Een levend monument

Elke boom vertelt een verhaal. Zo ook de moerbei in de voortuin van Dierentehuis Stevenshage…

Al dagenlang was het onrustig. Dit had ik in mijn ruim 30-jarige leven nog niet meegemaakt. Ze liepen om me heen en praatten over me. Dat ik niet meer in de plannen paste. Dat ik ruimte moest maken. Iets met rooien. Maar ik ving ook op dat ze me zo mooi vonden. En al zo oud ook. Ik had in de loop der jaren vreselijke verhalen gehoord over andere bomen in de buurt. Zij werden zonder pardon omgezaagd. Het zat me niet lekker. Ik liet de vogels in mijn takken en de insecten in mijn bast weten dat er iets stond te gebeuren.

Zwart goud

Toen voelde ik het. Mijn takken zwiepten heen en weer, mijn wortels scheurden los en mijn stam helde over. Dit was het. Het einde. Ik werd met een grijper op een wagen gelegd en zag mijn vertrouwde plekje steeds kleiner worden toen de wagen wegreed. Ik deed mijn uiterste best om erbij te blijven. Gelukkig hadden ze mijn wortels goed ingepakt. Dat hielp. De wagen reed naar een plek waar ik andere bomen zag staan. ‘Leo van der Valk’ stond er op het bord bij de ingang. Wat was die Leo met me van plan? Weer werd ik opgetild en ging mijn wereld ondersteboven. Mijn wortels raakten de grond en ik zette me schrap. Maar wat was dat? Ik voelde heerlijke zachte aarde vol met voedingsstoffen. “Wij helpen je erdoor!” riepen de bacteriën en schimmels vanuit de grond. Ik werd overspoeld met nog veel meer van dat zwarte goud en…water, liters heerlijk vers water. Ik voelde mijn krachten langzaam terugkomen. Ik was gered door Leo!

Van bomenasiel naar dierenasiel

Een hele poos stond ik bij Leo op het veldje met andere bomen die ook waren gered. Tot een rustige aprildag in 2017. “Deze wordt het! Hij is prachtig!” zei een dame. Ze liep al een poosje rond en had opvallend vaak mijn kant op gekeken. Ze zag er vriendelijk uit, maar ik was nog wat wantrouwend. Je wist het immers maar nooit met de mensen. Ze had het over het opvangen en herplaatsen van…dieren? Maar ik was toch een boom? Wat moest ik nou bij dat dierenmens?

Opnieuw haalde Leo me voorzichtig uit de grond. De reis ging naar Dierentehuis Stevenshage dit keer. Blijkbaar vingen ze daar toch niet alleen maar dieren op. Ze hadden het over een ‘gouden mandje’. Ik denk dat ze gouden landje bedoelden. Want man, wat een geweldig mooi plantgat hadden ze voor me klaargemaakt. Er stonden allerlei mensen verheugd om me heen toen ik de grond in ging. Volgens mij zag ik ook al wat vogels naar me lonken. Ja, dit voelde wel goed!

Bijzondere mensen en dieren

Vanaf mijn plekje midden in de voortuin van het asiel zie ik sindsdien van alles gebeuren. Het is vaak een drukte van jewelste met van die blaffende viervoeters die af en aan lopen. Elke keer als er eentje mijn kant op rent, worden ze vakkundig teruggefloten. Blijkbaar ben ik een Belangrijke Boom waar niet zomaar tegenaan geplast mag worden. En in tijden van droogte ben ik de enige in de tuin die water krijgt. Ik voel het ook wel, vooral als de dame die mij adopteerde ’s avonds langsloopt. Ze denkt dan aan heel bijzondere mensen en dieren die er niet meer zijn. Lieve mensen die na hun overlijden de asieldieren hebben geholpen met hun nalatenschap. Dierbare vrijwilligers op wie de asieldieren jarenlang mochten rekenen. En dieren die vaak lange tijd in het asiel woonden en een speciale band hadden met de medewerkers en vrijwilligers, zoals kater Damocles en poes Mia.

Herinneringsboom

Ik heb zelfs een eigen naambord gekregen. ‘Moerbei van Herinnering’ staat erop. Er is een speciaal paadje dat naar mij toeloopt, en rond mijn stam liggen stenen die de namen dragen van al die bijzondere dieren. Elke keer als iemand op het paadje staat, wordt het stil. We denken dan samen aan al die bijzondere mensen en dieren die zoveel betekend hebben voor het asiel. Ik ben maar wat trots dat ik al die bijzondere zielen mag vertegenwoordigen. Het is natuurlijk niet voor niets dat ik elk jaar prachtige moerbeien draag daar op mijn ‘gouden landje’. Ik ben een levend monument!

Heeft u wel eens nagedacht over wat er gebeurt als u overlijdt? U kunt zorgen dat uw dier bij ons terechtkomt via de regeling Als het baasje er niet meer is. Ook kunt u de asieldieren steunen door ons als begunstigde op te nemen in uw testament. Klik hier voor meer informatie over nalaten aan de asieldieren. Neem hierover gerust contact met ons op. We helpen u graag.

Heeft u ook interesse in de ‘adoptie’ van een boom? Leo van der Valk Boomverzorging en Hoveniersbedrijf denkt graag met u mee.

Laatste blog & nieuws