Als we poes Mia voor het eerst ontmoeten, ziet ze er – op z’n zachtst gezegd – erbarmelijk uit. We gaan altijd uit van de positieve kenmerken van een dier, maar bij Mia blijkt dat toch wel een uitdaging. In aanleg een mooi poesje – slank, leuke vlekjes, grote groene kijkers die verwonderd de wereld bezien – met een kanjer van een huidprobleem. Opengekrabde en ontstoken wonden afgewisseld met mottige pieken vacht. Een vogelverschrikker is er niks bij. Intussen maakt ze er geen geheim van ons stom te vinden. Of we vooral niet aan haar willen zitten en niet al te vertrouwelijk willen doen, is aanvankelijk Mia’s dringende verzoek.
Eeuwige jeuk?
Het is april 2020. Mia krijgt iets tegen de vlooien die vrolijk in de overblijfselen van haar vachtje tikkertje doen, plus een jeukstillende injectie. Doorlopend jeuk hebben is immers verschrikkelijk. Ze wordt gesteriliseerd. Haar baarmoeder is ‘rommelig’ en wordt ook verwijderd (waar normaal alleen de eierstokken worden weggenomen). Even nog hopen we dat haar huidprobleem een hormonale oorzaak heeft.
Maar nee. De injectie werkt uit, de jeuk komt terug. Ze krijgt pilletjes, de jeuk en de plekken worden weer minder en haar vacht beter. We bouwen de medicatie af en de jeuk komt terug. In de maanden erop volgend experimenteren we –uiteraard alles in overleg met de dierenarts – met dieetvoeding en medicatie in verschillende soorten, doseringen en combinaties.
Allergie
Mia verhuist naar de hal met plaatsbare katten, wat haar humeur – waar we zeker verbeteringen zagen sinds het verminderen van de jeuk – geen goed doet. Mia is duidelijk geen fan van andere katten. Of van optillen. Of lang aaien. Of dierenarts bezoek. Als ze een keer een paar snoepjes (die een andere poes was kwijtgeraakt bij een zoekspelletje) te pakken krijgt, blijkt haar hypergevoeligheid. Binnen vierentwintig uur verandert ze in een landloper die een mottige bontjas bij het grofvuil heeft gevonden. Het idee om haar ooit weer ‘gewoon’ voer te kunnen geven, gaat daarmee in rook op.
Zo snel als de allergie plekken verschenen, zijn ze ook weer weg. Niet getreurd, het dieetvoer gaat goed naar binnen. Sterker nog, eten is absoluut een hobby van Mia. (Het zou goed kunnen dat het een bijverschijnsel van de medicatie is.) We besluiten om dat aspect in ons voordeel te gebruiken. Je kunt haar immers ook met haar ontbijtje (of diner) terug het hok in lokken in plaats van haar domweg bij de kladden te pakken (wat natuurlijk niet bevorderlijk is voor de mens-kat verstandhouding).
Hersenwerk
Als blijkt dat ze sommige brokjes (hypoallergeen) en sommige snoepjes (eend) kan verdragen zonder negatieve gevolgen, worden de mogelijkheden alleen maar groter. Voerpuzzels! Hersenwerk! Hindernisbaan!
Mia blijkt een razendsnelle leerling die haar pootje niet omdraait voor een vijfsterren sudoku – of het kattelijke equivalent daarvan – en die met bewonderenswaardige koelbloedigheid in een ballenbak springt om zelfs de meest minuscule snack kruimeltjes op te speuren. Hoe meer Mia leert en onderzoekt, des te gelijkmatiger en toeschietelijker haar gedrag wordt. Het uitdagen van haar intellectuele vermogens is een belangrijk deel van haar (en onze) dag geworden. Wij moeten inmiddels flink ons best doen om steeds nieuwe en interessante puzzels te verzinnen die moeilijk genoeg zijn voor Mia. Dat nemen we dan maar voor lief.
Nieuw baasje
Een nieuw thuis voor haar vinden blijft een uitdaging. Haar chronische medische problemen (soms gaat het echt goed, soms heeft ze toch ineens weer krabplekken) plus haar eigenzinnige gedrag plus een geschikte plek vinden waar ze niet overal eten vandaan kan schooien en tegelijkertijd wel toegang heeft tot een tuin plus iemand zoeken die het leuk vindt om haar steeds een stapje voor te blijven met het ontwikkelen van nieuwe hersenkrakende puzzeltjes maken de zoektocht ingewikkeld. De opgaande lijn in gedrag en huid (al zijn er ups en downs) die we nog steeds zien en het verschil tussen tóen en nú zijn desondanks reden om alle vertrouwen te houden in Mia’s toekomst in een passend en eigen thuis.
Laatste blog & nieuws
25 jaar Sylvia bij Dierentehuis Stevenshage!
Deze maand is onze collega Sylvia 25 jaar in dienst bij Dierentehuis Stevenshage! Als plaatsvervangend beheerder èn dierverzorger is ze al een kwart eeuw een onmisbare kracht in ons team. We zijn dankbaar dat ze zich al zo lang met hart en ziel inzet voor mens en dier, en trots dat ze dat bij Stevenshage doet!
Kledingcontainers leveren de dieren €2.500 extra op!
Op ons terrein staan vier grote oranje textielcontainers. Voor elke kilo bruikbaar textiel ontvangen wij via Stichting DierenLot een vergoeding. Onze recordopbrengst van maar liefst 17.050 kilo textiel van afgelopen jaar blijkt goed voor een top 3-notering, die Stichting DierenLot beloont met nog eens €2500 extra voor de asieldieren!
Succesvolle IJsjesdag bij winkelcentrum Stevenbloem
We kijken terug op een gezellige IJsjesdag afgelopen zaterdag 12 juli bij Winkelcentrum de Stevensbloem in Leiden! Veel wijkbewoners kwamen langs ons kraampje. Behalve veel mooie verhalen, knuffels met viervoeters en heerlijke ijsjes, leverde deze dag maar liefst €275 op voor de asieldieren!
