Intussen in het asiel: Konijnen gedumpt
Op zaterdag 19 mei krijgen we een telefoontje van Intratuin Voorschoten. Er zijn twee grote Vlaamse reuzen gedumpt op hun terrein. Het ene konijn hebben ze snel te pakken, maar de ander heeft er een week lang de gemoederen bezig gehouden. Gelukkig is ook zij uiteindelijk gevangen. De dames krijgen de namen Korva en Sofina.
Konijn in hondenkennel
Helaas zijn onze buitenhokken niet geschikt voor deze reuzen. Zo vaak krijgen wij geen konijnen van dit formaat binnen. En mochten we er toch eentje hebben, dan is er meestal wel een hondenkennel leeg. Maar alle hondenkennels zitten op dit moment vol (slik). Annika en ik moeten dus een andere oplossing bedenken. Een aparte ruimte op de kattenafdeling? Nee, die is ook vol. De trainingsruimte? Ook bezet.
We besluiten onze oude gammele konijnenhokken van stal te halen. Die zijn net wat groter dan de vaste hokken in onze opvang. Gelukkig had een gulle gever op onze pagina met actuele sponsoracties onze oproep gezien voor een grote mobiele buitenren voor de konijnen. Die kunnen we dus meteen aanschaffen. Het wordt een stevige, mobiele ren die eigenlijk voor puppy’s bedoeld is. Qua formaat en ontsnappingsgevaar doen de Vlaamse dames daar echter niet voor onder – integendeel.
Geen vriendinnen meer
Met wat kunst- en vliegwerk kunnen de dames om beurten loslopen in de nieuwe mobiele ren. Ja, om de beurt, want hoewel ze duidelijk bij elkaar horen, willen ze helaas geen vriendinnen meer zijn. Gelukkig hebben we voor Korva snel een nieuw huis gevonden en we halen opgelucht adem. Nu kan Sofina lekker los hobbelen in de grote ren. Daar wordt ze dikke vrienden met de groentela (zie video hieronder, en zet vooral het geluid aan voor de unieke dierenasiel-sound).
Franse hangoren gedumpt
Helaas is de blijdschap maar van korte duur. Afgelopen zondag krijg ik een bericht van kattenverzorgster Eline. “Syl, niet huilen. Er zijn twee Franse hangoren gedumpt.” Even hoop ik dat ze een grapje maakt. Maar helaas, het blijkt de trieste waarheid.
De twee Franse heren, genaamd Matthieu en Guillaume, zijn er een stuk minder goed aan toe dan de Vlaamse dames. Ze hebben een verklitte vacht en Matthieu zit onder de vechtwonden. Er hangen twee zwarte, afgestorven testikels aan zijn billen. We schrikken van de foto’s die we te zien krijgen op onze telefoon.
Operatie
Dierenarts Suzan die toevallig even langskomt op het asiel, wordt direct aan het werk gezet om Matthieu na te kijken. Haar conclusie: de castratie hoeft niet vandaag, maar moet wel snel. Aan vaste dierenarts Colette de eer om dit klusje te klaren. Dat blijkt toch nog flink puzzelen, want doordat zijn testikels al zover zijn afgestorven, moeten zijn balzakjes helaas ook geamputeerd worden. Onder toeziend oog van vier asielmedewerkers voltooit Colette de operatie. Ook Guillaume wordt gecastreerd om in de toekomst ten minste één nieuwe generatie konijnen te voorkomen.
Verslagen en boos
De twee jongens liggen nu bij te komen van hun castratie. Matthieu zal voorlopig nog wel antibiotica moeten krijgen voor al zijn wonden. We hopen natuurlijk dat we snel een leuk huis en vooral een goede nieuwe eigenaar voor hen vinden. Tot die tijd peinzen Annika en ik over hoe we het asielterrein zo kunnen (her)inrichten, dat ook deze grote jongens en meisjes een veilig buitenverblijf hebben waarin ze hun pootjes kunnen strekken totdat ze naar een nieuw baasje mogen.
Wat bij ons overblijft is boosheid en verslagenheid. En precies op het moment dat we dit blog publiceren, gaat de telefoon. De dierenambulance. Er zijn opnieuw twee Franse hangoren gedumpt, op dezelfde plek als Guillaume en Matthieu. Ze zijn onderweg naar ons en we houden ons hart vast over hun toestand. Hoe is het mogelijk dat dit nog steeds gebeurt? Hoe kunnen mensen dit een ander levend wezen aandoen?
Update zaterdag 9 juni, 12.34 uur: Eén van de twee gedumpte konijnen die we vanmorgen binnen kregen is er dusdanig slecht aan toe dat zij helaas ingeslapen moet worden. Het andere konijn maakt het naar omstandigheden goed. We hebben aangifte van dierenmishandeling gedaan bij de dierenpolitie. Zij zullen een onderzoek starten.
Kunt u, of iemand in uw omgeving, om wat voor reden dan ook niet meer voor uw huisdier zorgen? Dump het dier dan nooit in het wild of op het terrein van iemand anders, maar neem uw verantwoordelijkheid als eigenaar. U kunt bijvoorbeeld afstand doen van uw dier bij het asiel, of zoek zelf een geschikte nieuwe eigenaar die u vertrouwt. Er is altijd een oplossing en wij denken graag met u mee.
6 gedachten over “Intussen in het asiel: Konijnen gedumpt”
Het is zeer droevig. Ik hoop dat het gaat lukken met de opvang. Maar jullie zijn zeer gemotiveerd en inventief.
Ik las zojuist het volgende bericht :
Konijnenasiels voor de zomervakantie al stampvol.
Het dierenasiel Reijerscop in Harmelen kan de grote stroom konijnen niet meer aan. Volgens de Stichting KonijnenBelangen moet de grote dump nog komen. ,,De asiels kunnen hun borst nat maken. Over een paar weken begint de grote vakantie.
Wat een ellende en verdriet… bah wat zijn er toch een hoop nare mensen op deze planeet. En dan na de vakantie weer een nieuwe ophalen? Ik hoop maar dat oplettende buren dit soort dingen doorgeeft. En verder wens ik jullie heel véél sterkte, zo fijn dat jullie er zijn!
Onze konijnen gaan al tien jaar naar een fijne opvang waar ze met tientallen anderen goed worden verzorgd. Wij hebben dit adres ooit van de stevenshage gekregen. Mevrouw van Abswoude heeft altijd plek voor onze inmiddels bejaarde Bunnies .
Heel erg dat het wederom gebeurd. Mooi dat ik en de buurvrouw hebben kunnen helpen met vangen. Ik wil niet denken aan hoe het k9nijn had moeten lijden zonder ons ingrijpen….. Te triest! We gaan iedere zaterdag (En eigenlijk iedere dag) controleren of er niet weer dieren gedumpt zijn…
Wat een vreselijk bericht. Hoe kunnen mensen dit toch doen. Dieren hebben ook gevoel. Het zijn geen dingen. Ik kan er niet overuit. Zo zielig voor die dieren. Ik heb net mijn Franse Hangoor ram moeten laten inslapen. Zijn zusje zit nu alleen. Als de heren weer zijn opgeknapt zou ik een van de twee wel willen proberen te koppelen aan mijn Franse meisje.
Samen met een andere lieve mevrouw hebben wij Mattieu en Guilaumme gevangen nadat weer een andere lieverd ze ontdekt had. We waren er al bang voor dat er iets met 1 van de 2 aan de hand was want die was best moeilijk te pakken. Hij raakte ook erg van slag maar we zijn blij dat ze nu de zorg krijgen die ze verdienen en we hopen dat Mattieu vlug opknapt. Nu heeft hij gelukkig minder pijn! Dank jullie wel en ja, het blijft onvoorstelbaar dat mensen dit de dieren aan kunnen doen..
Reageren is niet mogelijk.