Ik was al op weg naar de lente; langer licht, puntjes groen boven de aarde, tsjilpende vogeltjes… totdat ineens weeralarmen ons om de oren vliegen. Storm Darcy komt eraan. Beetje softe naam trouwens, voor zulke grimmige vooruitzichten. Aanvankelijk was ik nog sceptisch, bij de vorige code-sneeuw-waarschuwing moesten we ook van de ene vlok naar de andere springen. En toch, een gewaarschuwd mens enzovoort. Dus kranen worden afgetapt, sloten gesprayd, zware bloempotten binnengehaald, kattenluiken op slot, de asielbus voorzien van een sneeuwbril, deurrubbers ingevet.
Horizontale sneeuwvlokken
En warempel, zaterdagavond begint het voorzichtig te sneeuwen en steekt er een verdraaid harde wind op. Darcy is geland. Mijn nacht is onrustig: hebben we wel aan alles gedacht, zitten de honden er wel warm genoeg bij, waaien er geen bomen om in het asielbos (die oostenwind zijn ze niet gewend ziet u) en ach die arme narcissen. De vlokken vallen horizontaal vanwege de wind en de sneeuwschuivers en zoutstrooiers van onze buren van Stedelijk Beheer rijden als koene ridders op een queeste af en aan. In 24-uurs ploegendiensten (helpt ook niet voor de nachtrust) strooien ze gul met zout en schuiven ze sneeuw met alle beschikbare vrachtwagens. Ze stoppen niet totdat hun doel is bereikt: heel Leiden weer begaanbaar.
Minimale bezetting
Op zondag slagen Marianne en Eline er in om gewoon op tijd te beginnen, al moet Marianne eerst haar auto uit een sneeuwberg opgraven voordat ze kan instappen en heeft Eline een discussie met een be-ijsde oprit van de N206. Met een minimale bezetting verzorgen we alle dieren, het heeft wel iets knus.
‘s Middags schuiven we met met de hand sneeuw totdat het hele terrein weer min of meer begaanbaar is en gaan we vroeg naar huis. De meiden graven hun auto weer uit, de sneeuw waait nog steeds. Vastgevroren ruitenwissers en nieuwe sneeuwbanken maken de thuisrit niet makkelijk.
Sneeuwschuivers
Op maandag voelen we toch een klein beetje onze spieren en vragen we aan de buren of ze met hun schuiftractor heel misschien een kleine omweg kunnen maken via onze oprit? Dat kan en de mannen van Stedelijk Beheer hebben in een mum van tijd onze inrit sneeuwvrij. Ze blijven vrolijk maar de kringen onder hun ogen spreken boekdelen. Het kost heel wat concentratie en energie om bij nacht en ontij die grote wagens netjes door de besneeuwde straten te manoeuvreren.
Spelen met alle honden
Ook maandag bellen de meeste vrijwilligers begrijpelijkerwijs af. Een paar dapperen trotseren de barre omstandigheden om te komen helpen. We zijn er blij mee en de dieren ook. ‘s Middags komt vrijwilligster Els honden uitlaten. Die laat zich door code purperrood nog niet tegenhouden. Marianne geeft haar de uitlaatlijst waarop staat “Els: alle honden”. Waar iemand anders misschien bedenkelijk zou hebben gekeken, loopt Els de rest van de middag met een brede glimlach rond. Zij mag met haar favoriete honden (allemaal dus…) zo lang als ze maar wil, spelen in het hondenbos.
Deur ingesneeuwd
‘s Avonds wil ik de zijdeur open doen om naar huis te gaan. “bonk”. “Hè?” en check het slot. Nog eens proberen (in het kader van ezels en stenen enzo). “bonk”. De deur zit muurvast. Er is sneeuw onderdoor gestoven, die gesmolten is en weer bevroren. Ik loop om via de nachtopvang – waar net een sneeuwduin van een halve meter dik ligt – en maak de zijdeur vrij van sneeuw. Haal nuttig gereedschap (een broodmes) en na veel *krachttermen* en geschraap is de deur eindelijk open en kan ik hem weer dicht doen.
Asielbus uitbikken
Vanaf dinsdag komt er wat meer ritme, al kost alles ruim meer tijd dan anders. Voordat je de deur uit kunt, moet je immers eerst tig lagen kleding aantrekken. Een uurtje eerder van huis gaan om op de gewone tijd te kunnen beginnen (behalve de mensen die op het asielterrein wonen dan). De vloer vaker schrobben om hem te ont-zouten. Opnieuw de paden, die we gisteren helemaal schoon dachten te hebben en gewoon weer zijn ondergesneeuwd in de nacht, schuiven. Marlies die denkt de asielbus in tien minuutjes uit te kunnen bikken en daarvoor uiteindelijk gewoon een uur nodig heeft.
Spannende diersporen
Het goede nieuws? Binnen is het warm, binnen is het droog. Er is ruim voldoende tijd voor de dieren omdat er maar weinig zijn (u weet wel lockdown = geen pensiondieren). Achterstallige klussen komen eindelijk aan de beurt. Én we zien vele spannende diersporen in de sneeuw verschijnen (een marter? een hermelijn? of toch een rat…). De wind is gaan liggen en met de doorbrekende zon is het nu tijd om te gaan genieten van de sneeuwpret!
Laatste blog & nieuws
Interview met vrijwilligster Indy Verhagen
Ze is opgegroeid tussen de dieren en intern staat ze bekend als “de pup van het asiel”. Vrijwilligster Indy Verhagen komt al sinds haar derde bij Stevenshage over de vloer. Nog altijd gaat ze er elke week op uit met de wat moeilijkere asielhonden. “Het wandelen in de buitenlucht en het spelen met de honden in het speelbos is lekker ontspannend.”
Lees over dieren en mensen in ons Jaarverslag 2023
We vingen vorig jaar maar liefst 830 dieren op. Voor 527 van hen vonden we een geschikt nieuw thuis en 154 zwerfdieren werden herenigd met hun eigenaar. Naast een heleboel cijfers over dieren laat ons jaarverslag ook vooral zien dat het werk in ons asiel en pension in alle opzichten mensenwerk is, met relevante informatie over ons personeel, vrijwilligers, samenwerkingen en nog veel meer!
Intussen in het asiel: Zomertips
Het zomerseizoen is heerlijk, maar brengt voor de dieren in uw omgeving ook risico’s met zich mee. Dorstige oudjes, verbrande voetjes en oververhitting liggen op de loer. Bezorg de dieren in uw huis en tuin een zorgeloze zomer met deze tips!
