Sinds de start van dit blog is er elke week wel een gebeurtenis of aanleiding die eruit springt om beschreven te worden. Deze week? Er gebeurt heus genoeg, maar blog? Niks. Nada. Noppes. Als een verwende kleuter wens ik om een unieke en blog-waardige gebeurtenis.
Donderdagochtend. Met het blog in gedachten ga ik vroeg met mijn honden een rondje maken door het hondenbos. Zodra Kiki het bos inloopt, zit haar neus aan de grond gelijmd. Ze heeft een spoor te pakken. Tja, er loopt ‘s nachts natuurlijk van alles in het bos. Ze gaat in steeds grotere cirkels haar neus achterna. Huh? Dan zie ik plotseling een rode kat een hoge boom in vluchten. Kiki springt optimistisch nog even tegen de boom op maar de kat zit te hoog.
De kat zit in een van onze monumentale eiken op een meter of tien hoogte. Ik breng snel de honden naar binnen en roep Marlies erbij. Die komt, gewapend met een mandje en een bak brokjes. We rammelen. De kat kijkt geïnteresseerd naar beneden maar blijft ontspannen zitten waar ie zit. Wat nu? Ladder? Brandweer? Het probleem is dat de boom waar hij in zit, vlak naast het hek staat. En naast het hek is een groenstrook. En naast de groenstrook is de doorgaande weg waar de ochtendspits in volle gang is. Dus als de kat in paniek raakt en de verkeerde kant oprent, zit hij geheid onder een auto.
Ik blijf posten bij de boom, terwijl we proberen een plan te maken. De kat vindt ineens dat het allemaal een storm in een glas water is geweest en besluit om naar beneden te komen. De handigheid waarmee hij dat doet, doet vermoeden dat het waarschijnlijk niet de eerste keer is dat hij in een boom is gejaagd. Hij besluit om via de kortste route het asielterrein te verlaten: over het hek. Ik probeer hem te pakken, maar ja, kansloos natuurlijk. Ik kan alleen nog maar toekijken hoe hij recht op het verkeer afrent. Hij heeft geen staart, misschien een souvenir van een vorige ontmoeting met een auto? Net vóór de weg besluit hij dat het te druk is om over te steken, draait om en rent de oprit van onze buren op. Enigszins overdonderd sta ik hem na te kijken. Afijn, de donderdag gaat beginnen.
Als ik weer naar binnen loop en me bedenk dat ik nog moet ontbijten, komt Marlies eraan en zegt: “Ik ben een kat kwijt”. Huh?
“Tommy. Hij zat in quarantaine H en mocht daar loslopen. Maar ik denk dat hij op de hokken is geklommen, een plafondplaat heeft verschoven en nu tussen het plafond en de vloer van de vliering zit.” Tommy is een afstandkat die nogal moeite heeft om te wennen aan zijn asielverblijf. Zijn eigenaar heeft hem afgestaan omdat hij de andere kat in huis terroriseerde. Sinds zijn vertrek is de andere kat (die er eerder was) helemaal opgebloeid. Heel verstandig dus om voor Tommy een nieuw huis te zoeken.
Omdat Tommy niet zo goed went, hebben we contact gezocht met zijn oude eigenaar en zij zou net donderdag langs komen om met hem te praten. Marlies belt haar om te vertellen wat er is gebeurd. Ze belooft zo snel mogelijk te komen.
Intussen proberen we met ladders en zaklampen rond te kijken of we Tommy kunnen vinden. Maar het is krap , donker en overal zijn balken, leidingen en andere obstakels. We zullen Tommy niet kunnen gaan zoeken, hij zal zelf moeten besluiten om zich weer bij ons te voegen.
De eigenaar van Tommy is er snel. Ze klimt op de hokken en probeert Tommy te lokken met haar stem, voer en snoepjes. Maar hij laat zich niet zien of horen, er is teveel gaande in het asiel. Tenslotte moeten de andere dieren ook verzorgd worden.
We spreken af dat de eigenaar donderdagmiddag om 17 uur terugkomt. Op dat tijdstip is het rustig. En ja hoor, al snel laat Tommy zich zien, uitgebreid aaien en wil ook graag eten. Alleen: op het moment dat Marlies binnenkomt, vlucht hij meteen weer het plafond in. We besluiten na een uurtje dat het genoeg is geweest. We willen zijn vertrouwen in de eigenaar niet schaden, dus hij mag nog een nacht op hoog niveau bivakkeren (natuurlijk staat er eten en een kattenbak op de hokken).
Vrijdag een nieuwe poging. Om even vijf uur ’s middags neemt zijn eigenaar weer plaats op de hokken (nu uiteraard voorzien van een korfje) en om negen over vijf zit hij daarin. We slaken allemaal een zucht van verlichting. De eerste taak voor maandag wordt het nemen van voorzorgsmaatregelen om herhaling te voorkomen. We zullen het maar als een kinderziekte van ons nieuwe gebouw beschouwen.
Tommy zit tijdelijk in hal 3, met een vastgespijkerd plafond. Ik ga ’s avonds nog even bij hem kijken om hem te bedanken voor z’n unieke en blog-waardige onderwerp. En bedenk me intussen dat je voorzichtig moet zijn met wat je wenst. Want soms gaan wensen zomaar in vervulling…
Laatste blog & nieuws
Tijd voor Trudie: van suiker-oma tot…zwemdiploma?
Nadat moeder Trudie maar liefst zes pups grootbracht in het asiel, was het eind augustus 2023 eindelijk weer tijd voor Trudie zelf. Ze verhuisde naar haar nieuwe baasjes, die nog altijd stapelgek op haar zijn. Van knuffel-lama tot suiker-oma en van avonturen op het water tot hartgrondige dierenartshater: bekijk snel hoe het nu met Trudie gaat.
Book your English-spoken tour behind the scenes
NEW! Always wanted to take a look behind the scenes of your local animal shelter? Exclusively for our non-Dutch speaking followers, we now offer free tours in English! We are happy to show you all around our premises including our vet room, dog training facilities and our fenced dog forest. And of course you will get to meet many of our furry guests. The first tour will be on Sunday, February 16. Make sure to reserve your spot now!
Hovenier in het hondenbos: Leo van der Valk
In ons hondenbos komen natuurlijk vooral veel honden! Maar we doen ons best om die 3000 m2 bos ook geschikt te maken voor allerlei dieren, planten en bomen en zo de biodiversiteit te bevorderen. Hovenier Leo van der Valk helpt ons daar al jaren bij. Hij vertelt over inheemse struiken, omgevallen bomen en hoe een opvangplek voor regenwater best een uitdaging is in een bos waar menig hond wel van een lekker modderbad houdt…