Intussen in het asiel: Als de kat van huis is

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Asielbeheerder Nicolette gaat op vakantie. Nu moeten we dus even op eigen benen staan. Syl gaat intern slapen op het asiel en mag voor de kippen en kat van Nicolette zorgen. Of we het de komende weken rustig willen houden op het asiel, is haar dringende verzoek. We gaan ons best doen, maar eigenlijk weten we van tevoren al dat het nooit lang rustig is op het asiel…

Op vrijdagmiddag verschijnt er een foto van een mooi groen landschap op de asielapp. Het is het uitzicht van Nicolette en Harm voor de komende tijd. Het ziet er heerlijk uit, ver weg van de asielchaos. Die rust hebben ze wel verdiend. Voor ons gaat het asielleven gewoon verder.

De eerste ochtend verloopt al niet zo goed met het laten inslapen van konijn Ria. Ze was oud, ziek en op. Voor Ria beter, maar het blijft triest. ’s Middags komen er drie katten binnen die ik met gebrek aan inspiratie Sim, Sala en Bim noem. Zelf moet ik er nog het hardst om lachen. Je moet toch iets verzinnen.

Asielkat Femke

Na sluitingstijd ga ik de asielkatten voeren. Terwijl ik in de quarantaine bezig ben met voeren laat ik asielkat Femke op de gang rondlopen. Er is verder niemand aanwezig op de afdeling dus dat kan best even, denk ik. Femke heeft haar eigen kamer in de quarantaine aangezien ze een hekel heeft aan soortgenoten. Na de verbouwing hebben we meer ruimte gekregen en is het vaker mogelijk om katten zoals Femke hun eigen kamer te geven, wat super is. Maar zo even op de algemene gang rond lopen vindt ze toch ook wel leuk. Terwijl Femke vooral door het raam naar buiten zit te kijken, ga ik verder met voeren.

In quarantaine E kom ik bij de nieuwkomers Sim, Sala en Bim. Ze zitten alle drie nog wat bang achter in het hok – de eerste dag is altijd spannend natuurlijk. Ik doe het hokje van Bim open om het bakje voer erin te zetten, maar voordat ik door heb wat er gebeurt vliegt ze eruit. Ze is ontzettend van slag en blijft de afdeling door jagen. Ze springt tegen de deur, duikt onder de hokken om vervolgens via het aanrecht op de hokken te springen en af te sluiten bovenop de kast. Dit alles gebeurt in een seconde of 20. Blinde paniek is het. Erg sneu.

Nieuwkoner Bim heeft zich in blinde paniek in het plafond verstopt

Ik bedenk wat ik moet doen. De afdeling verlaten om hulp te halen wordt lastig. Als ik de deur open doe is de kans groot dat Bim eruit vliegt. Inmiddels weet ik hoe snel ze is. Normaal is het niet zo’n probleem als een kat de gang op vlucht, want er zijn nog genoeg deuren. Maar nu loopt Femke op dezelfde gang en één ding is zeker: die zal meteen vol de aanval kiezen. Ik laat de deur naar de gang daarom maar dicht.

Bim zit nog steeds niet stil en besluit nu om zelf maar een uitgang te gaan zoeken via het systeemplafond. Nu hebben wij daar na het vorige avontuur (zie het blog Katten op grote hoogte) maatregelen voor genomen dus ik weet dat ze daar niet doorheen komt. Maar omdat Bim klein, snel en erg wendbaar is, begin ik me toch een beetje zorgen te maken. Dan ontdekt ze opeens iets wat wij nog niet hebben ontdekt in de drie jaar dat we nu in dit gebouw zitten: in quarantaine E zit een steunbalk in het plafond, nog van ons oude gebouw, en tussen de balk en de muur zit nog 10 centimeter ruimte. Bim grijpt haar kans: ze duikt erin en verdwijnt voor m’n ogen het plafond in.

Nu raak ik wel in enigszins in paniek. Ik heb geen flauw idee of ze nu via deze weg toch tussen het plafond en de vloer van de vliering zou kunnen komen. Dat zou erg vervelend zijn. Haar daar vangen terwijl ze nog maar net bij ons binnen is, zal ontzettend lastig zijn. Ik denk aan de woorden van Syl vanmorgen. Hou het rustig… Tja.

Ik besluit haar te bellen voor hulp terwijl ik ondertussen Bim goed in de gaten hou. Of het haast heeft, vraagt Syl als ik vraag of ze naar quarantaine E wil komen. Ze loopt op het hondenbos namelijk. Ik kijk naar boven, hoor Bim nog steeds veel moeite doen om te ontsnappen en zie alleen het puntje van haar staart nog. Ja Syl, het heeft haast.

Ik hang op en bedenk even later pas dat we wel een ladder nodig hebben. Zelf wil ik graag Bim niet uit het oog verliezen en bel Syl nog een keer op en vraag om een ladder. Ik hoor even een zucht, ik denk dat ze al voorbij het magazijn was en weer terug moest rennen…

Ondertussen is Femke van alle geluiden van slag geraakt en besluit daarop om Syl er niet zomaar met ladder en al door te laten. Ze moet grote moeite doen om mevrouw ervan te overtuigen dat ze het best toch terug kan gaan naar haar eigen kamer.

Ondanks dat is Syl nog vrij snel aanwezig (ze kan hard rennen als het nodig is) en ik wijs naar het puntje van de staart van Bim. Syl springt op de ladder en kan haar nog net pakken voordat ze verdwijnt in de tussenruimte. Gelukkig. Bim laat zich nu gelaten in haar hok terugzetten. Nog voordat Annika is aangekomen is alles al achter de rug. Zij was bij Syl op het moment dat ik belde, maar met 8 maanden zwangerschap kan ik begrijpen dat het iets langer duurde.

Teruglopend naar het magazijn om de ladder weer op te bergen leg ik uit wat er nu precies gebeurd is en bedenken we hoe we zoiets kunnen voorkomen in de toekomst.

Medewerker Johan komt de trap af en vraagt wat hij gemist heeft. Ik moet lachen en zeg dat het wel typisch is dat de enige mannelijke medewerker nu weer net te laat komt om de vrouwen te helpen. “Dat ga ik er in het blog bij zetten,” zeg ik met een glimlach. Want ondertussen weten wij natuurlijk allang weer waarover we het blog moeten schrijven in afwezigheid van Nicolette.

Maar daar past toch geen kat doorheen? Inmiddels weten we beter.

Samen lopen we nog een keer terug naar de quarantaine en laten Johan het stuk tussen de muur en balk zien. “Maar daar past toch geen kat doorheen!” roept hij. Inmiddels weet ik beter, maar ook weet ik dat we meteen een oplossing gaan bedenken om dit in de toekomst te voorkomen. Want zoals Nicolette al eerder in een blog meldde: shit happens.

Dat was de eerste werkdag tijdens de vakantie van Nicolette. Het rustig houden is weer niet gelukt, maar we slaan ons er samen doorheen. Alhoewel ik soms ook wel even verlang naar het hutje op de hei waar Nicolette op die dag zat. Never a dull moment at Stevenshage.

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren