Intussen in het asiel: Welke kleur wil je?

Ik heb iemand van een asiel uit het noorden van Nederland aan de telefoon. Hun asiel zit ver boven capaciteit vol, dus bellen ze een rondje langs collega-asielen. Wij besluiten na kort overleg dat we weliswaar druk bezet zijn, maar dat een stuk of zes katten er nog wel bij kunnen. Vanuit de gedachte dat je elkaar toch moet helpen in tijden van nood. We vertrouwen erop dat de komende tijd veel mensen binnen zullen komen op zoek naar een nieuwe huistijger.

Tijdens ons overleg vraagt ze op een gegeven moment: “Welke kleuren wil je”. Ik moet het antwoord schuldig blijven. Eigenlijk vind ik alle katten mooi, ziet u.

“Kies jij maar”, hoor ik mezelf uiteindelijk zeggen. “Als ze maar een beetje mensvriendelijk zijn.”

Eén van de dingen die ik namelijk zo enorm leuk vind aan katten is dat ze allemaal anders zijn. Dat wil niet zeggen dat ik onder alle omstandigheden feilloos mijn eigen kat uit een rijtje cyperse katten zou kunnen pikken. Of dat ik van de huidige bevolking in de kattenhallen Diesel, Beertje en Pluk, Floddertje en Pippeloentje, George, Justin en Dikkertje Dap uit elkaar kan houden (die zijn namelijk allemaal helemaal zwart). Nee, katten zijn voornamelijk allemaal anders omdat ze allemaal een eigen karakter hebben.

Het zet me wel aan het denken. Het hele ‘zwarte katten brengen ongeluk’-verhaal. Herplaatsen we inderdaad lichtgekleurde katten makkelijker dan zwarte? Of gaat het uiteindelijk toch om het karakter? Op welke gronden kiezen mensen eigenlijk hun nieuwe huisgenoot uit? Door een lief plaatje op internet? Via een leuk verhaaltje? Of is een hoge zieligheidsfactor belangrijk?

Plotseling realiseer ik me hoe moeilijk het moet zijn om een asiel binnen te lopen om een nieuwe huisgenoot te gaan uitkiezen. Een ruimte vol onbekende dieren om een keuze uit te maken. Je ziet alleen hun buitenkantjes. Het echte karakter is moeilijk in te schatten, door de stress van de asielomgeving en doordat ze jou ook helemaal niet kennen. Logisch dan misschien dat mensen de vachtkleur als houvast zien.

Een keuze zal voor een groot deel bepaald worden door gevoel. Een huisdier wordt een deel van je dagelijks leven. Als je niet goed bij elkaar past, geeft dat stress en ergernis en vreet het energie. Dus dat gevoel moet natuurlijk wel kloppen.

Voor het rationele stukje mogen onze klanten op ons rekenen. Want wij stellen vervolgens de moeilijke vragen: wat verlangt de kat van de mens en van zijn nieuwe omgeving en kan die mens dat bieden? Het gevoel kan nog zo goed zijn, maar een kat met een bloedhekel aan honden moet je niet bij drie terriërs in huis plaatsen.

Ik ben blij met al die mensen die de moeite nemen om bij ons een dier te komen uitkiezen. En het is fijn als ze ons advies ter harte nemen bij die keuze. Zodat ze soms binnenkomen voor die grote rode buitenkater maar uiteindelijk heel gelukkig worden met een klein zwart schootkatje.

Vrijdag worden de zes nieuwelingen gebracht. Ik ga ’s avonds even kijken. Vier zwart-witjes, een cypertje en een lapje. Mijn collega van het asiel uit het noorden heeft haar werk goed gedaan. Het zijn allemaal lieffies. Allemaal mooi en allemaal anders. En klaar voor een nieuw thuis.

Laatste blog & nieuws