Het eerste dat opvalt is natuurlijk zijn naam: “Pierik”. Een geniale naam waarvan ik eigenlijk betreur dat ik hem zelf nooit heb bedacht. Zijn baasje kan wegens gezondheidsproblemen niet langer voor hem zorgen. Op het tijdstip van de afspraak krijgen we een bericht: Pierik heeft besloten dat hij die ochtend niet meewerkt aan zijn transport.
Hoektandgaten
Marlies besluit dat ze hem beter zelf kan gaan halen. Als de eigenaar de voordeur opendoet, kijkt hij wat verbaasd. Kennelijk had hij meer hulptroepen verwacht om deze tijger te temmen. Binnen gaat alles in eerste instantie van een leien dakje. Marlies ziet kat, pakt kat en doet kat in korfje. Kat draait zich om met intentie om te bijten, Marlies laat los. Ondanks los, bijt kat alsnog flitsend en vrij hard in been Marlies. Kat loopt weg. Marlies laat zich niet kisten en even later zit Pierik alsnog, beduusd kijkend, in z’n korfje.
Dan pas richt ze de aandacht op haar been. “Ik moet even de wond spoelen” zegt ze en trekt ter plekke haar broek uit. Er zitten keurige hoektandgaten in haar been én in haar broek (dat laatste vindt ze nog het vervelendste). Ze bloeden een beetje. Ze wast de wonden uit. Broek gaat weer aan. Eenmaal terug in het asiel krijgt ze een nat verband. Afgezien van een flinke beurse plek, loopt het met een sisser af.
Nee. Nee. Nee.
De verzorgers in het asiel nemen hierna alle voorzichtigheid in acht maar eigenlijk gedraagt Pierik zich voorbeeldig. Tenzij…je iets van hem wilt. Pierik is overtuigd anarchist en fel gekant tegen elke vorm van autoriteit. Oppakken om in het hok te zetten: nee. In een korfje doen, zoals reeds geconstateerd: nee. Aaien als hij iets anders in gedachten had: nee. Onderzoek door de dierenarts: dubbel nee.
De adrenaline vliegt in het rond tijdens de dierenartscheck, bij mens zowel als dier. De entingen zitten erin, zijn gezondheid is in orde, alleen het gebit heeft dringend aandacht nodig. Een grap over hoe hij die hoektand vast heeft afgebroken tijdens het bijten op het been van Marlies ligt voor de hand.
Gebitssanering
En weer mag Marlies met hem onderhandelen over het korfje. Eenmaal in slaap blijkt dat er helaas een paar gebitselementen getrokken moeten worden (waaronder dus die ene hoektand). Helaas voor Pierik maar vooral ook helaas omdat dit een aantal na-controles betekent. Waarvan Pierik geen fan is, zoals we reeds hadden vastgesteld.
De wond van de verwijderde hoektand geneest niet voorspoedig. Een grap over hoe er vast nog een stukje van Marlies’ been in zit, ligt ook daar weer voor de hand. Helaas voor Pierik moet hij daarom nogmaals de krenking van het vervoerskorfje ondergaan (Marlies wordt intussen heel handig in het uit de gevarenzone houden van haar been). De wond wordt opgefrist, en passant sneuvelt er nog een onrustig snijtandje en de hele zaak wordt opnieuw gehecht. Met een flink shot antibiotica in zijn pels komt hij retour asiel.
Positieve training
Daarna zien we hem langzaam steeds meer opbloeien en leren we de echte Pierik kennen. Een gezonde mond maakt vrolijk, zullen we maar zeggen. Het is een imposante verschijning en opvallend speels voor zijn postuur en leeftijd (8). Hij kan enorm spelen met speelgoedmuizen (bij gebrek aan echte) en gek is op door de ruiten heen schijngevechten houden. Waarbij we dankbaar zijn voor de glazen barrière. Als afleiding starten we een positieve training om vrijwillig en zonder dwang een korfje in te lopen. Wie weet komt het nog eens van pas.
Gezelligheid
Pierik blijkt een gezelschapskat te zijn. Hij vindt menselijke aanwezigheid gewoon heel erg fijn. Mits -en dat is wellicht in dit blog al vaker naar voren gekomen- ze hem nergens toe dwingen. Schootje zitten wil hij hier nog niet (bij zijn oude baas wel), bij je in de buurt zijn daarentegen heel graag. Alleen is ook maar alleen tenslotte. ’s Avonds horen we hem wel eens over het asielterrein roepen dat hij de koffie klaar heeft en of we even willen komen buurten. Als het lekker weer is tenminste, nu het weer winter is geworden in april vinden we hem toch minder vaak in zijn buitenverblijf.
Inmiddels is hij plaatsbaar verklaard. Omdat we weinig katten hebben zitten, melden zich in het kader van ‘doe me die dan maar’ regelmatig kandidaat baasjes. En hoewel Pierik geen echt moeilijke kat is (er was alleen iets met dat hij er niet van houdt om gedwongen te worden ofzo), zoeken we gewoon net zolang totdat er iemand is die speciaal voor hem kiest en die hem écht begrijpt.
- Klik hier voor de volledige karakterbeschrijving van Pierik.
- Lees hier meer informatie over de adoptie van een dier bij Dierentehuis Stevenshage.
Laatste blog & nieuws
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
