Het blog is deze week geschreven door Sylvia, plaatsvervangend beheerder van Dierentehuis Stevenshage.
Waar levende wezens zijn, komen besmettelijke ziektes voor. Waar veel levende wezens, in dit geval katten, op een kluitje zitten, kan zo’n ziekte zich snel uitbreiden.
Asielkatten en pensionkatten – en hun verzorgers – zijn bij ons strikt gescheiden. Klinkt misschien ongezellig, maar we zien elkaar natuurlijk wel buiten de afdelingen hoor.
Al vrij vroeg in het vakantieseizoen roept iemand: “Er niest een kat in pension twee!” Alarmbellen gaan af. Niesziekte!
De niezende pensionkat verhuist naar de ziekenboeg waar we hem extra in de gaten houden. Het niesziekteprotocol wordt gestart: extra hygiënemaatregelen, inzet van personeel en scherpe observatie van de gezonde dieren. Verder moeten we hopen dat het bij deze ene kat blijft. Helaas wordt er in de loop van de week nog een aantal katten ziek.
Hoe kan dat nou? Inenten helpt, maar is niet 100% waterdicht. Vergelijk het maar met de griepprik bij de mens. Het helpt tegen de meeste niesziektekiemen maar niet tegen allemaal. En verder? Tja, stress waardoor de weerstand van de katten vermindert en het weer (vocht, wind, dan weer bloedheet en dan weer een stuk kouder) spelen ook een rol in de verspreiding van niesziekte. Onze dierenarts meldt dat er ook in de praktijk patiënten langskomen. Het ‘heerst’. Of misschien had één van de pensionkatten het wel bij zich toen hij of zij kwam logeren.
De oorzaak maakt niet zoveel meer uit. De zieke dieren gaan naar de ziekenboeg waar ze worden behandeld en vertroeteld door een vaste collega. Ze hebben extra aandacht en toezicht nodig en we verwennen hen met extra lekker ruikend blikvoer en brokjes. Als katten vanwege een verstopte neus niet goed kunnen ruiken, willen ze nog wel eens weigeren te eten. Maar gelukkig eten alle patiëntjes keurig hun bordjes leeg met hun medicijnen erin. Gelukkig maar.
Zo gaan we door het zomerseizoen. Wie in de ene pensionkamer is geweest, mag niet meer naar de andere. Wie bij het pension geweest is, mag niet meer naar het asiel (en omgekeerd). Na de ziekenboeg ben je besmet gebied en mag je nergens meer naar toe totdat je bent omgekleed.
We kijken er dan ook niet vreemd van op als we een collega voor de derde keer die dag in andere kleren zien lopen. Een modeshow is er niets bij. Bijna dagelijks draait bij de pensionkattencollega’s thuis de wasmachine. Immers, de volgende dag zijn er weer drie of vier sets kleding nodig…
We hebben daarnaast de vervelende taak om mensen te vertellen dat hun kat helaas ziek is geworden. Dat is nooit leuk om te doen. Bruin en stralend staan de baasjes na hun vakantie aan de balie en dan wil je natuurlijk kunnen zeggen dat hun lieffie het super goed heeft gedaan. Gelukkig reageren de meesten heel goed en begripvol.
Tegen het einde van de bouwvak hebben we de niesziekte eronder.
Totdat iemand zegt: “Er niest een kat in quarantaine D.” De alarmbellen gaan opnieuw af en het niesziekteprotocol wordt weer opgestart, maar dit wordt een iets ander verhaal dan eerder deze zomer.
Pensionkatten hebben baasjes, worden thuis goed en liefdevol verzorgd en zijn allemaal keurig ingeënt. De katten in de quarantaine zijn zwervers, vaak niet in de beste conditie en, voor zover we weten, niet goed ingeënt. Bij deze katten kan niesziekte daarom heel hard aankomen.
Opnieuw halen we alles uit de kast om ook deze poezen er bovenop te helpen. Opnieuw draaien onze wasmachines overuren om voor voldoende verschoningen te zorgen. Opnieuw doen we ons best om alle dieren over te halen toch een paar hapjes te nemen. Waar de pensionkatten netjes hun bakjes bleven leegeten, gaan de asiel-zieken helaas meer in hongerstaking. Het einde van de voorraad ‘extra-lekker-blikvoer’ komt snel in zicht. Een oproep op Facebook dan maar, met heel veel respons! Mensen brengen blikjes langs in het asiel of bestellen via het internet en laten voer bezorgen in het asiel.
De meeste asielkatten voelen zich gelukkig al wat beter. Wij ook. Want we voelen ons gesteund door lieve dierenvrienden in Leiden en ver daarbuiten!
Laatste blog & nieuws
Een prachtig gebaar en een dierbare herinnering
Vele lieve mensen steunen de asieldieren met een donatie. Daar zijn wij altijd enorm dankbaar voor. Sommige donaties zijn echter extra bijzonder. De prachtige donatie ter nagedachtenis aan Bep van der Steen-Bodijn is er zo eentje. Uit haar naam doneerden de nabestaanden maar liefst 600 euro aan Stevenshage.
Zwarte katten: vaker in het asiel of niet?
Het is 31 oktober, Halloween. Tijd voor spinnen, heksen, grijnzende pompoenen én zwarte katten. Over die laatste bestaan nogal wat aannames. Zo zouden zwarte katten ongeluk brengen, en vaker en langer in het asiel zitten. Maar is dat wel zo? Hoeveel zwarte katten zaten er de afgelopen vierentwintig jaar eigenlijk bij ons in het asiel? Wij gingen op onderzoek uit!
Interview met vrijwilligster Reyhan Aydin
Vrijwilligster Reyhan is een veelgeziene gast bij onze asielkatten. Ze vindt het mooi om de ontwikkeling van de dieren te volgen: “Ze komen soms doodsbang in de quarantaine binnen, en in de loop van de tijd zie je ze langzaam maar zeker veranderen in zelfverzekerde knuffelkonten. Geweldig vind ik dat!”