Intussen in het asiel: Mikki

Het blog is deze week geschreven door kattenverzorgster Marlies

Kittenprotocol

Tijdens een familiedag spreekt mijn tante me aan. Ze wil graag een kitten. Bij het asiel hanteren we echter een strikt beleid, waarbij we iedereen die een kitten wil op dezelfde manier behandelen. Of het nu mijn tante is, koningin Maxima, een vrijwilliger of een onbekend iemand. Als er kittens beschikbaar zijn, plaatsen we ze na sluitingstijd op onze website. De dag erna kunnen de kittens ter adoptie besproken worden. Wie het eerst is – en geschikt is bevonden – mag als als eerste een kitten bespreken.

Geen reservering

Er komt een nestje beschikbaar en nu heb ik zelf wel een idee welk van de kittens het meest geschikt is voor mijn tante. Maar het kitten voor haar reserveren is dus niet aan de orde. Ik kan haar alleen maar adviseren om op de betreffende dag vroeg op het asiel te zijn. “Hoe laat denk je dat ik moet komen?” vraagt ze. “We gaan om 13.00 uur open, dus als je er om 12.00 uur bent, ben je vast en zeker de eerste.”

Mikki

Op de dag waarop de kittens besproken kunnen worden, komt ze om 11.45 uur aan op het asiel. Om er vervolgens achter te komen dat ze nummer twee in de rij is. “Die had ik niet verwacht” zeg ik tegen haar. Uiteindelijk kiest nummer één een ander kitten uit en kan mijn tante het kitten in huis nemen dat ik voor haar in gedachten had: Sherida. Thuis krijgt ze de naam Mikki. Ze is een mooie, lieve en speelse meid. “Daar ga je veel plezier aan beleven. Ze is hartstikke gezond, dus ik verwacht dat ze voorlopig alleen voor sterilisatie naar de dierenarts hoeft.” zeg ik tegen mijn tante.

Bloedtransfusie

Ze beleven inderdaad veel plezier aan de kleine Mikki. Ze is een schat en blijkt een prachtige aanvulling aan hun leven. Helaas wordt ze een aantal maanden na plaatsing ziek, en niet zo’n beetje ook. De dierenarts is niet hoopvol en bereidt ons voor op het ergste. Ze blijkt een zeldzame ziekte te hebben waarbij haar eigen lichaam de rode bloedlichaampjes afbreekt (hemolytische anemie). Ze moet hiervoor zelfs een bloedtransfusie ondergaan. Het is sneu om haar zo te zien lijden en tegelijkertijd ook het verdriet bij mijn familie te zien, want je hecht je snel aan een kat. Ik vraag me af waarom dit nu juist bij Mikki moet gebeuren. De kat die ik voor haar heb uitgekozen.

Verzekering

Gelukkig heeft mijn tante niet helemaal naar me geluisterd toen ik zei dat Mikki nog wel jaren gezond zou blijven. Vrij snel na de adoptie sloot ze een verzekering voor haar af. Dat zorgt er nu voor dat zonder financiële problemen alles uit de kast kan worden gehaald voor haar. De bloedtransfusie lijkt te werken. Samen met medicatie knapt Mikki wonder boven wonder op en wordt ze steeds meer de gezellige speelse poes die het hoort te zijn. Wat fantastisch!

Pension

Ze knapt zelfs zo goed op dat er over vakantieplannen wordt gesproken. Mijn tante vraagt me om advies voor Mikki: naar een pension of  iemand thuis laten komen. Zonder twijfel zeg ik: “Pension”. Ze is jong en nieuwsgierig, meestal vinden ze het dan wel gezellig en kunnen ze zich ook als ze ouder zijn makkelijker  aanpassen in een pension. Mijn advies wordt opgevolgd en Mikki komt logeren in ons kattenpension.

Uitstel

Maar helaas heb ik het weer mis. Mikki wordt gebracht op maandag, kijkt de situatie even aan en besluit dan om dit plan volledig af te keuren. Ze is niet te benaderen door ons. Van de lieve meid die gezellig samen met mijn neefje en nichtje speelt is niks meer over. Dit had ik niet verwacht. Dinsdagochtend bel ik mijn tante op om haar te komen bevrijden uit het pension. Ze komt meteen en de vakantie wordt uitgesteld tot er een goede oppas in huis is gevonden.

Kattenexpert

Ik voel me ondertussen vrij stom dat mijn advies elke keer toch weer anders uitpakt dan ik verwachtte. Ik zou toch de kattenexpert van de familie moeten zijn. Of het voor mijn tante en oom uitmaakt? Nee, voor hen ben ik nog steeds de kattenexpert en ze zijn ontzettend blij met Mikki.

Bloeddonoren

Als ik deze week in de media lees over een tekort aan bloeddonoren voor huisdieren moet ik aan Mikki denken. Zij heeft haar leven te danken aan een bloedtransfusie. Iets waar ik eerder nog nooit over had nagedacht. Ik wil de baasjes van harte bedanken die bloed van hun huisdier doneren. Zoals ik Mikki nu zie kan ze daardoor alsnog gewoon oud worden.

Wilt u meer informatie over bloeddonorschap bij honden en katten? Kijk dan op de websites van de Eerste Veterinaire Bloedbank Nederland en het Universitair Diergeneeskundig Centrum Utrecht. Indien u overweegt uw hond of kat als donor aan te melden, bespreek dit dan vooraf altijd met uw eigen dierenarts.

Laatste blog & nieuws