Intussen in het asiel: Jupiter

Op 23 maart komt de Dierenambulance binnen met een uiterst zielig uitziende kater. “Hij heeft me behoorlijk te pakken gehad” zegt de chauffeur “misschien is hij wel schuw hoor”. Ik weet dat het moeilijk is om zoiets op het eerste gezicht te beoordelen en hou me een beetje op de vlakte. Het beestje ziet er in ieder geval wel uit alsof hij onze hulp goed kan gebruiken, dat ben ik helemaal met de chauffeur eens.

Straatkat

Zijn naam is Jupiter, besluit Eline. Genoemd naar de vindplaats. Qua uiterlijk heeft hij niet echt veel weg van een almachtige met bliksem smijtende rokkenjagende godheid. (Hoewel, dat laatste? Ook deze Jupiter heeft ongetwijfeld het een en ander aan nageslacht veroorzaakt…)

Als de dierenarts hem onderzoekt, blijkt er heel veel met hem mis te zijn. Grootste acute zorg: een verwaarloosd abces aan zijn flank en nare wonden op zijn kop. Daarnaast heeft hij verstopte traanbuizen en een slecht gebit. Zijn leeftijd wordt geschat op een jaar of 10, straatkatten slijten snel. Arme kat.

Onzichtbaar

Jupiter is niet schuw of wild. Zo noemen we katten die ‘buiten’ zijn geboren en die geen contact met mensen hebben gehad tijdens hun jeugd. Zulke katten mijden mensen actief, zullen nooit meer wennen aan menselijk gezelschap en worden doodongelukkig als je hen zou dwingen als huiskat door het leven te gaan. Dit geldt niet voor Jupiter, maar hij is wel héél bang. Hij duikt zo diep weg in zijn mandje of achter zijn kattenbak dat hij soms onzichtbaar is, al is dat misschien een trucje dat een godheid nu eenmaal eigen is.

Ziekenboeg

Voorlopig verblijft hij in de ziekenboeg omdat we ook niesziekte vermoeden. Hij krijgt antibiotica en pijnstilling voor zijn abcessen. Na een paar dagen schrikken we ons een hoedje als zijn kop van het ene moment op het andere helemaal kaal is.

Het lijken wel brandwonden die we dagelijks twee keer moeten honingzalven. Blij wordt hij niet van al-dat-aan-hem-zitten. Het is meer een kwestie van het gelaten over zich heen laten komen. Zodra we klaar zijn met frutten, kruipt hij direct weer weg in zijn veilige mandje of achter zijn bak.

Gelukkig eet hij wel goed -zolang we niet in de buurt zijn- en ‘s avonds mag hij extra eten. In het begin blaast hij dan een beetje naar me, voor de vorm. Begint na een weekje routine dan toch in mijn bijzijn aan de maaltijd. Zomaar in je schoot gevallen eten moet je immers nooit weigeren, als rasecht straatschoffie.

Katerlucht

Tergend langzaam gaat zijn herstel. In het begin lijkt het of zijn kop voorgoed kaal gaat blijven en ook de wond op zijn flank heeft meer dan gemiddeld tijd nodig om te helen.

Op een goede dag beginnen we katerlucht te ruiken in zijn afdeling. De woorden “goede dag” zijn dan wat ongelukkig gekozen. Toch is het een goed teken: in onze ervaring betekent het dat een intacte kater beter in conditie begint te komen als hij weer, nou ja, ongesneden begint te stin ruiken.

Hij krijgt een plekje in een andere quarantaine -want niet ziek meer- en dagelijkse aandacht-therapie. Er beginnen microscopisch kleine stukjes af te breken van de schulp waarin hij zich verschanst heeft en we mogen hem voorzichtigjes aaien. Mijlpalen zijn het als hij op zijn kleedje blijft liggen als ik de quarantaine betreed en als hij zelf -zéér voorzichtig- een soort van kopje geeft. Het vreugdedansje laat ik achterwege, dat gaat te ver.

Verhuizing naar de kattenhal

We castreren Jupiter in april, saneren zijn gebit in mei. Onder een indrukwekkende laag tandsteen komt een relatief goed gebit vandaan. Het is tijd dat hij naar de kattenhal gaat migreren, op zoek naar een nieuw thuis.

Zijn verhuizing valt niet in goede aarde. We beginnen, qua gedrag, weer bijna van voren af aan. Als ik zijn souper kom serveren, kijkt hij me -opnieuw- niet of nauwelijks aan, duikt weg in zijn mand of achter de kattenbak. Ik zucht eens diep. Gaat het lukken met Jupiter? Op zijn gemak in een nieuw thuis, blij met zijn nieuwe mens? Dat denk ik wel. Al moet ik soms even wat dieper graven om de moed erin te houden.

Woensdagavond laten we zijn hok open. Ik zet wat eten binnen pootbereik én een beetje op het afstapje voor zijn hok. Wens hem succes met zijn nachtelijke verkenningstocht. Vraag buurman Ambrosius om Jupiter aan te moedigen. De volgende ochtend zijn beide bakjes leeg…

Meer informatie

Heeft u interesse in Jupiter? Lees dan hier zijn volledige beschrijving. U kunt tijdens openingstijden kennismaken met onze dieren. Lees hier meer over de adoptie van een asieldier.

UPDATE 29 juni 2019: Klik hier om te lezen hoe het met Ambrosius gaat!

Laatste blog & nieuws