Als we poes Mia voor het eerst ontmoeten, ziet ze er – op z’n zachtst gezegd – erbarmelijk uit. We gaan altijd uit van de positieve kenmerken van een dier, maar bij Mia blijkt dat toch wel een uitdaging. In aanleg een mooi poesje – slank, leuke vlekjes, grote groene kijkers die verwonderd de wereld bezien – met een kanjer van een huidprobleem. Opengekrabde en ontstoken wonden afgewisseld met mottige pieken vacht. Een vogelverschrikker is er niks bij. Intussen maakt ze er geen geheim van ons stom te vinden. Of we vooral niet aan haar willen zitten en niet al te vertrouwelijk willen doen, is aanvankelijk Mia’s dringende verzoek.
Eeuwige jeuk?
Het is april 2020. Mia krijgt iets tegen de vlooien die vrolijk in de overblijfselen van haar vachtje tikkertje doen, plus een jeukstillende injectie. Doorlopend jeuk hebben is immers verschrikkelijk. Ze wordt gesteriliseerd. Haar baarmoeder is ‘rommelig’ en wordt ook verwijderd (waar normaal alleen de eierstokken worden weggenomen). Even nog hopen we dat haar huidprobleem een hormonale oorzaak heeft.
Maar nee. De injectie werkt uit, de jeuk komt terug. Ze krijgt pilletjes, de jeuk en de plekken worden weer minder en haar vacht beter. We bouwen de medicatie af en de jeuk komt terug. In de maanden erop volgend experimenteren we –uiteraard alles in overleg met de dierenarts – met dieetvoeding en medicatie in verschillende soorten, doseringen en combinaties.
Allergie
Mia verhuist naar de hal met plaatsbare katten, wat haar humeur – waar we zeker verbeteringen zagen sinds het verminderen van de jeuk – geen goed doet. Mia is duidelijk geen fan van andere katten. Of van optillen. Of lang aaien. Of dierenarts bezoek. Als ze een keer een paar snoepjes (die een andere poes was kwijtgeraakt bij een zoekspelletje) te pakken krijgt, blijkt haar hypergevoeligheid. Binnen vierentwintig uur verandert ze in een landloper die een mottige bontjas bij het grofvuil heeft gevonden. Het idee om haar ooit weer ‘gewoon’ voer te kunnen geven, gaat daarmee in rook op.
Zo snel als de allergie plekken verschenen, zijn ze ook weer weg. Niet getreurd, het dieetvoer gaat goed naar binnen. Sterker nog, eten is absoluut een hobby van Mia. (Het zou goed kunnen dat het een bijverschijnsel van de medicatie is.) We besluiten om dat aspect in ons voordeel te gebruiken. Je kunt haar immers ook met haar ontbijtje (of diner) terug het hok in lokken in plaats van haar domweg bij de kladden te pakken (wat natuurlijk niet bevorderlijk is voor de mens-kat verstandhouding).
Hersenwerk
Als blijkt dat ze sommige brokjes (hypoallergeen) en sommige snoepjes (eend) kan verdragen zonder negatieve gevolgen, worden de mogelijkheden alleen maar groter. Voerpuzzels! Hersenwerk! Hindernisbaan!
Mia blijkt een razendsnelle leerling die haar pootje niet omdraait voor een vijfsterren sudoku – of het kattelijke equivalent daarvan – en die met bewonderenswaardige koelbloedigheid in een ballenbak springt om zelfs de meest minuscule snack kruimeltjes op te speuren. Hoe meer Mia leert en onderzoekt, des te gelijkmatiger en toeschietelijker haar gedrag wordt. Het uitdagen van haar intellectuele vermogens is een belangrijk deel van haar (en onze) dag geworden. Wij moeten inmiddels flink ons best doen om steeds nieuwe en interessante puzzels te verzinnen die moeilijk genoeg zijn voor Mia. Dat nemen we dan maar voor lief.
Nieuw baasje
Een nieuw thuis voor haar vinden blijft een uitdaging. Haar chronische medische problemen (soms gaat het echt goed, soms heeft ze toch ineens weer krabplekken) plus haar eigenzinnige gedrag plus een geschikte plek vinden waar ze niet overal eten vandaan kan schooien en tegelijkertijd wel toegang heeft tot een tuin plus iemand zoeken die het leuk vindt om haar steeds een stapje voor te blijven met het ontwikkelen van nieuwe hersenkrakende puzzeltjes maken de zoektocht ingewikkeld. De opgaande lijn in gedrag en huid (al zijn er ups en downs) die we nog steeds zien en het verschil tussen tóen en nú zijn desondanks reden om alle vertrouwen te houden in Mia’s toekomst in een passend en eigen thuis.
Laatste blog & nieuws
Met de nieuwe Beestenbende het najaar in
Die knappe Griekse man op de cover van ons lijfblad is onze Artopoios! Hij zoekt een huis zonder breekbare spulletjes. Poes Vivian en hondje Djacky laten weten hoe het nu met hen gaat, onze hovenier vertelt over de biodiversiteit in ons hondenbos, en voor vrijwilligster Reyhan is eigenlijk elke kat speciaal.
Honderden bezoekers en recordopbrengst op Open Asieldag!
Met een stralend zonnetje, tientallen vrijwilligers, honderden bezoekers en een recordopbrengst van ruim 8000 euro kijken we terug op een fantastische Open Asieldag. Klik snel door voor de foto’s en video’s!
Drukte bij zonovergoten Open Asieldag!
VIDEO | Mede dankzij het mooie weer was het een drukte van jewelste afgelopen zaterdag bij onze Open Asieldag! Lokale omroep Centraal+ maakte er een video over. En vanmorgen vroeg blikte onze asielbeheerder Nicolette terug in de Ochtendshow. Kijk en luister het hier terug!
