Intussen in het asiel: Warm en koud

In het eerste jaar van dit blog schreven we over extreme hitte toen het 32 graden werd. Inmiddels lachen we een beetje om dat soort temperaturen. Dinsdag tikt de thermometer bij onze buren van Stedelijk Beheer de 38 aan.

Airconditioning

Nu wil het geval dat we vorige week in het kantoor en de kantine airco hebben laten installeren. Luxe? Misschien wel. Aan de andere kant, gesmolten medewerkers verzetten verbazend weinig werk. De elektriciteit voor deze machines wekken we zelf op. Het nieuwe dak van de hondenkennel herbergt 84 zonnepanelen (zodat het totaal nu op 251 komt) en die dekken makkelijk het verbruik van deze airco’s. In mijn kantoor en de kantine heerst daarom rust (want deur dicht vanwege airco) en een aangename temperatuur.

Vroeg beginnen

Elders in het asiel, intussen, is het een stuk drukker. Als Marianne komt aanrijden, ziet ze Marlies al met drie volle vuilniszakken lopen. “Goh” zegt ze “ben je vroeger begonnen?” Even vergetende dat Marlies en Conny dan al sinds het krieken van de dag bezig zijn met de quarantaines en kattenpensions. Ook een aantal vrijwilligers is heel vroeg het bed uitgerold om te komen helpen. De katten kijken wat verbouwereerd als ze binnenkomen; is het nu al acht uur? Een bakje eten helpt ze snel over hun verbazing heen. De konijnen krijgen behalve hun roze frisbees (IcePods die drie keer ververst worden) ook natte lakens boven hun hoofd voor een beetje extra schaduw. Konijnen op kampeervakantie, zeg maar.

Dierenarts

Het warmt snel op. Alles gaat potdicht om de relatief koele lucht binnen te houden. Toch staan er bij de dierenarts een aantal collega’s met vesten aan. Al is dat vanwege de nagels van asielhond Rex, die weliswaar totaal geen kwaad in de zin heeft, maar desondanks met zijn grote voeten fikse blauwe plekken kan maken op blote armen. Jessie, de hond van Eline, moet ook langs bij de dierenarts vanwege een gescheurde nagel. Ze vindt het een beetje eng en laat van de zenuwen een fiks deel van haar dikke bontjas achter (Jessie is een husky) waarvan we de restanten de rest van de dag nog overal tegenkomen. Want op dat moment stofzuigen gaat ons toch net iets te ver.

In de pauze gaat de deurbel, er komt iemand wat spullen afgeven. Marlies loopt naar beneden en spreekt bij terugkomst in de kantine de historische woorden: “koud hier zeg” (de airco staat op 24 graden). ’s Middags blijkt de automatische voordeur wel open, maar niet meer dicht te kunnen. Dus doen we met de hand de deur open en dicht voor de klanten. Zodra het metaal is afgekoeld, werkt de deur gelukkig weer naar behoren.

IJsjes

Bij de balie is het niet druk, ténzij je besluit om aan een ijsje te beginnen. Dan gaat onmiddellijk de telefoon of komt er een auto het terrein oprijden. Een aantal perenijsjes eindigt die middag jammerlijk als een kleverig plasje op een schoteltje. Wij krijgen ook een doos Cornetto’s overhandigd door een klant. Die zijn voor als we dicht zijn… Eén perenijsje wordt dankbaar in ontvangst genomen door de pakketbezorger. Water krijgt hij overal wel aangeboden, zegt hij, maar perenijsjes niet. Hij verdient het.

Dan komt de – lang lijkende – werkdag ten einde. Als ik naar huis loop, krijg ik heel even het idee in een airfryer terecht te zijn gekomen. De ekster die met open snavel op een konijnenren zit, krijgt een vers bakje water van me. We laten het hele asiel potdicht want binnen is het vele graden koeler dan buiten. Als ik om 23 uur de zonwering omhoog ga doen, geeft de thermometer bij de buren nog 31 graden aan. Ook dit ‘hoogtepunt’ hebben we weer overleefd.

Laatste blog & nieuws