Intussen in het asiel: Rondje van het bestuur

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Het blog is deze week geschreven door gastblogger Nienke, bestuurslid bij Dierentehuis Stevenshage.

In mijn enthousiasme riep ik dat ik ook wel even een blog zou schrijven. Tja, dat even is toch lastiger dan gedacht. En dan niet eens zozeer omdat ik niet weet waarover…juist niet! Er is zoveel om over te schrijven! Waar te beginnen? En in hoeveel woorden? ( ‘er is geen limiet hoor, schrijf maar lekker door’ zei Nicolette) Nou, daar gaan we dan.

Sinds mei ben ik samen met Suzan en Henk actief als bestuurslid. Mijn portefeuille bestaat onder andere uit het onderhouden van de contacten met de acht gemeenten waarvoor wij de zwerfdieren opvangen. Gemeenten zijn wettelijk verplicht twee weken voor alle zwerfdieren te zorgen. Deze taak is door de gemeenten Leiden, Oegstgeest, Voorschoten, Teylingen, Katwijk, Kaag en Braassem, Leiderdorp en Zoeterwoude aan ons uitbesteed.

De afgelopen maanden hebben Nicolette en ik de verantwoordelijke beleidsmedewerkers uitgenodigd voor een bezoek aan het asiel, vaak op woensdagmiddag. Met een paar pakken koekjes in de tas meldde ik mij dan een half uur voor de afspraak bij Nicolette. En als ik dan de koekjes uit de tas haalde, wisten de collega’s weer hoe laat het was: er kwam weer een ‘burgemeester’ op bezoek voor een rondleiding. Was het de eerste keer nog spannend, ze raakten er al snel aan gewend: aan een bestuurslid dat er bijna elke woensdag is, aan ‘de burgemeesters’ en ja…ook aan de koekjes.

Asielmedewerker Lanzo vond de hoeveelheid koekjes soms wat bescheiden en deed dan nog wel eens een extra check in mijn tas: helaas geen koekjes, maar een zonnebril is ook best geinig.

Op deze afspraken kijken Nicolette en ik met een goed en ook trots gevoel terug. We hebben de gemeenten kunnen laten zien en ervaren wat wij hier doen. Het asiel heeft voor hen nu ‘een gezicht’ gekregen. Dit heeft de goede relaties alleen maar versterkt. Voor mij persoonlijk waren de rondleidingen altijd een feestje. Iedere keer leerde ik weer iets nieuws over het asiel. Nicolette weet namelijk veel, heel veel. Het was ook altijd weer een mooi excuus om even langs konijn Marleen te gaan, de vele kittens te zien, of even door het raam naar hond Bobje te kijken.

Na afloop van het bezoek bleef ik dan nog even napraten onder het genot van een kop thee en een koekje uiteraard. Het is er nooit rustig er gebeurt altijd wel iets. Voor mij een leuke gelegenheid om de medewerkers beter te leren kennen.  Zo verschillend als de dames zijn, toch zijn ze ook weer een beetje hetzelfde: werken hard, hebben kennis van zaken, zijn creatief, hebben een goed gevoel voor humor. Ik weet nu  bijvoorbeeld dat:

– Nicolette de gave heeft  om gevonden dieren aparte namen te geven, die een vrij diepe betekenis hebben en bovendien onuitspreekbaar zijn. Wikipedia  is onmisbaar om achter de betekenis te komen. (Galenus, Tache, …).

– Marlies altijd op zoek is naar maatbekers (en kindersurprise eieren).

– Marianne in staat is om geluidloos en onzichtbaar door de bestuurskamer te lopen terwijl Nicolette en ik met een van de eerder genoemde ‘burgemeesters’ aan tafel zitten.

– Tijdens de lunch gesproken wordt over Heel Holland Bakt en Penoza, waarbij men het niet altijd eens is met het oordeel van de jury…

Naast de 7 vaste medewerkers zijn er ook nog rond de 70 vrijwilligers actief in en om het asiel. Een gemêleerd gezelschap. Van jong tot oud, man/vrouw, net begonnen of al jaren trouwe vrijwilliger. Ieder met een eigen verhaal en achtergrond met een bindende factor: de liefde voor het asiel en haar tijdelijke bewoners. Niets is te gek of te veel en ook dat levert weer mooie anekdotes op.  Een vrijwilliger die zich uren ‘opsluit’ in een van de quarantaines om een kat te leren dat mensen best prima wezens zijn, een ander die gedreven met een emmer sop door het pand sjouwt om de ramen te lappen (en dat zijn er veel hoor). Ook mensen met wat meer afstand tot de maatschappij kunnen hier een plekje vinden. Wat is Lois een prachtig voorbeeld hiervan: zo enthousiast en vol energie praat zij over haar wandelingen met de asielhonden.

En als ik dan na een paar koppen thee (met koekjes) om half 6 het pand verlaat komt Marlies vragen of iemand haar wil helpen met het geven van een speciaal dompelbadje aan een van de kittens. ‘Tuurlijk!’  zegt Marianne, die ook op weg naar huis was. De tas wordt weer neergezet, de jas gaat uit en de mouwen worden opgestroopt. Deze meiden kijken niet op de klok, deze meiden kijken naar de dieren en welke zorg ze nodig hebben, ongeacht het tijdstip.

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren