Intussen in het asiel: Janita

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Het is vaak lastig in te schatten of een dier pijn lijdt. Als een dier op drie poten loopt of een gapende wond heeft, kun je er wel van uitgaan dat er pijn of op z’n minst ongemak is. Vaak gaat het om subtielere signalen, veel dieren zijn immers ‘geprogrammeerd’ om koste wat het kost te verbergen dat er iets aan scheelt. Dan let je op andere dingen zoals gezichtsuitdrukking, humeur, houding, eetlust enzovoorts.

* Hoe weet u of uw dier pijn heeft? (LICG informatie)

Pijnstilling

Als je eenmaal geconstateerd hebt dat er inderdaad iets zeer doet, hoe weet je dan hoe erg het is? Ondraaglijk, als kiespijn, een dof of juist snijdend gevoel? Constant of alleen bij belasten? Je zou willen dat je het even kon vragen. Bij twijfel geven we uiteraard pijnstilling, maar hoe sterk? Type aspirientje of toch maar ‘roze olifantjes’?  Geef dieren overigens nóóit mensenmedicijn, dit kan schadelijk of zelfs dodelijk zijn.

Poes Janita bij binnenkomst in Dierentehuis Stevenshage, met haar dubbelgeklapte voorpootje.

Voorpoot omgeklapt

Bij poes Janita gaan we voor het laatste. Als ze in het asiel terecht komt, is het voetje van haar rechter voorpoot om de een of andere reden omgeklapt en permanent vergroeid, waardoor ze op de bovenkant van haar pols staat in plaats van op haar voetzool. In feite gebruikt ze de poot helemaal niet, beweegt ze zo min mogelijk en oogt nooit echt ontspannen. Haar voorpoot strekt ze recht voor zich uit, af en toe lijkt er een kramp doorheen te trekken. Ze heeft wondjes en kale plekken op de poot, een veeg teken: overmatig likken en bijten door pijn/jeuk/tinteling. Zachtjes op haar hoofd aaien mag, verdere polonaise aan haar lijf vindt ze duidelijk overbodig.

Op drie poten

Na overleg met de dierenarts besluiten we al snel dat amputatie de beste optie is. Het pootje repareren zal niet lukken en de krampen lijken erger te worden. Zelfs als Janita onder narcose is, ziet dierenarts Saar de spieren op haar schouderblad nog trillen en trekken. De operatie slaagt, de wond herstelt goed. Ze krijgt aanvankelijk zware pijnstilling, maar stelt al snel paal en perk aan deze injecties. We hopen op een snel opfleurende Janita. Dat valt een beetje tegen. De ene keer ligt ze als een dweil in een hoekje en de andere keer staat ze te popelen om de gang op te hopsen. Het herstel stagneert min of meer, ondanks onze pogingen tot revalidatie en verschillende soorten pijnmedicatie.

Poes Janita bij Dierentehuis Stevenshage na amputatie van haar pijnlijke voorpoot.

Narcose

Een paar weken later wordt Janita gesteriliseerd. Ik word gebeld als ze onder narcose ligt. De spiertrekkingen en -verkrampingen bij haar schouders zijn weer (nog?) duidelijk zichtbaar. Wat doen we? is de vraag. Ik bel — op haar vrije dag — dierenarts Saar voor overleg omdat zij Janita inmiddels het beste kent. Samen komen we tot de conclusie dat hoewel die spierspasmen ongetwijfeld ongemak zullen geven, we er niet van overtuigd zijn dat Janita constant, ondraaglijk en onaanvaardbaar veel pijn lijdt. We zijn, kortom, nog niet bereid om de pijp aan Maarten te geven.

Balans hervinden

Een nieuwe herstelperiode vangt aan. We merken dat Janita na de narcose opnieuw — letterlijk en figuurlijk — haar balans moet zien te hervinden. De revalidatie gaat door totdat ze toe is aan de volgende stap: een pleeggezin! Inmiddels zijn we blij te kunnen melden dat Janita met rasse schreden vooruit, ehh, hinkt en elke dag iets meer kan. Het is een onafhankelijk tiepje — blijft een lapje natuurlijk — maar heeft toch al even op schoot gezeten. De bezoeker die zonder haar toestemming argeloos probeerde te aaien, kon op een poeier rekenen; één poot om op te staan en toch ermee meppen, we vinden het best knap.

Kortom, Janita’s herstel vordert. Bij Janita was vaststellen of haar pijn ondraaglijk en uitzichtloos was, alleen mogelijk door haar zo goed mogelijk te behandelen en verzorgen én door haar alle tijd te geven. Onze inschatting is dat ze nu vrijwel helemaal pijnvrij is (hoewel ze het ons niet met zoveel woorden kan zeggen, zien we geen verschil mét of zónder pijnmedicatie) en we denken dat ze op haar drie pootjes een prima leven tegemoet gaat!

Wilt u bijdragen aan de kosten van Janita’s amputatie en medicatie? Klik dan hier. Elke donatie is uiteraard welkom!

Poes Janita herstelt op haar drie poten bij een pleeggezin van Dierentehuis Stevenshage.

 

Laatste blog & nieuws

Evenement
18 april 2024

Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!

Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!

Blog
6 april 2024

Dag omaatje…

“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.

Nieuws
3 april 2024

Loopt u met ons mee?

Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren