Het begint allemaal een paar weken geleden met foto’s op de asielapp. Eerst een ieuuw moment met een hoopje vliegeneitjes, dan een thermometer met een veel te laag getal en tenslotte eentje van een zwart pluizig bolletje met dichte oogjes. Vier stuks kittens, navelstrengetjes er nog aan.

Nachtdienst

De vinder van de kittens heeft moederpoes de hele dag niet gesignaleerd en besluit om toch de kleintjes naar ons toe te brengen. Syl offert het weekend haar nachtrust op, al is een goede afloop zeker niet gegarandeerd. Ik neem het stokje over van Syl. ’s Nachts makkelijk opstaan behoort niet tot mijn skillset, toch is het noodzakelijk. Ze eten, ze plassen, ze poepen, ze groeien. Op de kleinste na. Na een dag of vier wordt hij heel stilletjes en wil niet meer drinken. We ontdekken een bult bij zijn navel die gevuld is met pus. Zachtjes laten we hem inslapen.

“Gelukkig doen de andere drie het wel goed” zeggen we tegen elkaar. Totdat diezelfde dag de grootste cyper uit het nest ook ineens het bijltje erbij neer gooit. Bij de voeding om twaalf uur heeft hij nog het hoogste woord en drie uur later is het een hoopje ellende. Die dag slapen er daarom helaas twee kittens in.

Geen moederpoes

‘s Avonds krijg ik een telefoontje: een nestje kittens gevonden. “Hoe oud” vraag ik, heel even nog hoopvol. “Oogjes dicht” luidt het antwoord. De nieuwelingen zijn prachtige grijswitte kinderen, al wegen ze ruimschoots minder dan het gemiddelde geboortegewicht. Ook hún moeder was nergens meer te vinden. Daarvoor kunnen allerlei oorzaken zijn maar wij vermoeden óf een ongeluk óf een verstoten nest. Moederpoezen lijken instinctief te weten of er iets mis is met hun jongen, als het niet ‘klopt’ is het niet uitzonderlijk dat ze hun jongen laten sterven. Als dat hier het geval is, zijn de kansen voor deze kittens niet geweldig. Sterker nog, uit ervaring schatten we de kansen op 80/20. (Waarbij de twintig dus staat voor het percentage goede afloop.)

Pleeggezinnen

Met de moed der wanhoop begin ik daarom aan de verzorging en sta ‘s nachts op voor víjf kittens. Het eerste weekend neemt Marianne de grijsjes mee naar huis waar een heel legertje familie en vrienden klaar staat om te helpen flessen en te laten plassen en poepen (wat een opluchting voor mens en dier). Tergend langzaam zien we iets van vooruitgang en zoetjesaan gaan we onze pleeggezinnen polsen of ze heel misschien… uiteraard zonder enige druk of eigenbelang van mijn kant.

Syl deelt mee dat zij de zwarte en cyper (beter bekend als “de vliegeneitjes specialist”…) meeneemt en vrijwilligster Marty neemt als een reddende engel de drie grijs/witterdjes over van Marianne. Ze eten, ze plassen, ze poepen, ze groeien, ze spelen. We houden ons hart iets minder stevig vast en durven weer voorzichtig adem te halen. Zouden we dit keer dan echt op een 20/80 score gaan uitkomen?

UPDATE: Lees hier hoe het vijf weken laten verder ging met deze kittens

Surrogaatmoeder

Dit vijftal is nog láng niet beschikbaar voor plaatsing. Zodra dat het geval is, komen ze op de pagina met plaatsbare kittens op onze website en kunt u zich als gegadigde inschrijven d.m.v. een formulier. (Formulier? Jazeker. Hier leest u alles over onze nieuwe corona-proof-kitten-plaatsing-procedure.)

Waar dit vijftal nog niets aan heeft, maar waarmee we de toekomstige weeskittens die ongetwijfeld gaan komen een dienst hopen te bewijzen, is deze surrogaatmoeder (zie ook het filmpje hieronder). Mocht u in de aanschaf daarvan willen steunen of in het levensonderhoud van deze vijf  – die flesjes melk, bordjes pap, babydoekjes, ontworming enzovoorts gaan aardig in de papieren lopen – klikt u dan hier. We zijn blij met elk bedrag! De gebroken nachten en bijbehorende wallen nemen we dan voor onze eigen rekening…