Er komt een kat binnen, een tijdje geleden alweer, 29 mei om precies te zijn. Hij is ooit als witte kat het leven gestart. Zijn huidige kleur echter is grijs, afgewisseld met plekjes zwart en smerig. Zijn blauwe ogen staan gelukkig wel helder. Bang kijkt hij ons aan: “Wat. Wil. Jij. Van. Mij”. Hij verschanst zich in het uiterste hoekje van het hok. Eline noemt hem Janesho en biedt hem wat te eten aan. Dat blieft hij wel. Beetje drinken? Nou graag.

Naar de voorgeschiedenis van Janesho kunnen we alleen maar raden. De tijd voordat hij naar het asiel komt, reconstrueren we als volgt:

Op een mooie dag in april laat Maaike haar honden uit. Janesho komt uit de bosjes tevoorschijn en besluit om het rondje mee te lopen. Hij is groezelig en onverzorgd. Het is al een tijdje droog weer en Maaike geeft hem een bakje water, wat hij tot de bodem toe leegdrinkt. Dat is zorgwekkend en Maaike besluit daarom om hem ook wat te eten aan te bieden. Het wordt in dank aanvaard maar hij is nog teveel op zijn hoede om hem te kunnen oppakken. Ze besluit om langzaam zijn vertrouwen te winnen. Vele rondjes met de honden, bakjes voer en water verder, komt Janesho het huis binnen. En niet lang dáárna brengen ze hem naar het asiel.

We checken hem op chip. Die heeft hij niet. Maaike zegt “als zijn baasje hem niet komt zoeken, willen we hem graag een thuis bieden”. ’s Avonds kijk ik even bij hem. Twee grote blauwe ogen in een wit cirkeltje, omgeven door een grijzige piekvacht, kijken me vanachter de kattenbak aan. Het stadium voor een nadere kennismaking is nog niet bereikt.

We houden vol. De angst verandert in verlegenheid, hij kan stiekem genieten van aandacht. Zolang er geen rare geluiden zijn en de andere katten zich koest houden, laat hij zich uitgebreid kriebelen. Een baasje meldt zich niet.

Janesho gaat ‘in de molen’. Ontvlooien, ontwormen, inenting, test op kattenaids (dat heeft hij niet), onderzoek op blaasgruis (dat heeft hij wel), herhalingsenting, castratie, chip. Als hij toch onder zeil is voor zijn castratie, kamt Eline 2 (we hebben tegenwoordig zoveel Elines dat we ze moeten nummeren) hem van top tot teen uit. Er komt een prachtige zwaan tevoorschijn vanonder zijn groezelige lelijke-eendjes-vermomming. En die zwarte vlek op zijn staart blijkt daar echt te horen.
Als Maaike hem mee naar huis neemt, begroeten de honden hem als een verloren gewaande vriend. Gezamenlijk nestelen ze zich op de bank en onder zijn nieuwe naam ‘Mister’ poseert hij gewillig voor het ‘na’ gedeelte van de voor-en-na-foto’s. Slimme kat heeft droomhuis gevonden…