Siamees Timmy

In tegenstelling tot wat haar naam doet vermoeden, is Timmy een meisjespoes. Wat heet, een dámespoes. Door de licht loensende blik in haar donkerblauwe ogen zou je zweren dat ze afkomstig is uit een eeuwenoude adellijke Siamese familie. Uiteindelijk blijkt ze ‘gewoon’ uit de Hollandse klei getrokken te zijn. Timmy is hoe dan ook een opvallende en voorname verschijning, wat ze zelf ook graag luidkeels beaamt.

Tragische omstandigheden

De reden waarom ze bij ons terechtkwam is een tragische. Haar eigenaar was ongeneeslijk ziek en niet meer instaat om voor haar dieren, hond, twee katten en drie parkieten, te zorgen. Annika en Syl gaan op huisbezoek om de dieren op te halen. Ter plekke aangekomen, blijkt Timmy’s zusje er zodanig slecht aan toe te zijn dat ze linea recta naar de dierenarts moet. Die kan niet veel meer doen dan constateren dat van de vele melkkliertumoren die ze heeft er een is opengesprongen en dat het enige humane wat nog te doen staat, inslapen is.

Timmy is er gelukkig beter aan toe, al heeft zij dringend een gebitssanering nodig, die voorspoedig -in de zin van dat ze na afloop nog twee hoektanden en vier snijtanden over heeft- verloopt.

Dan gaat Timmy plotseling niezen. En kwijlen. En snotteren. Kan niet meer uit haar ontstoken ogen kijken. Wil niet meer eten. Kortom, Timmy heeft heftige niesziekte.

We halen alles uit de kast: medicatie tegen snot, pijn, misselijkheid, zalf tegen ontstoken ogen, infusen, neusdruppels. Maar uiteindelijk moet Timmy’s lichaam toch zelf de virussen in bedwang zien te krijgen. Een lichaam dat ondanks al onze zorg de strijd lijkt te verliezen. Omdat ze volledig in hongerstaking blijft, wordt ze elke dag een beetje zwakker. Als we haar proberen te dwangvoeren, werkt dat averechts en wordt ze zo mogelijk nóg benauwder.

Sondevoeding

“Een slokdarmsonde is het laatste dat we nog kunnen proberen” zegt dierenarts Saartje. “Doe maar” zeggen we. Immers na A, B, en C gezegd te hebben, houden we nu desnoods het hele alfabet vol.

Na het plaatsen van de sonde gaan we viermaal daags in de weer om Timmy een soort energydrink*) te geven. Het toedienen van de dikkige melkachtige substantie kost haar én ons kracht. Timmy omdat haar spijsvertering weer z’n ding moet gaan doen en ons omdat de voedingsspuit nét iets groter is dan onze handen.

Elke avond ga ik bij Timmy langs voor de late voeding. Het is hartverscheurend om te horen hoe ze reutelt en piept en fluit en moet vechten voor elke ademhaling. Telkens weer maken we haar gezichtje schoon (makkelijker gezegd dan gedaan trouwens) maar bij elke volgende voeding is alles weer hopeloos dichtgeslibd en aangekoekt. De vorm van haar koninklijke Siamese neus is helaas niet bevorderlijk voor het drainageproces. Het fijnst vindt ze het als we eindelijk klaar zijn met dat gedoe met die spuit en ze haar hoofd op mijn arm kan leggen. Het lijkt of ze dan net wat makkelijker kan ademhalen.

Van tevoren verwachten we de sonde hooguit een paar dagen te moeten gebruiken. Die paar dagen worden een week en een week wordt tien dagen. Dan lijkt weliswaar het ergste achter de rug maar zelf eten doet Timmy dan nog steeds niet. Geen enkel hapje, soepje of snoepje verdient haar koninklijke goedkeuring.

Maar dan, reden onbekend, besluit ze ineens dat ze toch de rest van haar levens wil gebruiken. Ze wordt vrolijker en aanhankelijker en haar zoetgevooisde stemgeluid klinkt weer door de quarantaine. En ze eet weer met volle overgave.

Net op de dag dat de sonde eruit mag, appt Marlies een foto van een bedremmeld kijkende Timmy met een sondeslangetje uit haar bekje. Marlies en Syl valt de eer te beurt om Timmy van het ding te verlossen. Na afloop vervalt Timmy door alle consternatie heel even terug in haar hongerstaking, maar realiseert zich al snel dat je je toch een stuk beter voelt met een maaltijd achter je al dan niet meer aanwezige kiezen.

Het gaat beter!

Korte tijd later treft Eline haar quarantaine zó aan “Kijk” zeggen we tegen elkaar “Timmy voelt zich weer wat beter”.

*) speciale sondevoeding voor katten

Een aantal weken later mocht Timmy mee met haar nieuwe baasjes. Een maand later kregen wij het volgende bericht:

Nieuw thuis

Sinds zondag 7 mei jl is Timmy bij ons gehuisvest. En het gaat geweldig goed! Het bevalt haar uitstekend, hebben we de indruk
Ze is iets aangekomen, poept en plast keurig in haar kattenbak, en voelt zich reuze op haar gemak. Ze slaapt veel, maar is ondertussen ook in onze ommuurde tuin geweest waar ze behaaglijk in de zon ligt en oplettend om zich heen kijkt. Als ik het goed begrepen heb, mogen wij nu officieel geregistreerd worden als eigenaar op de chip van Mitzy zoals we haar hebben hernoemd. Het gaat namelijk allemaal prima en we zijn reuze blij met elkaar.
met vriendelijke groeten en dank voor alle moeite.

Laatste blog & nieuws