Intussen in het asiel: Mitzy

Ik ben in mijn kantoor met Marlies, als ze een telefoontje beantwoordt. Ze luistert naar het verhaal aan de andere kant en zegt dan “wat een vervelende situatie”.  Adviseert de beller om de poes in een kamer apart – met water, eten en een kattenbak – te laten betijen “totdat alle stress weer wat gezakt is” en benadrukt het belang van schoonmaken om “de aanstootgevende geur te verwijderen”.

Logeerkat

Wat is het geval? Poes is door de komst van een logerende soortgenoot volledig door het lint gegaan. Ondanks dat de bezoekende kat onmiddellijk naar een ander huis gebracht is, is ze daarna alsnog haar eigenaar te lijf gegaan. Het is duidelijk dat het gebeuren haar flink heeft aangepakt.

Schone lei

Na het telefoontje met Marlies is Mitzy, want zo heet het heethoofdje, een aantal uren apart gezet. Als de eigenaar ons de volgende dag terugbelt, is de situatie alleen maar verslechterd. Toen hij zijn eigen huis wilde betreden, werd hij niet bepaald met open armen ontvangen. (Of juist wel, het is maar hoe je het bekijkt.) Hij durft nu niet meer naar binnen en hij denkt, in het belang van Mitzy, dat ze een schone lei nodig heeft en dat herplaatsen de beste optie is. Na enig doorvragen is Marlies het daarmee eens, Mitzy mag komen. Marlies en Eline besluiten haar samen te gaan halen.

Grote ogen

Ze lopen door de gang naar Mitzy’s afkoel-kamertje. De gang is smal, Eline loopt voorop. Die moet voorbij de deur van de kamer lopen om ook Marlies ruimte te geven. Waardoor Marlies ineens voorop staat en Mitzy op zich af ziet komen met ogen als schoteltjes en een staart als een wc-borstel. Bliksemsnel doet Marlies de deur achter zich dicht om een ontsnapping te voorkomen. Mitzy, een allerliefst ogend tenger zwart-wit poesje, positioneert zich pal voor Marlies. Ze kijkt haar strak in de ogen en wijkt geen millimeter. Na kort onderhandelen tussen kat en mens mag ook Eline naar binnen van Mitzy. Samen zijn ze de kat te slim af en zorgen ze dat alle partijen aan de juiste zijde van het vervoerskorfje eindigen. Strak teamwerk voorkomt materiële schade aan kat en mens.

Minder stress

In het asiel is het rustig en kan Mitzy een ruimte voor zichzelf krijgen, aangezien andere katten dus ehh, niet zo haar ding zijn. Voorlopig schikt ze zich in haar nieuwe situatie. Marlies en Eline verzorgen haar zelf. Bij de avondronde zit ze aanvankelijk hoog vanaf de hokken naar me te staren, pupillen zo groot alsof ze ikweetnietwat gesnoven heeft. Naarmate de avondroutine went, zie ik steeds minder stress en uiteindelijk zit Mitzy vanachter de deur – die ik voorlopig toch maar dicht laat – naar me te mieuwen.

Eigen menu

Ze eet slecht. “Geen zin in tapas vandaag?” vraag ik haar als er drie, vier etensbakjes met nauwelijks aangeroerde verschillende hapjes staan. Als ze dan een bepaald merk blikvoer wel blijkt te lusten, worden collega’s en aanhang ingeschakeld om de voorraad op peil te houden. En als Mitzy besloten heeft voortaan een breder menu te accepteren, laat ze Marlies netjes een appje sturen om ons te bedanken voor het boodschappen doen.

Als Marlies en Eline allebei vrij zijn, mag (moet?) Marianne de zorg voor Mitzy overnemen. Die accepteert de verandering zonder morren. Misschien dat ze nog weet dat Marianne voor het favoriete blikvoer heeft gezorgd.

Oefenen voor de enting

Aanraken is één ding, vaccineren weer iets heel anders. Dwang zou de fragiele vertrouwensband verwoesten dus Marlies en Eline gaan met haar aan de slag om te wennen aan hoe het voelt om een enting te krijgen. Ze beginnen met zachtjes aanraken, dan een huidplooi pakken en weer loslaten, dan een huidplooi pakken, wat langer vasthouden en weer loslaten, doen alsof ze een prik krijgt, zonder naald dan hè, u begrijpt het idee. De training gaat van een leien dakje. Tótdat de echte enting klaarligt en Mitzy besluit om er toch maar niet aan mee te werken. Na enige discussie gaat de enting er alsnog in, gelukkig neemt ze het de wereld niet heel lang kwalijk.

Op naar een nieuw thuis

Dan wordt het een stuk drukker in de quarantaine en hebben we de ruimte – Mitzy houdt in haar eentje zes plekken bezet – nodig. Andere collega’s schieten te hulp: het is de komende tijd nog niet heel druk in het kattenpension, dus Mitzy mag verhuizen naar een eigen pensionkamer! Bijkomende voordelen: we kunnen zien hoe ze reageert op: het reiskorfje (mwah), verandering van omgeving (valt erg mee) en de grotere ruimte (apekooien!). Allemaal belangrijke informatie om te bepalen hoe haar nieuwe thuis eruit moet komen te zien.

Tijdens de avondronde loop ik, macht der gewoonte, even langs bij Mitzy. De eerste avond zie ik de bekende gróóóóte ogen en dito staart. De avond erna zijn die weg en hoor ik haar piep-miauwtje alweer. We hebben alle vertrouwen dat ook Mitzy weer op haar pootjes terecht gaat komen…

Kijk hier voor het actuele overzicht van onze plaatsbare katten.

Laatste blog & nieuws