Als ik binnenstap, zondag, kijkt iedereen wat schuins mijn richting op. “Weet ze het al?” vraagt de een. “Weet wat al?” vraag ik argwanend. De ervaring leert dat dit soort opmerkingen niet veel goeds voorspellen.

Dertig konijnen

Syl is de boodschapper. “Tussen de twintig en de dertig” zegt ze. ‘Slagroomtaarten? Wandelende takken?” zeg ik, in een kansloze poging de zaak luchtig te houden. Na het antwoord “konijnen” sta ik meteen weer met twee voeten op aarde. Uitleg volgt (gezondheidsproblemen van de eigenaar) waarop ik met alleen een ‘o.k.’ reageer. Oordelen zijn hier niet op hun plaats, we moeten nu gewoon dieren en mensen helpen.

Teddy Widders

Dinsdagmiddag gaan Syl en Annika op pad met een asielbus die is volgestouwd met lege reiskorfjes. Een aantal uren later keren ze terug, in het gezelschap van negentwintig fluffy beestjes, sommige volwassen en vrij groot en sommige ieniemienie en nog baby maar allemaal voor mij nauwelijks herkenbaar als konijnen en er veeleer uitziend als iets dat je bij de Intertoys kunt aanschaffen.

Het zijn Teddy Widders^*), een type konijn dat veel Angora in de voorouders heeft, er daardoor aandoenlijk, zacht en aaibaar uitziet én intensieve en vrijwel dagelijkse vachtverzorging vraagt die er bij deze de laatste tijd bij in is geschoten. Eén voor één worden de als ontplofte poederdonzen uitziende konijntjes uitgeladen, beoordeeld en krijgen ze een schoon bed, eten en water. Als de hele kolonie gesetteld is, laten we hen even bijkomen.

^{*) In het Duits betekent “widderkaninchen” hangoorkonijn, omdat men vindt dat het hoofd van een hangoorkonijn en profil een beetje op een ramskop lijkt en “Widder” in het Duits “ram” (zoals het sterrenbeeld) is. De strikte vertaling (volgens Google) van het woord hangoor is Schlappohr. Maar dat klonk natuurlijk een beetje raar: Teddy Schlappohr konijn… (ik zie daar dan wel weer een geschikte cartoon naam in: ‘De dolle avonturen van Teddy Schlappohr’).}

Trimmen en castreren

De volgende dag zitten ze er ondanks de verhuisstress fris en fruitig bij. Syl en Annika beginnen met de administratie: registratie in ons computersysteem, wie zit waar, pasfoto’s maken en de status qua vacht: veel van de dames en heren kunnen wel een trimbeurtje gebruiken. En, oh ja, namen! Het thema ligt voor de hand: beroemde beren. Na enige discussie krijg ik mijn zin en zo hebben we nu ook een teddy-beertje Colargol. (Ga nu niet naar het herkenningsmuziekje zoeken op Youtube. Doe nou niet. Eigen schuld…)

Op vrijdag worden er negen rammen gecastreerd en aangezien ze toch slapen, maken we van de gelegenheid gebruik om hun intieme zones te ontdoen van klitten en prut. Die zijn weer helemaal het heertje. Oh wacht. Nou ja, ze zijn weer tiptop in orde. Ook komen er hulptroepen voor het kammen en ontklitten en het socialiseren van de baby-fluffies.

Hoge kosten

In een stil momentje calculeer ik globaal de kosten, knipper lichtjes met de ogen en zoek vervolgens mijn stoute schoenen. Want we gaan onze trouwe blog lezers (weer…) om een kleine bijdrage vragen voor de castratiekosten (we vinden negentwintig namelijk even genoeg…) en medische kosten. Wilt u helpen, klik dan hier en weet dat onze dank -en die van negentwintig teddybeertjes- groot is.

Mocht u belangstelling hebben om zo’n lief, leuk, schattig en tijdrovend konijntje (of twee) een nieuw thuis te bieden, leest u dan eerst onze pagina over adoptie van een konijn. Nog steeds interesse? Stuurt u ons dan een mailtje met uw situatie en waarom u graag in aanmerking wilt komen. Dan nemen we t.z.t. contact met u op.