Op de allereerste dag na mijn vakantie gaat de telefoon. Het is bestuurslid Suzan die een cavia op het bedrijventerrein bij haar werk heeft gevonden. Cavia laat zich alleen niet vangen, ook niet met hulp van twee collega’s. Of we willen komen helpen. Eline en ik springen snel in de auto en rijden er naartoe. Aangekomen snappen we heel goed waarom Cavia niet te pakken is. Er zijn erg veel dichte struiken waaronder hij kan schuilen.
Ruim een half uur ploeteren we door bosjes en struiken – bij een temperatuur van bijna dertig graden – waarbij de takken in mijn gezicht steken en het zand tot in mijn beha komt. Ik bedenk dat ik nog geen 24 uur geleden in Athene rondliep en nu op mijn buik tussen de struiken schuif, op zoek naar een bruine (heerlijke schutkleur) cavia. Een collega van Suzan voegt zich spontaan bij ons, zodat we uiteindelijk met vier man sterk in de struiken staan, tot grote hilariteit van enkele studenten die buiten zitten te werken. Helaas moeten we concluderen dat het niet gaat lukken om het dier te pakken te krijgen. We besluiten de cavia niet nog meer stress te bezorgen en geven het op. Wel zet ik nog even een bakje water voor hem neer, wat hij hopelijk gaat vinden. Suzan belooft hem in de gaten te houden – wie weet kunnen we hem op een later tijdstip nog vangen.
Die avond gaat vrijwilliger en cavialiefhebber Laura naar de plek om het beestje te zoeken, maar tevergeefs. En dan is het opeens vrijdag en heb ik er al twee werkdagen opzitten. In de ochtend stuurt Suzan me een berichtje dat de cavia weer is gesignaleerd. Zelf heb ik de hoop al opgegeven dat het mogelijk is om hem te vangen, maar Laura haalt me toch over om er na werk nog een keer langs te rijden en een nieuwe poging te wagen.
Zo zitten we op vrijdagmiddag om half zes met zijn tweeën in de auto. Suzan belooft om na haar werk te komen helpen. Aangekomen is het inmiddels een stuk kouder dan een paar dagen geleden. Ik realiseer me dat ik geen jas heb meegenomen en merk dat het gras inmiddels ook een stuk vochtiger is. In Griekenland kon ik in de avond gewoon zonder jas buiten lopen, maar dat is hier toch anders…
Tijdens de intensieve zoektocht van woensdag heb ik de favoriete verstopplekjes van de cavia wel ontdekt en al snel zie ik hem weer. Verscholen tussen een hoop dichte struiken. Laura zegt dat ze pas weg gaat als ze de cavia heeft gevangen en ik maak me op voor een lange avond. Inmiddels ken ik haar goed en ik weet dat ze het meent.
Cavia wil niet meewerken en loopt een aantal keer weg tot ik opeens Laura hoor roepen: “Ja, ik heb hem!” Ik zie haar nog net een grote snoekduik tussen de struiken maken – Van der Sar is er niks bij – en verdomd, ze heeft hem. Zodra Cavia doorheeft dat hij gevangen is, laat hij zich rustig oppakken en vasthouden door een glunderende Laura. We bellen Suzan dat haar hulp niet meer nodig is.
Terug op het asiel helpt Syl met het verwijderen van de teken die zich op de cavia hebben verzameld. Daarna mag hij lekker mee naar huis met Laura, die hem in de pleeg neemt totdat zeker is dat hij geen baasje heeft. En ook daarna mag hij bij haar blijven wonen. Hij krijgt de naam Max, naar Max Verstappen aangezien hij zo snel was.
Een goede afloop voor Project Cavia!
Laatste blog & nieuws
Save the Date: 19 april Paas Bake Sale
Op de middag vóór Pasen kun je bij ons terecht voor heerlijke zelfgebakken lekkernijen! De volledige opbrengst gaat naar de asieldieren. Je kunt je ook opgeven als bakker – je bepaalt zelf wat je maakt. Zo help jij de asieldieren met jouw bakkunsten. Klik snel verder voor meer informatie en aanmelden.
Kom je shoppen in ons winkeltje?
Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Ook verkrijgbaar: handgemaakt speelgoed voor honden en katten, tassen, boeken en een prachtige verjaardagskalender en wenskaarten. Het bedrag van je aankoop geldt als donatie aan onze asieldieren!
Spelen voor katten: leuk èn belangrijk!
Spelen is voor katten niet alleen leuk, maar noodzakelijk. Sterker nog, katten die nooit kunnen spelen lopen meer risico op gedragsproblemen en depressie. Het spelen biedt ontspanning, uitdaging en verrijkt hun natuurlijke gedrag. Na dit artikel van dierentrainer Eline ga je geheid aan de slag met die speelhengel, kickeroo en voerpuzzel!
