Na een heerlijke ontspannen vakantie van twee weken stap ik om 1 uur ‘s nachts uit het vliegtuig op Schiphol, om me 7 uur later weer fris en fruitig te melden op het asiel.
Ik ben de eerste aanwezige die dag en check dan ook ons politiehok: de ruimte waar ambulancepersoneel en politie ‘s nachts dieren kunnen onderbrengen zonder onze hulp. Er zit één kat in uit de gegevens die ik erbij vind, begrijp ik dat hij via de politie is binnengebracht na het overlijden van de eigenaar. Er is geen familielid die het dier kan overnemen. Het is een schattige cypers-witte kater die me nog beduusd aankijkt. Ik kijk of hij een chip heeft om zo hopelijk achter zijn naam te komen en die heeft hij gelukkig.
In de chipgegevens vind ik een ander adres dan waar de kat uit huis is gehaald. Vreemd. Ik besluit het telefoonnummer dat bij de chip hoort te bellen en krijg een geschrokken vrouw aan de lijn. Ringo is haar kat en al twee jaar vermist. Ze wil hem heel graag terug en komt hem dezelfde dag weer ophalen. De overleden meneer zal de kat twee jaar geleden in huis hebben genomen en er niet aan hebben gedacht dat hij al een huis had of zijn chip te laten checken. Wauw, wat een actie om de dag mee te beginnen zo na je vakantie.
Mijn collega’s zijn inmiddels ook gearriveerd en ik wil Norah, de hond van mijn collega Marianne (en mijn favorietje) een dikke knuffel geven. Wat ik even niet doorheb, is dat Norah net een duik heeft genomen in het Valkenburgse meer en nog best nat is… Heerlijke binnenkomer. Ik laat haar verder toch maar even met rust tot ze wat droger is. Er was me van tevoren gevraagd of ik de zon mee terug wilde nemen na mijn vakantie. Dat heb ik beloofd én gedaan; vandaag wordt het 29 graden. Norah’s duik in het meer kan ik daarom wel begrijpen.
Collega Eline brengt me op de hoogte wat ik heb gemist in mijn afwezigheid. Aardig wat nieuwe katten, maar gelukkig ook een aantal geplaatst. En hoera! langzitter Bilou is besproken en gaat zondag naar haar nieuwe baasjes!
Kitten Vaag voelt zich deze morgen helaas niet zo lekker. Eline vraagt of ik haar even wil halen om de temperatuur op te meten. Vaag ken ik nog van voor mijn vakantie, alhoewel alle kittens inmiddels wel wat zijn gegroeid. Toch hebben die paar weken absentie me in de war gebracht. Op dit moment hebben we 50 katten zitten. Het is simpelweg onmogelijk om ze meteen allemaal te kennen…en dan zijn er ook nog wat interne verhuizingen geweest. Ik kom bij Eline terug met een rood-wit kitten. Eline werpt een blik op het katje en zegt “dat is Thomas”. Oeps, ik was bij het verkeerde nest. Ik loop nogmaals de quarantaine in en stap gelijk weer een verkeerde afdeling in. Ditmaal heb ik nog snel door dat het niet klopt en kom ik uiteindelijk bij Eline terug met Vaag. Ze heeft wat verhoging, krijgt medicatie en voelt zich gelukkig al snel beter.
Nicolette komt ook even kijken en we praten over asielkat Snoopy die zich ook niet zo lekker voelt. Al snel ben ik de weg kwijt, waar hebben ze het over? Snoopy is toch de zwarte oudere kat die is binnengekomen na het overlijden van de eigenaar? Nee, dat is de Snoopy van twee weken geleden, die is al herplaatst. Wij hebben het over de nieuwe Snoopy die is afgestaan via de dierenarts. Tja, zo snel kan het dus gaan in het asiel. Er komt al zoveel op me af deze eerste werkdag en als dan katten ook nog zelfde naam hebben…
‘s Middags gaan we open voor klanten en komt er een meneer Carnibest kopen. Vlak voor mijn vakantie hebben we een nieuw kassasysteem gekregen. Tja, hoe werkte die nu ook alweer? Halverwege mijn poging besluit ik toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en Nicolette om hulp te vragen. Hierbij word ik hartelijk uitgelachen door Marianne die de schuld geeft aan mijn jetlag. Toch één uur tijd verschil in Griekenland…
Dan gaat de telefoon. Het is bestuurslid Suzan die een cavia op het bedrijventerrein bij haar werk heeft gevonden. Cavia laat zich alleen niet vangen, of ik wil komen helpen. Project Cavia is geboren: een verhaal apart dat jullie tegoed houden voor volgende week. Net op het moment dat we terug willen rijden naar het asiel belt Tamara. Of ik meteen door wil rijden naar de dierenarts om asielhondje Erba op te halen. Erba? Die was toch al lang geplaatst? Waarom moet ik die ophalen? “Had je het nog niet gehoord, Erba is weer teruggebracht…” Aangekomen bij de dierenarts maak ik meteen kennis met de nieuwe dierenarts die vanaf 1 mei is begonnen en praat ik bij met de assistentes. Normaal heb ik vrijwel dagelijks contact met ze, dus als ik vakantie heb valt dat echt wel op.
Elke dag gebeurt er van alles op het asiel. Hoeveel heb je pas door als je even bent weg geweest. Het duurt altijd even voordat je weer helemaal op de hoogte bent en alle dieren goed kent. Ondanks die drukte merk ik dat het gezellig vind om weer terug te zijn. Ik kan het wel weer aan tot mijn volgende vakantie!
Laatste blog & nieuws
Met de nieuwe Beestenbende het najaar in
Die knappe Griekse man op de cover van ons lijfblad is onze Artopoios! Hij zoekt een huis zonder breekbare spulletjes. Poes Vivian en hondje Djacky laten weten hoe het nu met hen gaat, onze hovenier vertelt over de biodiversiteit in ons hondenbos, en voor vrijwilligster Reyhan is eigenlijk elke kat speciaal.
Honderden bezoekers en recordopbrengst op Open Asieldag!
Met een stralend zonnetje, tientallen vrijwilligers, honderden bezoekers en een recordopbrengst van ruim 8000 euro kijken we terug op een fantastische Open Asieldag. Klik snel door voor de foto’s en video’s!
Drukte bij zonovergoten Open Asieldag!
VIDEO | Mede dankzij het mooie weer was het een drukte van jewelste afgelopen zaterdag bij onze Open Asieldag! Lokale omroep Centraal+ maakte er een video over. En vanmorgen vroeg blikte onze asielbeheerder Nicolette terug in de Ochtendshow. Kijk en luister het hier terug!
