Intussen in het asiel: Tobias

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Vorige week moest assistent-asielbeheerder Syl afscheid nemen van haar geliefde kater Tobias. Hij was pas dertien. Al zagen we het al een tijdje aankomen, het verlies is er niet minder om. Toen hij bij Syl kwam wonen was hij een één jaar oude en ruim negen kilo zware Maine Coon kater in vol ornaat. Toen ik hem een week geleden voor de laatste keer zag, was hij geen schim meer van zijn voormalige zelf die nauwelijks nog ruimte innam.

Tobias, de Maine Coon kater van Syl, op de balie van Dierentehuis Stevenshage.

Selectief aaien

Na zijn intrede in het gezin van Sylvia – toen bestaand uit Shih-Tzu Timo en Golden Retriever Bo – werd Tobias al snel Toby en Toby werd To. Al maakte het eigenlijk niet zoveel uit hoe je hem noemde. Pogingen tot conversatie werden meestal beantwoord met een fraai uitzicht op zijn indrukwekkende rug, waarmee hij treffend zijn mening uitdrukte over het feit dat een vreemd mens het lef had om zomaar het woord tot hem te richten.

Initiatief tot aanraken werd over het algemeen vriendelijk doch resoluut afgekapt door een slangachtige beweging met diezelfde indrukwekkende rug -voor zijn formaat was Tobias opvallend gracieus- waarna je ietwat onnozel uitsluitend nog de lucht stond te aaien. De enige die zich dergelijke vrijheden kon veroorloven was Syl. Alleen zíj mocht aan hem zitten zonder boze blik, kreeg kopjes, kon zijn manen temmen en mocht in ruil daarvoor urenlang als onderlegger dienen voor een aanzienlijke hoeveelheid kat.

Kater Tobias helpt bij het aansluiten van de vloerverwarming bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Weekenddienst

Vanaf het begin ging hij mee naar het asiel bij de weekenddiensten van Syl. In het begin sliepen ze in een oude caravan op het asielterrein waar Tobias zich zeer verdienstelijk maakte als Hoofd Spinnen- en Muggenvanger. We denken niet dat hij ze perse kwaad wilde doen, het is meer dat het insect in kwestie over het algemeen niet bestand was tegen het speels bedoelde tikje van die imposante voeten (eerder type beer dan katachtig…).

Uiteraard mocht hij ook mee het asiel in. Sloot daar een vechtvriendschap met asielkat Damocles, waarbij ex-straatvechter Damocles vrijwel altijd zegevierde. (Of líet Toby hem misschien winnen?) Als het moest, veranderden ze als bij toverslag in op en top professionals om in volmaakte harmonie een puber-asielkater wat manieren bij te brengen.

Leeuw op het aanrecht

In het oude asielgebouw liep hij vaak overdag in de bestuurskamer die ook dienst deed als mijn kantoor. Direct ernaast was een aanrechtblokje voor de ziekenboeg waar Tobias uren kon doorbrengen. “Doe de kraan open!” (geen vraag, een mededeling). En als ik net weer zat: “Dicht!”… “Open!” enzovoorts. Op een goede dag kwam er een timmerman die een klus in het asiel aan het doen was de bestuurskamer binnen. Een boomlange kerel. Toby zat op het aanrecht en keek hem op zijn geheel eigen Tobias-wijze recht in de ogen. Waarop de goede man -ongelogen- drie meter achteruit sprong onderwijl de onsterfelijke woorden “er zit een *krachtterm* leeuw op het aanrecht!” uitroepend. Toen we waren uitgelachen en de timmerman weer bij kennis was gebracht, nam hij uiteindelijk wel van ons aan dat Toby echt een kat was. Groot, jazeker, maar echt een kat. Voortaan klopte de timmerman eerst zorgvuldig aan bij de bestuurskamer.

Kater Tobias bewaakt de collectebus van Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Honden temmen

Vele honden -asiel en anders- leerden van hem ontzag te hebben voor een Kat. Eén blik was meestal voldoende om de verstandhouding vast te stellen. Geweld gebruikte To zelden, hoogstens wees hij even met zijn slof maat 50 in de richting van de brutalerd in kwestie. Zo luisterde Poedel Trip als jochie met afgewende ogen tegen Toby: “hoe maakt u het, uwe esselentie” waarop Tobias met een welwillende blik antwoordde: “knul, ik aanvaard je als mijn vazal“. Waarmee hun relatie duidelijk was.

De trap in het nieuwe gebouw vond Tobias een geniaal idee. Je kon er lekker op stampen (toch in de verte familie van een olifant?) maar vooral kon je zonder moeite welwillend doch van een afstand neerkijken op de rest van de wereld.

Stevenshage familie

Helpen deed hij graag. Door languit op je plattegronden te gaan liggen. Controleren of onze bureaus wel netjes waren ’s avonds. (Zo niet, dan vond je de pennen en paperclips de volgende ochtend op de vloer terug.) Gewillig fotomodel voor de meest uiteenlopende fondsenwervingsacties.

Zo was Tobias gedurende meer dan 12 jaar een opvallend lid van de Stevenshage familie. Als we alles wat we met hem meemaakten zouden opschrijven, zou nu het internet vol zijn. Nooit eerder maakte ik een kat mee die met zo weinig uitdrukking op zijn snuit zoveel kon zeggen. Hij laat een groot en uniek Maine Coon-vormig gat achter in Stevenshage en vooral in het hart van Syl.

Het afscheid van kater Tobias laat een groot gat achter.

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren