Op 31 oktober wordt er een kater binnengebracht met de mededeling: onderkoeld en lijkt verlamd, mogelijk aangereden. We spoeden ons naar dierenarts Colette.

Verlammingsverschijnselen

Bij de dierenartspraktijk wordt de kat nagekeken en tot onze verbazing lijkt hij geen botbreuken te hebben. We kunnen eigenlijk niks geks bij hem vinden. Behalve dan dat hij aan zijn linkerkant verlammingsverschijnselen heeft. Mogelijk is er een bloedpropje geweest dat een zenuw bekneld heeft. “Ehh oké en wat nu” zegt Colette met enige twijfel in haar stem. “Pijnstillers, fysiotherapie en hopen dat het goed komt.”

De kat is ongechipt en een eigenaar kunnen we daardoor niet vinden. Hij krijgt van ons de naam Zoppo, Italiaans voor ‘kreupel’. Eenmaal gesetteld in het asiel, blijkt Zoppo ontzettend lief. Hij is duidelijk aan mensen gewend en laat zich heerlijk aanhalen. Dat maakt ons nog gemotiveerder om deze knul weer aan het lopen te krijgen. Ondertussen vragen we ons ook af of zich nog een eigenaar voor hem zal melden.

Lees verder onder de foto.

Dag 1: Strompelen

Eline en ik gaan naar de quarantaine-afdeling waar Zoppo op zijn zij op een warmtemat ligt. Hij komt niet echt overeind en heeft zijn plas laten lopen. Niet echt hoopgevend. We temperaturen hem en die is gelukkig de goede kant aan het op gaan. Hij is van de 34 graden waarmee hij binnenkwam naar 37,4 graden gegaan (de normale temperatuur bij een kat is 38 graden).

We zetten Zoppo op de grond en met een beetje gegrom schuifelt hij wat heen en weer. Zijn linkerpols klapt steeds dubbel en hij houdt zijn achterpoot stijf. Ik moet denken aan onze overleden asielkat Damocles die ooit in de kreukels lag. Ook hij moest weer opnieuw leren lopen. We schuifelen op onze knieën achter Zoppo aan om zijn voeten steeds weer goed onder zijn lijf te zetten. Na vijf minuten strompelen is hij doodmoe en we zetten hem weer terug in zijn hok. ‘s Avonds ga ik weer bij hem langs. Ik masseer zijn rug en poten. Zoppo geniet van alle knuffels die hij krijgt.

Dag 2: Vogeltjes in zicht

Zoppo’s temperatuur is met 37,9 graden weer bijna normaal dus zijn warmtemat mag uit. ‘s Morgens lijkt hij iets beter te schuifelen dan gisteren, maar hij zet zijn poot nog niet goed neer. Hij kan al wel wat beter omhoog komen. Ik bedenk dat een beetje meer motivatie hem misschien wel over de brug zou kunnen helpen en til hem naar de gang. Daar kan hij naar buiten kijken. Dat was een goed idee. Zoppo zit overeind en kijkt duidelijk geboeid naar de vogeltjes buiten. Ik moet zijn poten nog een aantal keer goed onder zijn lijf zetten, maar het gaat echt al de goede kant op (zie filmpje hieronder). Deze sessie doe ik drie keer die dag. Maar hoe verder de dag vordert, hoe slechter hij toch weer gaat lopen. Het lopen doet Zoppo pijn aan zijn schouder en knie/heup.

De moed zakt me een beetje in de schoenen. Hij krijgt van mij nog een massage en spreek hem bemoedigend toe. Ik word beloond met een paar flinke likken over mijn hand. “Ja lieve jongen, we gaan er morgen weer tegen aan” zeg ik tegen hem als ik wegga.

Dag 3: Vooruitgang

Ik word blij als ik zie dat Zoppo een poging heeft gedaan om op zijn kattenbak te plassen (dit is een zeer lage schaal waar hij zijn billen in kan schuiven). Ik zet hem in de gang en tot mijn grote vreugde loopt hij vrij vlot de gang door. Hij sleept nog met zijn achterpoot, maar hij doet duidelijk zijn best. Zijn voorpoot gebruikt hij goed en corrigeert hem zelfs als hij dubbelklapt. Na één keer de gang op en neer gelopen te zijn is hij moe.

Als dierenarts Colette die dag langskomt, laat ik haar zien hoe Zoppo al een beetje kan lopen. Ook zij is enthousiast over zijn vooruitgang. Toch kijkt ze zijn poten nog een keer goed na omdat hij die nog steeds stijf houdt. Opnieuw kan ze geen gekke dingen voelen. Ze adviseert om de oefeningen vol te houden. Alleen maak ik me wel zorgen dat Zoppo al die tijd nog niet gepoept heeft. Colette verzekert mij ervan dat hij niet verstopt zit met ontlasting.

Dag 4: Massage

Eline is weer terug van haar vrije weekend en doet de ochtend- en middagsessie met Zoppo. Gelukkig heeft hij keurig gepoept en ook geplast. Dat is al weer een pluspunt. Aan het einde van de middag kom ik weer bij hem kijken en laat hem rondlopen. Dit wil hij eigenlijk niet en ik merk dat hij toch weer last heeft van zijn stijve poten. Ik gok dat hij die dag al best wat gelopen heeft bij Eline. In plaats van een uitgebreide loopsessie geef ik hem een massage. Zoppo wast ondertussen luid spinnend mijn handen.

De trainingen zijn best vermoeiend voor Zoppo, maar elke dag zie ik toch een beetje vooruitgang.Hoewel Zoppo soms nog erg onstabiel staat, is hij voor zijn doen toch heel mobiel. Heel langzaam krijgt hij weer een beetje gevoel terug in zijn achtertenen. We zijn er nog lang niet met deze jongen. Maar zowel hij als wij zijn volhardend. Want Zoppo wil weer achter de vogeltjes aan kunnen gaan!

Wilt u ons werk met Zoppo en de andere asieldieren steunen? Klik dan hier om te lezen wat u kunt doen. Alle beetjes helpen!