Onze hondenkennel wordt dus verbouwd. In maart namen we een aanloopje, werd er gegraven, een vloertje gestort en toen…een hele tijd niks. Maar nu, nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren: een pipo wagen (ook wel schaftkeet genoemd), een afvalcontainer, werkbusjes, het begint er op te lijken.

Diamantzaag

Na wat vingeroefeningen waarbij de dakjes van de buitenkennels werden gesloopt, kwam een diamantzager (bijna false advertising, in ieder geval teleurstellend, zo’n diamantzaag, hij glinstert zelfs nauwelijks) om bij een paar muren hoeken weg te halen waar het schuine dak straks moet komen. Ik bereidde me voor op heftige geluidsoverlast en werd aangenaam verrast. Er kwamen zelfs associaties met boter en warme messen bovendrijven. Toen ik ’s avonds poolshoogte ging nemen, leek het of er helemaal niets gebeurd was. “Ja duh” zei Syl “weet je wat die losse betonstukken wegen, die lift je er niet even met de hand van af”. En inderdaad, met wat beter kijken zag ik een keurige zaagsnede. Hopelijk blijft dat blok nog even liggen totdat de kraan voor de dakpanelen hem eraf kan tillen.

Dakpanelen

Want ja, die dakpanelen…dat was óf meteen laten uitleveren óf wachten totdat ze misschien ooit weer leverbaar werden. Ja doe dan nu maar, we bewaren ze wel even. Dat het veel en groot zou zijn, begrepen we natuurlijk wel, al vond ik vijf vrachtwagens persoonlijk wat overdreven. Collega Teun was gelukkig ter plaatse om alles in goede banen te leiden. Parkeren is voorlopig even iets lastiger.

Gaten in het dak

Vorige week dinsdag – daags na het Bambi incident (ze heeft het helaas niet gered) – ging de beer los. “We moeten het dak prepareren voor de staalconstructie” zei men ’s ochtends. “Oké” zeiden we, alsof we begrepen wat dat inhoudt. Naïef. Wat dat namelijk inhield, was dat er gaten in en door het dak heen moesten komen. En waar Ed en Willem dan weer geen rekening mee hadden gehouden, is dat er niet alleen betonstof en -snippers aan hun kant op het dak terecht kwamen, maar ook gewoon in alle kennels eronder. Het lawaai dat uitbleef bij de diamantzaag, werd overigens ruimschoots goedgemaakt door de betonboren / slijptollen / decoupeerzagen. En een radio.

Honden verhuizen

“We zijn klaar met die kant” kregen we rond 12 uur te horen. “Om half twee beginnen we aan de andere kant”. Wat betekende dat in die tijd alle kennels en gangen grondig gesopt plus gespoeld moesten worden, omdat de honden daar weer in moesten en de uitlaters zonder knarsen door de gang moesten kunnen lopen. Marianne, Annika en ik zetten de turbo erop en tegen half twee hadden we vierentwintig kennels en twee brede looppaden blinkend schoon en betongruisvrij. De honden zaten na hun (zoveelste) verhuizing met grote vraagtekens boven het hoofd. Marianne maakte nog snel even deze bijna mystieke foto van zonlicht dat binnenvalt via het dak.

Schoonmaakronde

In het andere deel van de kennel herhaalde dit proces zich. En hoewel we de kennel al behoorlijk leeg hadden geruimd, haalden we nu alles wat er niet perse hoeft te staan helemaal weg. Als die lege stellingkast er niet staat, hoef je hem ook niet steeds weer schoon te maken tenslotte. Daags erop werden de gaten weer dicht gemaakt met cement – de reden is me even ontgaan – en deden Annika en Syl weer een schoonmaakronde. Ook alle kozijnen, deuren, ramen en sleutelgaten blonken ons weer tegemoet. Leuk weetje: als je een kennel graag heel erg schoon wilt hebben, moet je Annika en Syl als collega’s hebben en dan gaan verbouwen.

Bouwjargon

Dinsdag hoorde ik dat volgende week het staal wordt geleverd en geplaatst. Een kwartier na het telefoontje reed er een enorme vrachtwagen het asielterrein op om staal te brengen en snapte ik er niets meer van. Het bleken de ankers te zijn, een woord dat ik altijd met scheepvaart geassocieerd had. Het moge duidelijk zijn dat ik meer verstand heb van dieren verzorgen.

Wordt vervolgd…