Het blog is deze week geschreven door vrijwilliger Corinne. Zij doet nazorg voor Dierentehuis Stevenshage in Noordwijk en omgeving.
Vorig jaar kwam de vraag vanuit het asiel of ik, omdat ik in Noordwijk woon, daar en in de omgeving nazorg wilde doen. Bij ieder dier dat geplaatst wordt, vindt er een huisbezoek plaats, de zogenaamde nacontrole: is het een goede match geweest, hoe is de gewenning gegaan, zijn er nog problemen en hoe kunnen we die oplossen?
“Natuurlijk wil ik dat doen!” riep ik enthousiast. Ik heb van 2006 tot 2011 als vrijwilliger honden uitgelaten op zondagmiddag voor het asiel toen ik zelf nog in Leiden woonde.
Konijnen
Op een gegeven moment besloot ik dat ik zelf ook een huisdier wilde. Misschien was een kat iets voor mij? Smakelijk werd er gelachen en ik kreeg een konijn in mijn handen gedrukt. “Echt wat voor jou” zeiden ze. Twijfelend keek ik naar de –weliswaar erg schattige- hangoor terwijl ik hem op een afstandje hield. “Weten jullie het zeker?” mompelde ik. “Ik weet niets van konijnen”.
Na een week was ik verkocht. Nu acht jaar en zes konijnen later (neenee, daar leven er nog drie van) bleek het een goede inschatting te zijn geweest. Konijnen Zijn Leuk, Lief en Grappig! Daarnaast is er ook een hond, want ja, je woont dicht bij het strand en iemand moet die ballen uit de zee halen.
Nazorg
Dus nacontroles, leuk! In mijn hoofd zag ik schattige konijntjes, waar ik verzorgingstips voor kon geven (“wist u dat…”) , enthousiaste honden met even enthousiaste baasjes en misschien hier en daar nog een leuke cavia. Het eerste formulier voor de nazorg zou per post gestuurd worden.
“Uhm, ik denk dat er hier een vergissing in het spel is”, zei ik na ontvangst van het formulier.”Het is een nacontrole voor een Kat”. “….” “Ja, maar ik weet niks van katten”. Het is niet moeilijk, zeiden ze. Gewoon vragen of alles goed loopt. En je kunt toch wel zien of Kat het naar zijn zin heeft? Zeiden ze. “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” om met Pippi te spreken.
Goede match
Bij mijn eerste huisbezoek heb ik Kat niet gezien. Die schoot gelijk naar boven toen ik binnenkwam. Zou het aan mij liggen? Maar ik had een heel blij nieuw baasje tegenover me die enthousiast vertelde over zijn nieuwe huisgenoot. En die er zelf van overtuigd was dat het met Kat wel goed zou komen. En als ie wat schichtig zou blijven, was het ook goed, want hij is zo leuk verder naar het gezin en en en en. “Vink” op het formulier, goede match!
Blije baasjes
Sindsdien heb ik een stuk of 10 huisbezoeken gedaan, waarvan 9 katten. En nee, het lag niet aan mij, ik heb ook katten op schoot gehad. En allemaal met enthousiaste blije nieuwe baasjes. Het lijkt mij niet makkelijk om te bepalen welk dier bij iemand past, maar tot nu toe heb ik nog geen mismatch meegemaakt. Ook dat hoort dus bij de taken van de asielmedewerkers. Gelukkig doen ze dat erg goed.
En ik kom ondertussen aardig wat over katten te weten. Zou ik dan toch een leuk katje nemen? Mijn hond Phoebe kijkt afkeurend. Uhm, nou, voorlopig hou ik het dan maar bij hond en konijnen. En ga af en toe bij een kat op huisbezoek.
Lijkt het u ook leuk om net als Corinne nacontroles te doen voor Dierentehuis Stevenshage? Neem dan contact met ons op. Momenteel zijn wij vooral op zoek naar nacontroleurs die wat verder van het asiel wonen, bijvoorbeeld in Den Haag en Zoetermeer.
Laatste blog & nieuws
Een prachtig gebaar en een dierbare herinnering
Vele lieve mensen steunen de asieldieren met een donatie. Daar zijn wij altijd enorm dankbaar voor. Sommige donaties zijn echter extra bijzonder. De prachtige donatie ter nagedachtenis aan Bep van der Steen-Bodijn is er zo eentje. Uit haar naam doneerden de nabestaanden maar liefst 600 euro aan Stevenshage.
Zwarte katten: vaker in het asiel of niet?
Het is 31 oktober, Halloween. Tijd voor spinnen, heksen, grijnzende pompoenen én zwarte katten. Over die laatste bestaan nogal wat aannames. Zo zouden zwarte katten ongeluk brengen, en vaker en langer in het asiel zitten. Maar is dat wel zo? Hoeveel zwarte katten zaten er de afgelopen vierentwintig jaar eigenlijk bij ons in het asiel? Wij gingen op onderzoek uit!
Interview met vrijwilligster Reyhan Aydin
Vrijwilligster Reyhan is een veelgeziene gast bij onze asielkatten. Ze vindt het mooi om de ontwikkeling van de dieren te volgen: “Ze komen soms doodsbang in de quarantaine binnen, en in de loop van de tijd zie je ze langzaam maar zeker veranderen in zelfverzekerde knuffelkonten. Geweldig vind ik dat!”