Intussen in het asiel: Winterse tijden, zomerse drukte

Ineens is het wintertijd. Donker, koud, nat, november. In het asiel lijkt het intussen gewoon zomer. Druk. Ook de avondronde is zomers, een aanzienlijke lijst met extraatjes. Tijdens de avondronde zet ik de gebeurtenissen van de dag op een rijtje. Bedenk een onderwerp voor het blog. Mijmer een beetje voor me uit.

In hal 1 roepen broers Storm en Gizmo naar me. Sorry mannen, ik moet in hal 2 zijn. Het etensbakje van Nathalie weghalen die de volgende dag naar de dierenarts moet voor een gebitssanering. Kater Sédoc helpt me met een zorgvuldige inspectie van het bakje. “Leeg” meldt hij. Als loon krijgt hij een snoepje.

Ons bestuur is een “bestuur op afstand”. Het betekent dat het bestuur de richting aangeeft, de grote lijnen uitzet, zich bezighoudt met beleid en zich niet bemoeit met de dagelijkse gang van zaken in het asiel. Ons bestuur vergadert maandelijks, ik ben aanwezig als schakel tussen beleid en uitvoering. Tijdens het voeren overdenk ik de afgelopen bestuursvergadering.

In hal 3 moet ik het bakje van Fieke weghalen. Ook zij moet de volgende dag onder het mes. Puber Olaf roept intussen dat hij Echt Nu Los Wil Lopen maar vanavond is het niet zijn beurt. Zijn volume is aanzienlijk, want hij is doof. De andere katten stoppen nog net niet hun vingers in hun oren. Als ik het licht uitdoe, legt hij zich gelukkig snel bij de feiten neer.

Bestuurswerk is op de achtergrond, niet zo spectaculair en niet heel aaibaar. Maar ontzettend  belangrijk voor de continuïteit van ons asiel en het welzijn van de dieren. Bestuursleden Lizette, Simon, Henk, Suzan, Marlies en Hans steken veel tijd, energie en expertise in hun vrijwilligerswerk voor het asiel. Net als de vele bestuursleden die hen voorgingen.

Ik loop naar quarantaine A, poesje Lizzie krijgt nog wat lekkers van me want ze is best mager. Poes Marianna in hok 3 blaast naar me want ik ben Eng. Zodra ze stil is, geef ik haar een snoepje. Dat is dan wel weer leuk, vindt ze. Toch blijf ik Eng want zodra ik opsta, blaast ze weer. Snoep aannemen is al vooruitgang, dus houden we vol.

Ons bestuur heeft ervoor gezorgd dat we een kostendekkende vergoeding krijgen voor de opvang van zwerfdieren. De gemeenten in onze regio betalen voor de eerste 14 dagen van het verblijf van een opgevangen zwerfdier. Een proces van járen want ambtelijke molens malen langzaam. Het contact met de gemeenten is een belangrijke bestuurstaak.

Dan poes Mayo. Ze heeft meestal nog eten staan, maar wil wel aandacht. Een allerschattigst poesje, met een chronisch darmprobleem. Kandidaten genoeg die haar een nieuw thuis willen bieden, maar ze moet eerst nog wat aankomen terwijl we zoeken naar de juiste voeding en medicatie.

Ons mooie nieuwe gebouw staat er mede dankzij ons bestuur. Die op de juiste momenten hebben doorgezet of juist op de rem gestaan. Waardoor we binnen budget zijn gebleven. Waardoor er nu ruimte in het budget is voor de renovatie van de hondenkennel. Vervanging van de verwarming, nieuwe ramen en kozijnen, betere afwatering voor het dak… gaat allemaal binnenkort gebeuren.

In de volgende ruimte zitten Eos, Avalon en Vaughn, drie schattige kleine katjes. Eos zit altijd nét als ik binnenkom even te poepen. Afijn. De drie kunnen niet wachten. Het positioneren van de voerbakjes vraagt enig inzicht, want ze slaan elkaar gerust de hersens in voor een hapje eten.

Kitten Jada in het bovenste hok is blij met mij. Of misschien met het gevulde voerbakje. Buurman Asteraki komt er een beetje bekaaid af. Twee snoepjes. Twéé.

Personeelsbeleid staat ook op de agenda. Natuurlijk zijn wij -de asielmedewerkers- dit werk niet gaan doen vanwege het topsalaris, maar het is wel fijn als je ervan kunt rondkomen. Het bestuur vindt het belangrijk om ons niet uitsluitend te belonen met schouderklopjes en ze maken een afweging tussen wat ze ons gunnen en wat verantwoord is. Een gezonde financiële situatie in een asiel -of waar dan ook- ontstaat niet vanzelf. Daarvoor moet je als bestuur keuzes maken.

Een deur verder word ik opgewacht door seniorpoes Ariana. Zij knapt steeds meer op en wil nu ook ’s avonds nog wel een klein hapje blaasdieet. De andere katten – Bram, Bellatrix en Sargas– hebben ook een mening over de voedselvoorziening. Namelijk dat die te wensen overlaat. Ik laat me paaien en geef iedereen een snoepje. Met gevaar voor eigen vingers want kennelijk heb ik een goede greep gedaan in de snackvoorraad.

Aandacht in de vergadering voor het werven van nieuwe donateurs. Het donateursbestand slinkt. De tijden veranderen. Wervingsmethoden blijken soms achterhaald. We moeten nieuwe manieren vinden om geld in te zamelen. Dierenvrienden zijn van alle tijden maar de uitdaging is nu om hen te bereiken én te bewegen de portemonnee te trekken. Een lange-termijn-plan-van-aanpak is in de maak.

Dan mijn stiekeme favoriet, Jaron. Iets te smalletjes naar mijn idee voor zo’n grote rode stoere kater. Hij is dat hartgrondig met mij eens. Blanca de Noorse schone kijkt smalend toe. Zij let op haar lijn en wil geen snoepje. Augusta uit Maine blieft geen brokjes. Maar een beetje blik? Nou, vooruit.

Agendapunt PR. Er wordt gewerkt aan een nieuwe website. Deze zal geschikt zijn voor pc, tablet en mobiel (‘responsive’). Qua stijl en layout zal het niet radicaal veranderen maar qua gebruiksgemak hopelijk wel. Een goed werkende website vergemakkelijkt natuurlijk de werving van donateurs en sponsors. Al dit werk wordt gedaan door vrijwilligers, wat natuurlijk heel veel scheelt in de kosten.

Vervolgens twee katten die herstellende zijn van een aanrijding. Volledige hokrust is het voorschrift voor beide. Morgan heeft een bekkenfractuur. Haar kansen zijn goed, ze wordt levendiger en kan alweer staan. Bij poes Treva is de heup uit de kom. Als we strikt de voorschriften opvolgen, is de kans heel groot dat het weer helemaal goed komt. Allebei krijgen ze iets lekkers. Niet teveel, het is niet de bedoeling dat ze straks extra kilo’s moeten meesjouwen…

Tenslotte bespreekt het bestuur de samenwerking met andere asielen in de regio en landelijk. Het is belangrijk om elkaar niet te zien als concurrenten. Regionaal is er in iedere geval al regelmatig contact tussen Leiden, Noordwijk en Wassenaar.

Als laatste Twinkle en Bekkie. Twinkle eet helaas niet goed en ik kan haar niet overtuigen een hapje te nemen. Ze wil liever aandacht. Buurvrouw Bekkie ziet slecht en is daardoor onzeker. En met “onzeker” bedoel ik “mept snel”. Zo schrikt ze ineens van haar krabpaal, die er fiks van langs krijgt. Gelukkig vorm ik geen bedreiging. Een snoepje wordt in dank aanvaard.

Rond elf uur trek ik de deur achter me dicht. Bij het op slot draaien bedenk ik me dat ik nog steeds geen blogonderwerp heb. O, wacht…

Laatste blog & nieuws