits “ram” (zoals het sterrenbeeld) is. De strikte vertaling (volgens Google) van het woord hangoor is Schlappohr. Maar dat klonk natuurlijk een beetje raar: Teddy Schlappohr konijn… (ik zie daar dan wel weer een geschikte cartoon naam in: ‘De dolle avonturen van Teddy Schlappohr’).
Trimmen en castreren
De volgende dag zitten ze er ondanks de verhuisstress fris en fruitig bij. Syl en Annika beginnen met de administratie: registratie in ons computersysteem, wie zit waar, pasfoto’s maken en de status qua vacht: veel van de dames en heren kunnen wel een trimbeurtje gebruiken. En, oh ja, namen! Het thema ligt voor de hand: beroemde beren. Na enige discussie krijg ik mijn zin en zo hebben we nu ook een teddy-beertje Colargol. (Ga nu niet naar het herkenningsmuziekje zoeken op Youtube. Doe nou niet. Eigen schuld…)
Op vrijdag worden er negen rammen gecastreerd en aangezien ze toch slapen, maken we van de gelegenheid gebruik om hun intieme zones te ontdoen van klitten en prut. Die zijn weer helemaal het heertje. Oh wacht. Nou ja, ze zijn weer tiptop in orde. Ook komen er hulptroepen voor het kammen en ontklitten en het socialiseren van de baby-fluffies.
Hoge kosten
In een stil momentje calculeer ik globaal de kosten, knipper lichtjes met de ogen en zoek vervolgens mijn stoute schoenen. Want we gaan onze trouwe blog lezers (weer…) om een kleine bijdrage vragen voor de castratiekosten (we vinden negentwintig namelijk even genoeg…) en medische kosten. Wilt u helpen, klik dan hier en weet dat onze dank -en die van negentwintig teddybeertjes- groot is.
Mocht u belangstelling hebben om zo’n lief, leuk, schattig en tijdrovend konijntje (of twee) een nieuw thuis te bieden, leest u dan eerst onze pagina over adoptie van een konijn. Nog steeds interesse? Stuurt u ons dan een mailtje met uw situatie en waarom u graag in aanmerking wilt komen. Dan nemen we t.z.t. contact met u op.
4 gedachten over “Intussen in het asiel: Teddyberen”
Helaas dat liedje zit al bij het lezen in mijn hoofd.
Ach, een fokker die niet wist te ✋. Zo herkenbaar gelukkig niet gedumpt zo als Nijn die mijn vriend vond voor de deur van zijn werk dat was 5 jaar geleden 3 dagen later hadden we er 9. 2die we 1 jaar eerder een thuis gaven. We hebben nu door de jaren heen nog 2 heren over die onlangs nog de waterslang blijkbaar bewerkt hadden
Beste Annemarie, wat fijn dat jullie deze dieren hebben opgevangen en oud mochten zien worden. Enne, sorry van dat liedje, mensen van een bepaalde generatie -ahem- hoeven de naam Colargol maar te horen en dan is het al raak ja…
groet, Nicolette
Wij hebben onze lieve teddy widder vitello gekocht bij haar.
Ze deed het fokken met liefde en ja misschien had ze er wat beestje minder moeten hebben, maar haar konijnen kregen wel de liefde die ze nodig hadden.
De eerste die we van haar kregen was een konijntje met een gedragsstoornis doordat hij het een en ander bij zijn eerste huisje had meegemaakt, hij kwam toen bij ons en beet de mannelijke dieren en mensen in huis.
We hebben haar een berichtje gestuurd en ze gaf aan dat ze dit zo niet wilde en dat we dat konijntje terug konden brengen en een nieuw konijntje konden ophalen. Het nieuwe konijntje (vitello) is inmiddels nu bijna 1,5 jaar oud en ruim 1 jaar bij ons.
We kunnen niet meer zonder hem en we hebben veel widders gehad en veel ervaring met deze beestjes, maar vitello heeft toch echt de beste vacht van al onze widders.
Zo dit wilde ik even kwijt want ze krijgt nu alleen maar negatieve reacties over zich heen en dat verdient ze niet.
Veel succes met de widders ik hoop op een goed thuis voor ze.
Beste Gina, dit blog was zeker niet bedoeld om negatieve dingen te uiten. Het draait echt om wat wij zelf meemaken in ons dagelijkse asiel-leven. Het valt ons op dat deze konijntjes heel vriendelijk en open zijn en dat ze zich prima laten kammen (wat betekent dat iemand er al veel tijd in heeft gestoken om dat aan te leren). We gaan ons uiterste best doen om de beste plekken voor deze dieren te vinden en wensen de oude eigenaar alle goeds met haar dieren en haar gezondheid.
groet, Nicolette
Reageren is niet mogelijk.