Moederpoes Penny

Moederpoes

Woensdag eind van de middag wordt er een mager zwerfpoesje gebracht. Het is op dat moment niet duidelijk of ze zwanger is of ergens kittens heeft. Feit is wel dat ze geen chip heeft en niet vermist wordt. Om haar in deze toestand terug op straat te zetten, vinden we niet verantwoord.
De volgende ochtend blijkt dat ze melkstuwing heeft, ze moet dus ergens kittens hebben. Dan volgt het dilemma: wat doe je met mama. Je kan ervoor kiezen om haar weer terug buiten te
zetten in de hoop dat ze terugloopt naar haar kittens (als die inderdaad ergens buiten liggen), maar dan zet je dus wel een magere ongesteriliseerde poes buiten op straat waarbij de kans groot is dat ze meteen weer gedekt wordt. Of deze moeder een volgende zwangerschap buiten zal overleven, is nog maar de vraag. Daarbij is er ook een kans dat: er helemaal geen kittens buiten zijn of de kittens al oud genoeg zijn om zonder moeder te overleven (ook een moeder van 12 weken oude kittens kan nog melkstuwing krijgen).
Wij kiezen na veel wikken en wegen voor het belang van deze poes en besluiten haar niet weer terug te zetten, een keuze die ook de dierenarts ons adviseert, zeker gezien de uitgeputte conditie van de poes. *)

Zoekactie

Wel moet er natuurlijk actie worden ondernomen. We vragen de vindster of zij misschien weet waar Penny precies uithing. Zelf weet ze dat niet, maar ze geeft ons de tip dat er een mevrouw in die straat werkt die de afgelopen week voor de poes heeft gezorgd. Ik traceer via internet haar telefoonnummer en bel haar. Helaas wordt ze meteen boos als ze hoort dat wij de kat niet zomaar terugzetten en zit een samenwerking er niet in, ook niet in het belang van de kittens… Jammer, maar het zij zo.
Eline en ik stappen in de auto en rijden naar de betreffende straat toe. We zoeken ruim een uur, spreken mensen aan, gaan bij gebouwen naar binnen, maar niets te vinden en niemand die verder van iets weet. Waar we niet kunnen zoeken is in tuinen, maar we hopen dat die bewoners dan aan de bel zullen trekken. Teleurgesteld rijden we weer naar het asiel, natuurlijk knaagt het ook aan ons waar de kittens nu zullen zijn. We geven het zeker nog niet op en vragen een vrijwilligster die in de buurt woont of ze die avond door wil zoeken.

Storm op Facebook

Als ik ’s avonds thuis op de bank nietsvermoedend Facebook open, zie ik tot mijn verbazing dat het asiel helemaal wordt verketterd. Wij zijn moordenaars! aangezien wij er niet voor kiezen om moeder weer buiten te zetten. Mensen gaan volledig los en worden zeer onvriendelijk. Ik weet: ik moet hier eigenlijk niet op reageren. Maar dat is echt heel lastig als je die dag ik weet niet hoeveel moeite hebt gedaan voor deze én andere katten. Al die toetsenbordridders hebben echt geen flauw idee hoe het is om in een asiel te werken en dit soort besluiten te moeten afwegen. Ik reageer dat het toch iets anders is gegaan dan er geroepen wordt. Al snel komt daarop een reactie dat ik niet weet waar ik het over heb. Ik word zelfs persoonlijk getagd dat ik even op Facebook moet uitleggen waar het asiel in hemelsnaam mee bezig is. Ik reageer tenslotte maar dat wij geen discussies voeren op Facebook maar dat mensen natuurlijk altijd mogen bellen of langskomen als ze vragen hebben. Het is echt niet zo dat we geheimen hebben. Social Media is gewoon geen prettig platform om begrepen te worden.

Respectvol alsjeblieft

De volgende dag word ik gebeld door zowel team Arie als de dierenpolitie die beide zijn gebeld door bezorgde burgers Dit zijn goede gesprekken en beide helpen ook met zoeken, waar ik erg dankbaar voor ben. Wat ik ook aangeef in de gesprekken is dat het iedereen vrij staat om het niet eens te zijn met een beslissing en zeker bij zo’n gevoelige liggende als deze, maar laten we alsjeblieft in ieder geval wel respectvol blijven omgaan met elkaar. Denk even na voor je iets op Social Media gooit. Wij doen iedere dag weer onze stinkende best en altijd in het belang van het dier en daarbij zijn we voor de hulpdiensten 24 uur per dag bereikbaar. Als je dan leest hoe negatief er over je gesproken wordt, doet dat gewoon pijn. De meerwaarde van zulke berichten is me werkelijk ook niet duidelijk, de kittens worden er ook zeker niet eerder door gevonden.

Gezinshereniging

Dan krijgen we eindelijk het verlossende telefoontje! Een gezin heeft kittens in de tuin gevonden, ze hebben zelf nog een dag gewacht of moeder terug kwam, maar toen toch ons gebeld. Ik vraag waar ze gevonden zijn en ben heel blij als dat in de buurt blijkt te zijn van waar onze moederpoes is gevonden. De kittens worden snel naar het asiel gebracht waar een liefdevolle hereniging volgt. De familie is weer compleet.

 

*) Even een plaatje over de snelheid waarmee katten zich kunnen voortplanten. Als we daar niets aan doen, worden dit allemaal schuwe zwerfkatten…

Laatste blog & nieuws