Even een persoonlijke vraag: hebt u wel eens kiespijn gehad? Zo’n pijn die door de strafste pijnstillers heen blijft zeuren. Zo’n pijn die aan het begin van het weekend komt opzetten en steeds een beetje erger wordt. En dat je dan eindelijk, eindelijk maandag naar de tandarts kunt en het je niet meer kan schelen wat hij/zij voor vreselijks met je gaat doen, als de pijn maar stopt…
Nee? Dan bent u een gelukkig mens. Ja? Dan bent u vast ook een gelukkig mens én dan kunt u zich daarnaast ook heel goed verplaatsen in hoe dat voor een dier moet zijn.
Lijden in stilte
Hoe het is om heftige pijn in je bekje te hebben. Om daardoor moeilijk te kunnen eten. Humeurig te worden, last te krijgen van je spijsvertering, je vacht niet meer willen verzorgen, vieze adem -hoewel vooral de baasjes daar de gevolgen van ondervinden- en misschien zelfs een abces en de pussige smaak daarvan -ugh- in je mond.
Als mensen kiespijn hebben, of je nu een dappere patiënt bent of een mieperd (categorie door ieder persoonlijk te bepalen) kunnen we dat prima duidelijk maken. Voor dieren met kiespijn is dat anders. Ze zitten niet sombertjes voor zich uit te staren met een pootje tegen de pijnlijke kant van het gezicht aangedrukt. Ze komen niet melden “mam, pijn in m’n tandjes”. Nee, zij lijden in stilte.
Gebitssanering
In het asiel gaat er geen week voorbij of er moet wel een asielkat of -hond naar de tandarts voor een gebitssanering. En we staan er elke keer weer verbaasd over hoeveel verschil zo’n behandeling kan maken. Het is ingrijpend, jazeker, en soms twijfelen we. Als het dier in kwestie niet in geweldige conditie verkeert bijvoorbeeld, want de dieren worden onder narcose behandeld en dat vraagt ook best wat van een lichaam.
Asielkat Ambrosius
Neem nou asielkater Ambrosius (niet verder vertellen, maar hij is een van mijn huidige favorietjes) die in zijn bloedbeeld een knots van een leverprobleem liet zien met waarden die meer dan drie keer zo hoog waren als normaal. Bij hem was al eens een gebitsbehandeling uitgevoerd, maar de verslechtering zette zich voort en ook zijn laatste tanden zijn nu foetsie, op twee hoektanden na. Inmiddels mag hij trots melden dat zijn leverwaarden weer genormaliseerd zijn en voelt hij zich best weer oké. Alleen aan zijn kopjes -die ik ’s avonds in overvloed in ontvangst mag nemen- merk ik nog dat hij veel pijn moet hebben gehad. Hij deelt iets uit dat meer weg heeft van een schouderstoot, zijn bekje en wang houdt hij angstvallig op een afstandje.
Eén slecht kiesje
Of Floddertje (inmiddels geplaatst) die we moesten bidden en smeken en omkopen om alsjeblieft een hapje te eten. We juichten als hij een snoepje had doorgeslikt. Raakten de tel kwijt, zoveel verschillende soorten voer had hij staan. “Aan zijn gebit zal het toch niet liggen?” zeiden we “één zo’n slecht kiesje?”. Ondanks zijn verminderde conditie (want: niet eten) gaat Floddertje toch snel naar dierenarts Marije. En begint meteen nadat hij wakker is gewoon normaal met smaak zijn bakje leeg te eten. Dat is dan ook weer duidelijk.
Poes Mekenna als herboren
Nog een voorbeeld: als meisje Mekenna binnenkomt, ziet ze eruit alsof ze hoogbejaard is. Plukkerige vacht, weinig bespiering met een tonnetjeronde buik, futloos. En haar gebit is smerig. Als we haar een klein beetje op de poten hebben en na de 14 dagen waarin de eigenaar haar nog zou kunnen ophalen, mag ook zij naar dokter Marije. Mekenna blijkt last te hebben van tandresorptie, waarbij de wortels van tanden en kiezen spontaan oplossen. Ook zij knapt na de operatie razendsnel op. Ze stuitert weer als een jonge hond kat door de kattenhal, verzorgt haar vacht en er zijn zo te zien járen van haar afgevallen.
Tandplak bij Stitch
Nog een voorbeeld nodig? Asielhondje Stitch staat bij dierenarts Suzanne op tafel. Stitch is niet zo blij met al die polonaise aan z’n lijf maar Suzanne houdt vriendelijk doch standvastig voet bij stuk. En constateert vervolgens op de plaats waar je kiezen verwacht, één grote plak tandplak. Ook Stitch mag binnenkort op bezoek bij dierenarts Marije, wat wel eens grote positieve gevolgen voor zijn humeur zou kunnen hebben.
De moraal van dit verhaal? Mensen, LET OP HET GEBIT VAN JE DIER. Laat het DOOR DE DIERENARTS CHECKEN. Dit moest me even van het hart en sorry voor het schreeuwen.
Laatste blog & nieuws
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
