Intussen in het asiel: Joey Snowy

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Tien jaar geleden was er een gezin dat een Golden Retriever wilde. Maar thuiskwam met een Malamute pup uit België. Omdat de kinderen die toch leuker vonden. Een klein jaar later zat hij bij ons in het asiel. Het gezin deed afstand van de hond. Het viel achteraf toch een beetje tegen, een Malamute.

Een hele handvol hond inderdaad. Tegendraads. Sterk. Indrukwekkend.

Ook toen al hielpen onze eigen honden mee in het asiel en ik vroeg mijn toenmalige hond Cas om een evaluatie.  Cas was de spreekwoordelijke natuurlijke leider. Zijn aanwezigheid was vaak al  genoeg om orde op zaken te stellen. Snowy was de eerste hond die Cas de baas was. Die kuil in het hondenbos was van Snowy. En bleef van Snowy. Misschien hadden we toen al iets moeten vermoeden…

Als ideale nieuwe baas hadden we een stoere poolhondenliefhebber in gedachten. Iemand die meedoet aan de Iditarod in Alaska. Ergens op de hei woont met een hele roedel wolven. Ofzo.

En toen kwam Selma langs. Klein van stuk maar vol vuur. Op zoek naar een hond. Zij ging voor Snowy en Snowy voor haar. Hij werd herdoopt tot Joey en ze leefden nog lang en gelukkig. The end.

The end? Nou, ehh, Selma moet ook af en toe op zakenreis en wil ook wel eens op vakantie. Dus reserveerde ze 10 jaar geleden een pensionplek voor Joey Snowy. En sindsdien komt hij elk jaar een paar keer bij ons logeren. Joey Snowy zelf ondergaat de logeerpartijen onder protest. Trakteert ons op indrukwekkend wolvengehuil, wil de kennel niet in, blijft binnenzitten als hij naar buiten moet, enfin u snapt het wel.

Waarom we hem dan toch al die jaren verwelkomen in ons pension, vraagt u. Tja, je kunt nu eenmaal niet een asielhond herplaatsen en vervolgens de nieuwe eigenaar het zelf maar uit laten zoeken.

Een onervaren stagiair probeert om hem door zijn luik naar de buitenkennel te duwen. Voor het antwoord van Joey Snowy hoef je geen ervaring te hebben. Het antwoord was:  “nee”. We worden nog voorzichtiger met het uitkiezen van de mensen die interactie met hem mogen hebben. Alleen ervaren vrijwilligers en vast personeel valt die eer te beurt.

Dan: “ik krijg Joey Snowy niet van het bos”. Joey heeft post gevat bij een tak en besluit dat die tak zijn gezelschap nodig heeft. Roepen, rennen, spelbuigingen, snoep, het heeft allemaal geen effect. Een riem wordt begroet met het optrekken van een bovenlip. Joey blijft die dag in het bos. Totdat hij honger krijgt en besluit dat de tak zonder hem kan en loopt tegen etenstijd als een lammetje z’n kennel in. Vanaf die dag wordt hij alleen nog buiten, aan de riem, uitgelaten.

Maar ook buiten is het niet altijd simpel met Joey Snowy. Buiten ligt namelijk overal zwerfvuil (dat valt je niet op totdat je met Joey Snowy gaat lopen). Boterhamzakjes, papieren zakdoeken,  snackpapiertjes, van alles. Joey Snowy vindt dat niet goed. En slikt wat hij tegenkomt daarom zoveel mogelijk in. Pogingen om hem dit te beletten, stuiten op weerstand. Dus proberen we vooral om hem vóór te zijn en hem in een boog om het afval heen te sturen.

Totdat hij toch een keer een grote plastic tas opeet. Dat is echt té gevaarlijk dus moeten we naar de dierenarts. Hij gaat zoet de asielbus in en laat zich braaf injecteren met het braakmiddel. Buiten de praktijk geeft hij netjes over en produceert het tasje.

De injectie met het anti-braakmiddel daarna blijkt een uitdaging. De koelbloedigheid van de dierenarts wordt danig op de proef gesteld. Joey Snowy is duidelijk zeer verbolgen over de hele gang van zaken. Gaat liggen voor de deur van de praktijk en gaat niet mee. Verzet geen stap meer. Toch moet hij mee terug naar het asiel. En daarvoor moet hij eerst de asielbus in.

Assistente Hanneke krijgt het voor elkaar om een tweede lijn om zijn nek te gooien. Als hij uitvalt naar Marianne trekt zij hem weg en als hij uitvalt naar Hanneke, trekt Marianne hem terug. In één vloeiende beweging krijgen ze hem in de asielbus. Terug in het asiel vraagt Joey Snowy zich af waar de brand is en loopt nonchalant z’n kennel in.

Soms gaat hij tijdens de wandeling onschuldig even aan een grassprietje staan snuffelen. En nog even wat aandachtiger snuffelen. Als je hem dan niet direct meeneemt, loop je de kans dat het grassprietje plotseling het verdedigen waard wordt. En dan zit er niks anders op dan te wachten totdat ofwel het grassprietje verwelkt is ofwel Joey Snowy zijn belangstelling ervoor verloren heeft.

Joey Snowy heeft desondanks in de loop der jaren onder de vrijwilligers en het personeel een hele schare fans verzameld. Het is heerlijk wandelen met hem, een atletische en statige verschijning die keurig naast je loopt en duidelijk plezier heeft in het samen onderweg zijn. En dat terugzetten in de kennel valt ook best mee, als je voorbereid bent, hem via de buitenkennel terugzet en omkoopt met iets lekkers.

Joey Snowy is creatief. Elke keer dat hij komt logeren, vindt hij iets nieuws om ons bezig te houden. En dat houdt ons scherp, al ruim 10 jaar lang. Een hond met een speciaal gevoel voor humor.

En intussen hebben we respect en bewondering voor Selma dat ze het al die tijd al volhoudt met ‘onze’ grapjas Joey Snowy.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste blog & nieuws

Achtergrond
27 juli 2024

Interview met vrijwilligster Indy Verhagen

Ze is opgegroeid tussen de dieren en intern staat ze bekend als “de pup van het asiel”. Vrijwilligster Indy Verhagen komt al sinds haar derde bij Stevenshage over de vloer. Nog altijd gaat ze er elke week op uit met de wat moeilijkere asielhonden. “Het wandelen in de buitenlucht en het spelen met de honden in het speelbos is lekker ontspannend.”

Info
24 juli 2024

Lees over dieren en mensen in ons Jaarverslag 2023

We vingen vorig jaar maar liefst 830 dieren op. Voor 527 van hen vonden we een geschikt nieuw thuis en 154 zwerfdieren werden herenigd met hun eigenaar. Naast een heleboel cijfers over dieren laat ons jaarverslag ook vooral zien dat het werk in ons asiel en pension in alle opzichten mensenwerk is, met relevante informatie over ons personeel, vrijwilligers, samenwerkingen en nog veel meer!

Blog
20 juli 2024

Intussen in het asiel: Zomertips

Het zomerseizoen is heerlijk, maar brengt voor de dieren in uw omgeving ook risico’s met zich mee. Dorstige oudjes, verbrande voetjes en oververhitting liggen op de loer. Bezorg de dieren in uw huis en tuin een zorgeloze zomer met deze tips!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren