We lopen door een kas, Eline en ik, omringd door ontelbare orchideeën. Er scharrelen kipjes babbelend tussen de rijen met uit de kluiten gewassen planten. De zon schijnt, er heerst een serene rust. We ervaren een onthaastingsmomentje. Dan keren we terug op aarde en herinneren ons: we zijn op zoek naar een kat. Sterker nog, we zoeken víer katten. Voormalig asielkatten Shakira, Everton, Myrthe en sinds kort ook Pim zijn hier in dienst als muizenbestrijders en -verschrikkers in ruil voor kost en inwoning.
Schuwe katten
Shakira heeft haar asieltijd voor het grootste deel onder een dekentje doorgebracht. Kwam je in de buurt van haar hok, dan kon je aan de blaasgeluiden horen dat het wel degelijk bewoond was. Shakira was Boos. Wat haar betreft behoren alle mensen blijvend tot de categorie als-ik-je-kan-zien-ben-je-te-dichtbij. “Waar zal Shakira nou echt gelukkig van worden?” vragen we ons vele malen af.
Ook stoere kater Everton heeft nooit kunnen wennen aan de nabijheid van mensen. Te schuw voor huiskat, te tam voor het rauwe buitenleven. Hij is een tussen-wal-en-schip je-weet-wel kater.
Rust en ruimte
In augustus 2017 komt er iemand het asiel binnen die op zoek is naar een kat “voor een biologische bloemenkweker” en “tegen de muizen”. Als we doorvragen, zien we mogelijkheden. De mevrouw in kwestie is dol op katten, heeft verstand van katten en helpt graag katten. Wat zij eenvoudigweg als “kas” betitelt, is een complex van geschakelde kassen vol orchideeën, ieder ter grootte van een half voetbalveld.
Als we haar aan Shakira en Everton voorstellen, is ze enthousiast. Dat Shakira al haar tanden en kiezen bij de dierenarts heeft moeten inleveren en dat Everton een beetje achterdochtig naar haar zit te staren, deert haar totaal niet. “De geur van een kat alleen al helpt muizen afschrikken”. En zo verhuizen er twee van onze logées naar De Kas om hun eigen boterham te gaan verdienen (ze krijgen gewoon elke dag hun brokjes en blikjes hoor, maakt u zich geen zorgen, ze vinden het gewoon stoer klinken).
Orchideeënbewaker Myrthe
Myrthe is geen schuwe kat. Ze vraagt juist heel veel om aandacht. Probleem is alleen, dat wanneer ze die aandacht krijgt, ze vrijwel meteen gaat meppen. En als Myrthe mept, is het menens. In een huis lijkt ons dat geen goed idee. Vandaar dat we een balletje opgooien om te vragen of Myrthe misschien ook orchideeënbewaker eerste klasse mag worden. Dat mag! In oktober 2018 voegt Myrthe zich bij hen, na ruim een jaar asielverblijf. Wij blij, orchideeën blij, maar vooral: Myrthe blij! Ze vindt het geweldig om zoveel ruimte tot haar beschikking te hebben en gewoon heerlijk haar eigen gang te kunnen gaan. Myrthe de MuizenMepper…
Eigen routine voor Pim
Tenslotte Pim. Een aantal keren herplaatst. Steeds teruggekomen wegens wangedrag. Na een aanvankelijk goede start, begint hij zijn baasjes aan te vallen. De aanvallen worden steeds heftiger en angstaanjagender. Uiteindelijk maakt hij zichzelf echt onmogelijk en komt hij terug naar het asiel. We nemen contact op met mevrouw Orchidee. Leggen de vraag voor “zou Pim misschien…?”. Ze moet er wel even over nadenken, Pim is immers wel een échte huiskat. We besluiten om het te proberen. Ze vertelt dat hij wel heeft moeten wennen en in het begin niet bij haar weg was te slaan. Inmiddels heeft hij zijn eigen routine opgebouwd: 6 uur ontbijt, even in de schildpad (mand), een rondje om de orchideeën, een paar kippen stalken enzovoort. Pim vertoont totaal geen probleemgedrag meer.
Eigen territorium
Omdat alle vier de tuinbouwmedewerkers geen dikke vrienden zijn met andere katten hebben ze allemaal een eigen kas als werkgebied toegewezen gekregen. De verbindingsdeuren tussen de kassen staan wel altijd op een kiertje. Inmiddels hebben de katten grenzen van hun rayons opengesteld en verkennen ook af en toe elkaars werkterrein. De orchideeën bij de buren, u weet wel. De kassen zijn immens groot zodat de kans dat de katten elkaar tegenkomen minimaal is. En áls het al eens gebeurt, zorgen een blik en een blaas ervoor dat er geen bloed vloeit.
In de verte vangen we een glimp op van een zwarte poes. “Dat is Shakira” zegt onze gastvrouw zonder aarzelen. “Die zit altijd in de warmste kas”. Eline tuurt even en zegt dan “ja, ik zie het”. Ik herken Shakira niet (want: voornamelijk onder een kleedje gezeten bij ons). We doorkruisen de kassen op zoek naar de katten, een hele wandeling, geen straf want het is er heerlijk. En passant krijgen we uitleg over de orchideeënkweek. Nooit geweten dat er zoveel bij komt kijken.
Verstopt
Behalve Shakira en de kippen (die trouwens in dienst zijn als onkruidwieders) zien we die ochtend niemand. Onze gastvrouw verzekert ons dat ze hen die dag echt nog alle vier langs heeft gehad bij het ontbijtbuffet. We geloven haar en hebben het donkerbruine vermoeden dat er ergens achter een orchidee drie katten zich een kriek zitten te lachen.
Als troost mogen we een paar prachtige takken orchideeën meenemen waar we blij mee zijn. Net als met deze asielkat-werkplekken.
Laatste blog & nieuws
Tijd voor Trudie: van suiker-oma tot…zwemdiploma?
Nadat moeder Trudie maar liefst zes pups grootbracht in het asiel, was het eind augustus 2023 eindelijk weer tijd voor Trudie zelf. Ze verhuisde naar haar nieuwe baasjes, die nog altijd stapelgek op haar zijn. Van knuffel-lama tot suiker-oma en van avonturen op het water tot hartgrondige dierenartshater: bekijk snel hoe het nu met Trudie gaat.
Book your English-spoken tour behind the scenes
NEW! Always wanted to take a look behind the scenes of your local animal shelter? Exclusively for our non-Dutch speaking followers, we now offer free tours in English! We are happy to show you all around our premises including our vet room, dog training facilities and our fenced dog forest. And of course you will get to meet many of our furry guests. The first tour will be on Sunday, February 16. Make sure to reserve your spot now!
Hovenier in het hondenbos: Leo van der Valk
In ons hondenbos komen natuurlijk vooral veel honden! Maar we doen ons best om die 3000 m2 bos ook geschikt te maken voor allerlei dieren, planten en bomen en zo de biodiversiteit te bevorderen. Hovenier Leo van der Valk helpt ons daar al jaren bij. Hij vertelt over inheemse struiken, omgevallen bomen en hoe een opvangplek voor regenwater best een uitdaging is in een bos waar menig hond wel van een lekker modderbad houdt…