Intussen in het asiel: Poemba

Het is zaterdag 18 november als ik aankom op het asiel. Elke ochtend check ik of er ‘s nachts nog nieuwe honden zijn gebracht door de dierenambulance. In één van de hokken ligt een harig hoopje naar de muur te staren. Er zit weinig beweging in – alleen aan zijn oortjes zie ik dat hij merkt dat er iemand is. Op het briefje van de dierenambulance lees ik dat het hoopje haar de naam Poemba draagt en dat hij de Rooseveltstraat aan het oversteken was. Niet erg verstandig als hond zijnde, al helemaal niet als je al een dagje ouder bent. Poemba heeft een chip, die staat geregistreerd in Rotterdam. Helaas is het telefoonnummer afgesloten. Ondertussen heeft Poemba zich omgedraaid in zijn hok. Twee glazige oogjes kijken mij aan. Ik ga er vanuit dat deze oude man zijn baasje kwijt is en snel weer opgehaald wordt door een ongeruste eigenaar.

Oud mannetje

Ondertussen gaat het asielwerk verder. Dus ook Poemba krijgt net als alle andere honden een schoon hok, vers water en lekker eten. Aangezien er een verschrikkelijke lucht uit zijn bekkie komt, vermoed ik dat zijn gebit niet al te best is. Daarom krijgt Poemba een bakje zacht blikvoer. Dit werkt hij moeizaam, maar toch met smaak weg. Na een half uurtje van rust, is het tijd voor een wandelingetje. Hij heeft moeite om zijn mandje uit te komen, maar als hij eenmaal in beweging is, schuifelt hij samen met onze vrijwilligster over het terrein. Verder gaat nog niet, dit is al vermoeiend genoeg.

Als de werkdag voorbij is, zit de oude Poemba nog in de kennel. De ongeruste eigenaar die ik verwacht had, is niet gekomen. De dagen verstrijken en Poemba blijft zitten. Ook verder speurwerk via de chip levert helaas niets op, behalve zijn geboortedatum: 7 februari 2001. We schrikken. Dat betekent dat hij bijna 17 jaar is! Zou hij dan toch moedwillig op straat gezet zijn? We blijven maar niet te lang bezig met deze gedachte en kijken naar de toekomst voor Poemba. Want 17 is een hele leeftijd. Is hij lichamelijk nog sterk genoeg om naar een nieuw baasje te gaan?

Gebitssanering

Poemba gaat voor een check naar onze dierenarts. Roel schrikt van het gebit. Het is in zeer slechte staat. Zo erg dat er zelfs pus uit Poemba zijn neus komt. Daarnaast is hij ook erg mager en heeft hij een dubbele hartruis. Voor zijn toestand is het niet erg bevorderlijk om onder narcose zijn gebit te saneren. Maar ons kleine, oude mannetje is zeker de zin in het leven nog niet kwijt. En wij zijn best wel verliefd geworden op lieve Poemba. Daarom besluiten we om hem een kans te geven op een goede oude dag. Dat betekent wel bloedonderzoek, gebitssanering en een afspraak bij de trimster (oftewel bij mij).

Na een verfrissend bad en een goede kambeurt voelt Poemba zich duidelijk al een stuk beter. Er wordt bloed afgenomen. De uitslag is niet geweldig maar wel te verklaren. Zijn leverwaarden zijn te hoog. Volgens de dierenarts komt dit waarschijnlijk door zijn slechte gebit. Poemba’s lever maakt overuren om alle afvalstoffen te verwerken. Op 5 december is het dan zover: Poemba gaat naar de Keerhoeve voor zijn gebitssanering. Dapper wandelt het kleine mannetje de praktijk binnen. Dierenarts Marije belooft om te bellen als hij weer opgehaald mag worden of als er iets is. De hele dag houd ik gespannen mijn telefoon in de gaten.

Om 15 uur is Poemba weer terug op het asiel. Hij is nog wel wat suf, maar heeft de operatie goed doorstaan. Hij heeft geen tand meer in zijn bekje. Ik zal u de details besparen, maar het was een behoorlijk zooitje. Dierenarts Marije en assistente Linda schreven er zelfs een Sinterklaasgedicht over, dat u onderaan deze pagina vindt. Nu mag Poemba verder bijkomen in zijn kenneltje. Deze heb ik vol gelegd met warme dekens en de kachel staat ook hoog. Aan het eind van de dag krijgt hij nog een lekker blikje voer en dat gaat er al met smaak in.

Tandeloos smoeltje

Als ik de volgende dag bij hem ga kijken, ligt hij op zijn zij in zijn mandje. Zijn kennel zit onder het bloed, spuug en diarree. Ik schrik best even, maar als ik Poemba voorzichtig over zijn bolletje aai tilt hij zijn koppie op. Hij loopt meteen naar zijn voerbakje om te kijken of er al iets in zit. “Sorry jongen, nog even wachten, ik ga het zo halen” zeg ik tegen hem. Ook deze maaltijd gaat er goed in en hij voelt zich duidelijk beter. Op vrijdag 8 december moet hij voor controle van zijn bekkie en Roel is tevreden met het tandeloze smoeltje.

Je ziet duidelijk dat de operatie Poemba goed gedaan heeft. Daarnaast kunnen we met blijdschap melden dat we ook al een nieuw baasje voor Poemba hebben gevonden. Hij mag de kerstdagen in een wam huisje gaan vieren bij een lieve dame die al verschillende dieren bij ons geadopteerd heeft. Iets wat we ons oude mannetje zo gunnen.

Wel is het zo dat we als asiel aardig wat kosten voor Poemba hebben gemaakt. Nu is hij ons dat dubbel en dwars waard, maar misschien dat jullie als dierenvrienden nog wat over hebben in een oude sok. Ik heb zelf mijn giftenpotje van de trimsalon aan hem gedoneerd, wat er voor zorgt dat we de eerste €136,- al binnen hebben. Maar de totale medische kosten komen op €240,-. Dus in het kader van de naderende kerstgedachte vragen we of u Poemba wilt helpen. Daar zijn wij en Poemba heel blij mee!

UPDATE 17 december 2017: Het benodigde bedrag voor de medische kosten van Poemba is dankzij vele lieve dierenvrienden al gehaald! Uiteraard blijft uw hulp altijd welkom, zodat we dieren zoals Poemba kunnen blijven helpen. Sponsor bijvoorbeeld onze Nieuwjaarsduik, adopteer een dierenverblijf of word donateur. Alle beetjes helpen!

Sinterklaasgedicht over Poemba

De gebitssanering van Poemba maakte zoveel indruk op dierenarts Marije en assistente Linda van Dierenartsenpraktijk De Keerhoeve, dat zij er onderstaand Sinterklaasgedicht over schreven:

Lieve medewerkers van Dierentehuis Stevenshage,

Vanochtend zijn wij fris en fruitig opgestaan,
Tanden gepoetst, haren gewassen, schone kleren en een luchtje opgedaan.
Voordat wij in de auto stapten, gaven wij onze echtgenoten een dikke zoen,
Om vervolgens een volgeboekt tandheelkunde programma te gaan doen.
We begonnen zoals altijd vol goede moed, we hadden er weer zin in,
En dat bleek ook zo… tenminste, in het begin.
We maakten gebitten schoon en trokken af en toe een kies,
Alles bij elkaar was het helemaal niet zo vies.
Halverwege de ochtend werden we verrast met een gedicht en een lekker cadeau,
Maar na het lezen van het gedicht van Marije, kwamen we in een iets minder goede flow.
De operatie Poemba wordt in het gedicht beschreven
Wat zullen we nou toch weer beleven?!?
We zijn inmiddels best heel wat gewend
Maar dit overtrof echt alles, wat een arme vent!
We konden hem van verre al ruiken
Poemba kon inderdaad wel een flinke gebitsbehandeling gebruiken!!
De rest van de dag wil niemand meer met ons werken,
We zullen vandaag helaas onze collegiale banden niet kunnen versterken.
De klanten worden door ons de rest van de dag angstvallig vermeden,
Want anders zullen ze onze praktijk niet nog een keer betreden.
Ook bij thuiskomst worden onze echtgenoten onaangenaam verrast,
En het eerste wat ze zullen zeggen is: wordt het niet eens tijd dat je je wast?!?
Het duurt even voordat wij op pakjesavond aan tafel kunnen schuiven,
We zullen ons eerst met heel veel parfum moeten bestuiven.
De wasmachine zal ook gelijk draaien op volle toeren,
Of misschien kunnen we onze kleding beter meteen afvoeren?

Maar…alle gekheid op een stokje,
Misschien geniet Poemba binnenkort weer van een brokje.
We hebben het gebit met een goed gevoel voor het hondje gedaan
En hopen dat hij vanaf nu zonder tandpijn door het leven kan gaan.
Inmiddels is Poemba langzaam weer bij de mensen
En willen wij hem vooral heel veel beterschap wensen!!

Lieve Stevenshage, we weten dat jullie heel goed voor hem zullen zorgen
En hopelijk voelt hij zich weer een beetje beter morgen!

 

Laatste blog & nieuws