Zondag gaat Marlies welgemoed – op haar vrije dag – onderweg, de asielbus volgeladen met drie katten. De katten zijn voor ons niet plaatsbaar als huiskat. Stichting Zwerfdier in Alkmaar die gespecialiseerd zijn in dit soort ‘tussenkatten’ heeft heel collegiaal aangeboden om hen van ons over te nemen.
Katten vangen
Marlies is opgelucht dat ze de katten die ochtend zonder veel vijven en zessen in een reiskorfje heeft kunnen krijgen. De moeizame vangactie in het huis waar ze met z’n stuk of tweeëntwintigen woonden, ligt haar nog vers in het geheugen. Denk: een dichte bezemkast, bij het schijnsel van je mobiel (niet te fel, dan schrikt de kat) met een ruime sortering omvallende huisraad als extra handicap.
Geluiden uit de laadruimte
Welgemoed dus draait ze de snelweg op. Ter hoogte van Warmond hoort ze ineens geluiden vanuit de laadruimte van de bus die verdacht veel klinken alsof een kat daar een marathon aan het lopen is. Ze belt Syl. “Ik keer nu om, dan bedenken we wel hoe we de laadruimte kunnen openen zonder dat de kat ontsnapt…”.
Intussen in het asiel passeren alle mogelijke scenario’s de revue. Als we nou “de bus met de zijdeur tegen de trimkamer aanzetten – oh nee, die deur gaat naar buiten open”. Als we nou “de bus het magazijn binnenrijden – oh, dat past niet”. Als we nou… als we nou…
Kunst en vliegwerk
Uiteindelijk wordt door Marlies met bewonderenswaardige precisie de bus met z’n billen tegen de opening van het magazijn aan geparkeerd. De openingen tussen magazijn en bus afgedicht met balen zaagsel en diverse soorten kleden en dekens. Door een heel klein kiertje in de achterdeur (er zitten geen raampjes in de achterkant) gekeken waar de kat zich bevindt. Een kat die zich precies ter hoogte van die kier bevindt en Marlies vriendelijk toezwaait. Waarna Marlies doodleuk door de zijdeur de laadruimte betreedt.
Gespannen wachten we af, helpen kunnen we eigenlijk niet echt. We verwachten ieder moment gedreun, gebons, pijnkreten (van Marlies) of zelfs een krachtterm te horen. Het blijft bij licht gestommel en een “nou, ik heb um hoor”.
Houdini-actie
Nét de week ervoor is de hondenkennel in de bus (noodgedwongen omdat de sluithendel aan één kant afgebroken was) verplaatst van de zijkant naar het midden. En Marlies vertelt hoe Caesar het na zijn succesvolle ontsnapping een goed idee vond om rondjes om de kennel te gaan rennen, wat het lichte gestommel verklaart – Caesar is een lichtvoetige kat.
Hij wordt in een escape-proof mandje geplaatst, verzegeld met tie-wraps, duct-tape en een dwangbuis (grapje, dat u niet denkt dat…). Bij inspectie van het korfje blijkt dat er één clipje van de bovenklep niet helemaal goed vastgeklikt is. Maar hoe Marlies en Eline ook hun best doen, de klep geeft nauwelijks mee, niet meer dan drie centimeter. En hoewel we het resultaat allemaal hebben aanschouwd (één loslopende kat in de laadruimte) geloven we nog steeds niet dat hij daar doorheen ontsnapt kan zijn.
Schrödinger’s kat
We houden het daarom op een kwantummechanische verklaring waarbij Caesar zich tegelijkertijd zowel ín als buíten de korf bevindt. Ondersteunend bewijs hiervoor is zijn allereerste transport naar Stevenshage. Caesar werd toen door de buurman gevangen (de groep van tweeëntwintig is in gedeelten binnengebracht) en wist ook toen in de auto te ontsnappen. Verschanst achter de hoedenplank, wist de buurman hem uiteindelijk weer in het korfje te krijgen dat hij aangezien het deurtje niet meer te redden was, met een hoofdsteun had afgedekt.
Spontane hoestbui
De tweede rit naar Alkmaar die zondag verloopt zonder verdere poespas. Bij terugkomst krijgt Marlies thee met koek om haar zondag toch nog een beetje, nou ja, zondags te maken. Tijdens het theedrinken merkt een vrijwilligster langs haar neus weg op “goh ik had bijna een ontsnapper, de deur aan het einde van de quarantaine gang stond nog open, goed dat ik even keek”. Marlies trekt daarop wat witjes weg en Eline krijgt last van een spontane hoestbui. Hierop besluiten we om het woord ‘ontsnappen’ voorlopig -het liefst blijvend- uit ons vocabulaire te schrappen.
Laatste blog & nieuws
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
Dag omaatje…
“We hebben een mooie nalatenschap binnengekregen” meldt Nicolette verrast. Het blijkt van mevrouw M., een zeer dierbare klant die verschillende asielhondjes een liefdevol thuis heeft gegeven. Lees in dit blog het bijzondere verhaal van mevrouw M. en haar geliefde Max, Billy en Tommie.
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
