Op zaterdag 19 mei krijgen we een telefoontje van Intratuin Voorschoten. Er zijn twee grote Vlaamse reuzen gedumpt op hun terrein. Het ene konijn hebben ze snel te pakken, maar de ander heeft er een week lang de gemoederen bezig gehouden. Gelukkig is ook zij uiteindelijk gevangen. De dames krijgen de namen Korva en Sofina.

Konijn in hondenkennel

Helaas zijn onze buitenhokken niet geschikt voor deze reuzen. Zo vaak krijgen wij geen konijnen van dit formaat binnen. En mochten we er toch eentje hebben, dan is er meestal wel een hondenkennel leeg. Maar alle hondenkennels zitten op dit moment vol (slik). Annika en ik moeten dus een andere oplossing bedenken. Een aparte ruimte op de kattenafdeling? Nee, die is ook vol. De trainingsruimte? Ook bezet.

We besluiten onze oude gammele konijnenhokken van stal te halen. Die zijn net wat groter dan de vaste hokken in onze opvang. Gelukkig had een gulle gever op onze pagina met actuele sponsoracties onze oproep gezien voor een grote mobiele buitenren voor de konijnen. Die kunnen we dus meteen aanschaffen. Het wordt een stevige, mobiele ren die eigenlijk voor puppy’s bedoeld is. Qua formaat en ontsnappingsgevaar doen de Vlaamse dames daar echter niet voor onder – integendeel.

Geen vriendinnen meer

Met wat kunst- en vliegwerk kunnen de dames om beurten loslopen in de nieuwe mobiele ren. Ja, om de beurt, want hoewel ze duidelijk bij elkaar horen, willen ze helaas geen vriendinnen meer zijn. Gelukkig hebben we voor Korva snel een nieuw huis gevonden en we halen opgelucht adem. Nu kan Sofina lekker los hobbelen in de grote ren. Daar wordt ze dikke vrienden met de groentela (zie video hieronder, en zet vooral het geluid aan voor de unieke dierenasiel-sound).

Franse hangoren gedumpt

Helaas is de blijdschap maar van korte duur. Afgelopen zondag krijg ik een bericht van kattenverzorgster Eline. “Syl, niet huilen. Er zijn twee Franse hangoren gedumpt.” Even hoop ik dat ze een grapje maakt. Maar helaas, het blijkt de trieste waarheid.

De twee Franse heren, genaamd Matthieu en Guillaume, zijn er een stuk minder goed aan toe dan de Vlaamse dames. Ze hebben een verklitte vacht en Matthieu zit onder de vechtwonden. Er hangen twee zwarte, afgestorven testikels aan zijn billen. We schrikken van de foto’s die we te zien krijgen op onze telefoon.

Operatie

Dierenarts Suzan die toevallig even langskomt op het asiel, wordt direct aan het werk gezet om Matthieu na te kijken. Haar conclusie: de castratie hoeft niet vandaag, maar moet wel snel. Aan vaste dierenarts Colette de eer om dit klusje te klaren. Dat blijkt toch nog flink puzzelen, want doordat zijn testikels al zover zijn afgestorven, moeten zijn balzakjes helaas ook geamputeerd worden. Onder toeziend oog van vier asielmedewerkers voltooit Colette de operatie. Ook Guillaume wordt gecastreerd om in de toekomst ten minste één nieuwe generatie konijnen te voorkomen.

Verslagen en boos

De twee jongens liggen nu bij te komen van hun castratie. Matthieu zal voorlopig nog wel antibiotica moeten krijgen voor al zijn wonden. We hopen natuurlijk dat we snel een leuk huis en vooral een goede nieuwe eigenaar voor hen vinden. Tot die tijd peinzen Annika en ik over hoe we het asielterrein zo kunnen (her)inrichten, dat ook deze grote jongens en meisjes een veilig buitenverblijf hebben waarin ze hun pootjes kunnen strekken totdat ze naar een nieuw baasje mogen.

Wat bij ons overblijft is boosheid en verslagenheid. En precies op het moment dat we dit blog publiceren, gaat de telefoon. De dierenambulance. Er zijn opnieuw twee Franse hangoren gedumpt, op dezelfde plek als Guillaume en Matthieu. Ze zijn onderweg naar ons en we houden ons hart vast over hun toestand. Hoe is het mogelijk dat dit nog steeds gebeurt? Hoe kunnen mensen dit een ander levend wezen aandoen?

Update zaterdag 9 juni, 12.34 uur: Eén van de twee gedumpte konijnen die we vanmorgen binnen kregen is er dusdanig slecht aan toe dat zij helaas ingeslapen moet worden. Het andere konijn maakt het naar omstandigheden goed. We hebben aangifte van dierenmishandeling gedaan bij de dierenpolitie. Zij zullen een onderzoek starten.

Kunt u, of iemand in uw omgeving, om wat voor reden dan ook niet meer voor uw huisdier zorgen? Dump het dier dan nooit in het wild of op het terrein van iemand anders, maar neem uw verantwoordelijkheid als eigenaar. U kunt bijvoorbeeld afstand doen van uw dier bij het asiel, of zoek zelf een geschikte nieuwe eigenaar die u vertrouwt. Er is altijd een oplossing en wij denken graag met u mee.