Het blog is deze week geschreven door Alfred en Ellis, de baasjes van kater Poesmauw die in 2016 bij Stevenshage in het asiel en later in het pension verbleef.

Lieve verzorgers van Stevenshage,

We willen jullie heel erg bedanken voor de opvang in 2016, de zorgen in het pension daarna en de adviezen en betrokkenheid in Poesmauw zijn laatste levensfase. We hopen dat jullie zijn overgebleven eten en wellicht de medicatie kunnen gebruiken in het asiel. Anders weten jullie er vast wel een goede bestemming voor te vinden bij een dierenvoedselbank. Alleen zijn schildklierbrokjes zijn al wat langer aangebroken, de seniorenbrokjes hooguit 1 maand.

Lieve groet,

Alfred en Ellis, de mensen van Poesmauw

---

Zeven jaar vermist

Juli 2016, een telefoontje: “Dierenambulance Leiden, we hebben Poesmauw in de auto zitten, zullen we hem even langs brengen?” Op dat moment viel in Utrecht baasje Alfred van zijn stoel, terwijl de zeven jaar daarvoor verloren gewaande Poesmauw hoorbaar mauwde op de achtergrond in de Leidse dierenambulance. Poesmauw was in 2007 bij Alfred komen aanlopen en ondanks maandenlang ontmoedigingsbeleid in huis getrokken. In overleg met het toenmalige baasje waar hij steeds weg liep werd hij overgeschreven op Alfreds naam. Helaas vertrok Poesmauw in 2009 tot groot verdriet ook weer uit Alfreds (nieuwe) huis toen hij een weekend naar het Lowlands festival was. Voor de goede orde, Poesmauw had dat weekend een hele lieve oppas die erg met hem begaan was.

Hereniging

Omdat Utrecht natuurlijk een beetje ver was om even langs te brengen werd Poesmauw opgevangen bij Stevenshage en in overleg nog een tijdje als ‘gevonden’ op de site gezet om een eventueel verdrietig baasje (van de afgelopen zeven jaar) de kans te geven te reageren. Geen reactie. Op 11 augustus 2016 ging Poesmauw mee naar Utrecht, waar hij opnieuw kennismaakte met zijn oude baasje. Poesmauw was weer thuis.

Mee op vakantie

We noemden Poesmauw wel eens herderskatje, het tevredenst als één of liefst beide mensen thuis waren. Hij ging mee op korte tripjes en dit verliep vanaf het begin meteen prima. We begonnen met weekendjes familiebezoek, later ook midweekjes in eigen land. Hij voelde zich al snel ergens thuis als zijn mensen, mandje en bench er ook waren. Sinds 2017 ging hij ook elk jaar in september mee in de gesponsorde camper tijdens Duchenne Heroes, een sponsorwielertocht voor onderzoek naar de spierziekte Duchenne waar Alfred al jaren voor fietst (mocht u Alfred dit jaar willen sponsoren, klik dan hier). In coronatijd ging Poesmauw langere periodes mee op vakantie in eigen land. Vooral als hij ook naar buiten kon leek hij te genieten, eerst met een tuigje en later, hoogbejaard en minder snel, ook los op ontdekkingstocht.

Medicatie

In 2017 werd naar aanleiding van een zomers pensionverblijf bij Stevenshage ontdekt dat zijn schildklier niet goed werkte. Poesmauw ging op schildklierdieet. In 2020 kwam daar op 17-jarige leeftijd artrose bij waarvoor hij pijnstilling en ontstekingsremmers kreeg en met enige regelmaat een anabolenprik, waarop hij weer een blije Poesmauw werd.

Noorwegen

Voor de voorgenomen reis naar Noorwegen afgelopen juni zou hij voor het eerst sinds corona weer naar zijn vaste pension in Hilversum gaan. Een maandje daarvoor bij de dierenarts voor de entingen bleek hij toch weer wat afgevallen. Gelukkig was er inmiddels ook vloeibare medicatie voor de schildklier (pillen gingen er echt niet in) zodat hij wat meer divers voer kon krijgen. Het kon twee kanten op: ging het slechter dan bleven we thuis, ging het beter dan kon hij misschien mee op reis. Om hem naar het pension te brengen, hoe lief ze daar ook altijd voor hem waren, was geen fijn idee. Na aanpassen van de dosering medicatie knapte hij op en was hij weer aardig in zijn oude doen. Het oorspronkelijke reisplan werd aangepast en Poesmauw ging mee naar Noorwegen. Met alle ruimte om de trip op zijn hum en tempo aan te passen. Hij leek te genieten van de wandelingetjes buiten, staart weer omhoog en het eten ging ook weer wat beter.

Laatste reis

Tot ons grote verdriet zette een week na thuiskomst een neerwaartse spiraal in en deze keer wisten we echt niet meer hoe we Poesmauw er bovenop konden helpen. Hij had wel goede bloedwaarden en dronk goed, maar het eten ging mondjesmaat, zelfs het bij kattenverzorgster Marlies ingewonnen advies mocht niet baten. Hij viel verder af, werd mat. Ons lieve mannetje was op. Poesmauw is (net geen 20 jaar oud) thuis met hulp van een hele fijne dierenarts vredig in Alfreds armen ingeslapen. We zijn erg verdrietig maar zo dankbaar voor de zes bonusjaren die we met hem mochten hebben.