“Laat maar komen, hoor” zeggen we als iemand afstand wil doen van een golden retriever. “Goldens zijn toch makkelijk te herplaatsen.” Dit is het verhaal van Rex.
Het is 8 mei 2012 als Rex zijn intrede doet in het asiel. Hij is dan 7 jaar oud, bezig aan zijn vijfde eigenaar, háát andere honden en heeft nu de kinderen in het gezin gebeten. We hopen dat we hem wat meer manieren kunnen bijbrengen in het asiel. En dat we erachter kunnen komen wat hem zo, tja, zo on-Golden heeft gemaakt.
Als pup blijkt hij een gebroken poot te hebben gehad, die deskundig is behandeld en helemaal is genezen. Toch zou het kunnen dat hij daardoor een trauma heeft opgelopen, dat hij misschien andere honden met de pijn van destijds associeert. Maar dat weet je natuurlijk nooit.
Project Rex
Rex weegt ruim 45 kilo, echt veel te veel voor zijn postuur. Dat doet zijn humeur vast ook geen goed. Tijd voor een afslankkuur. Tegelijkertijd gaan we aan de slag met zijn gedrag. Stellen hem voor aan stabiele honden die hem volledig negeren. Proberen hem duidelijk te maken dat hij best zijn grenzen mag aangeven, zij het zonder inzet van tanden. Gaan op zoek naar dingen die hij leuk vindt om te doen. Apporteren? Nèh. Zwemmen? Dacht het niet.
Vrijwilligsters Ashley en Geeske ontfermen zich over hem, maken heerlijke wandelingen en doen trouw de oefeningen die gedragstherapeut Frans van Dogtouch heeft aangeraden. Door het vele wandelen helpt Rex vrijwilligster Ashley door een moeilijke periode in haar leven. Hij valt -mede door de lange wandelingen- ruim 15 kilo af en we zien vorderingen in zijn gedrag. Van het type drie stappen vooruit, twee achteruit, maar toch. We komen nooit op het punt dat hij een hondenvriendje of -vriendinnetje vindt, dat blijft een brug te ver.
Eigenheimers
De tijd verstrijkt. Er komen wel belangstellenden voor Rex, maar iedereen verwacht bij het woord “Golden” toch een ander type hond en haakt af. Dan komt er iemand uit Wassenaar. We maken een praatje, stellen Rex aan hem voor. We vertellen over alle moeilijke kanten die Rex heeft. Over dat hij een strikte Geen Honden regel heeft. Dat hij niet altijd zomaar wil knuffelen. Het schrikt meneer allemaal niet af. Meneer en Rex zijn allebei van het type ‘eigenheimer’, dus we zien een mogelijke match. Rex gaat mee naar huis. Door Rex verandert meneer van een somber kluizenaarstype in een sportieve man met een doel in het leven. Het is droevig als er na anderhalf jaar een eind moet komen aan de vele gezamenlijke wandelingen als blijkt dat de gezondheid van meneer het niet toelaat om op zichzelf te blijven wonen.
Rex komt terug naar het asiel. Hij is dan 10 jaar oud. Van tevoren hebben we al over dit scenario nagedacht. We vragen ons af of het wel eerlijk is om Rex wéér in die kennel te zetten waar hij toch behoorlijk wat stress ervaart. Dan zien een hele nieuwe kant van Rex, die veel opener en aangenamer in de omgang is geworden en geven hem natuurlijk alle kansen. Andere honden vindt hij nog steeds Erg Stom. Jammer, anders zouden we hem misschien zelf mee naar huis kunnen nemen om hem de stress van de kennel te besparen.
Pleeggezin
Intussen ontfermen Ashley en Geeske zich uiteraard weer over Rex. Ze lopen, spelen, trainen en knuffelen met hem. Op een goede dag zegt Geeske tegen me: “Ik zou Rex best willen hebben, maar ik ben bang dat ik het financieel niet kan opbrengen.” De raderen gaan draaien bij hondenverzorgster Marianne en ze maakt een plan: als we Geeske pleeggezin maken, dan kan Rex bij haar wonen en blijft het asiel voorlopig de kosten betalen. Of hij nou in de kennel zit of bij Geeske, qua geld maakt dat natuurlijk niet uit. En zo hoeft Rex niet tussen de andere honden in het asiel te blijven.
Zo gaat Rex bij Geeske wonen. Na de eerste proefmiddag lijkt het alsof hij al jaren bij Geeske thuis gewend is. Zijn Honden Nee-richtlijn handhaaft hij onverkort. Hoewel hij op straat gewoon andere honden kan passeren, moeten ze niet aan hem willen snuffelen. Onbeleefde vlegels zijn dat, volgens Rex. Geeske weet inmiddels precies hoe ze met Rex’ eigen-aardigheden om moet gaan en navigeert hem langs alle obstakels.
Rust en regelmaat
Geeske is dolblij met Rex en begint aan een nieuw hoofdstuk in haar leven. Vindt rust en regelmaat. Gaat op reis met Rex. In het najaar van 2015 schrijft redactielid Karien een artikel over Rex in ons asielblad Beestenbende, met als titel “Rex, de hond die mensen helpt”. Treffender kunnen we het niet verwoorden.
Deze maand woont Rex drie jaar bij Geeske. Hij wordt een dagje ouder, de wandelingen worden wat korter, zijn zicht wat minder en de snuit wat grijzer. Het is tijd om Rex officieel op naam van Geeske te zetten, vinden we. Rex is asielhond af.
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
