Het blog is deze week geschreven door gastblogger Marianne, hondenverzorgster bij Dierentehuis Stevenshage.
Eén dag in de week administratie doen voor het asiel. Dit betekent even geen hondenverzorgster, niet heel wat stappen zetten, sjouwen met emmers, poep en pies opruimen, geblaf, honden uitlaten. Maar nu dus zittend op een stoel met paperassen op het bureau, onze eigen honden om me heen. Een luxe arbeidsvoorwaarde, we mogen onze eigen honden meenemen. Die van mij zijn blij dat ik een keertje stil zit, ze vallen met een gerust hart in slaap. Ook de honden van mijn collega’s zoeken mijn gezelschap op. Soms kan ik met mijn stoel geen kant op of ik zou over een staart, neus of poot rijden. Collega’s zien ons soms in rare houdingen zitten, niet echt volgens de arbeidsvoorschriften. Even vragen of een collega de ordner wil pakken. Of hoge nood hebbende maar ja, ze liggen zoooo lief te slapen, dus onze beentjes nog even gekruisd houden.
De werkdag gaat beginnen. Mijn collega’s delen de vrijwilligers in op de verschillende afdelingen. In het nachtopvanghok zit een allerschattigst konijntje. Gevonden, maar o zo lief en ziet er goed uit. Zijn eigenaar zal zich vast snel melden. Een van de vrijwilligers komt wat later. De katten in hal 1 zijn daar niet blij mee. Ze zien overal mensen in gaan, behalve in hun hal. Ze turen naar nog een twee-bener. Gelukkig hoeven ze maar 10 minuten te wachten.
Ik begin met de administratie van de pensionreserveringen. We zijn blij met alle mensen die hun dieren bij ons voor een tijdje onderbrengen. Soms voor een heerlijke vakantie maar ook voor ziekenhuisopname, begrafenissen, etc. Het brengt geld in het laatje voor het asiel. En we doen het graag, we zijn tenslotte dol op dieren. Tussen de reserveringen zitten er al weer een paar voor volgend jaar zomer. Mensen willen blijkbaar verzekerd zijn van een plekje.
Om 9 uur begint mijn collega Annika bij de honden. Het kantoor zit op de 1e verdieping, dicht bij de hondenkennels. Ik hoor Pekingees Paco mopperen in zijn buitenkennel: opschieten daarbinnen, ik wil eten!!!! Even geduld jongen! Als hondenverzorgster herken ik de blafjes en even dwaal ik met mijn gedachten richting honden. Hier en daar hoor ik nog meer protestblaffen maar het valt mee dit keer. Het schoonmaken vordert snel want er zijn aardig veel vrijwilligers en het wordt weer snel stil buiten. De honden genieten van hun maaltijd. Ik ga weer verder met adreswijzigingen. De nieuwe beestenbende ligt bij de drukker en komt er binnenkort weer aan. We willen natuurlijk dat iedere donateur zijn/haar Beestenbende op het juiste adres krijgt.
Dan hoor ik Annika beneden steeds “Bobje” zeggen. Ze is met asielhondje Bobje aan het spelen. Door zijn verminderde zicht moet hij steeds gecoacht worden met je stem. Ondertussen zetten Marlies en vrijwilligster Maaike een gekregen krabpaal in elkaar. Bobje geeft opeens een harde kef wat de beide dames heel erg doet schrikken. “Blogwaardig!” roepen ze naar boven omdat ze weten dat ik met dit blog bezig ben. Ik zeg even gedag tegen Bobje, een blij kwispeltje is zijn reactie.
Een donateur probeert steeds geld naar ons over te maken maar om een of andere reden gaat dat niet goed. Ik probeer haar te bellen maar helaas voicemail. Later nog maar een keertje proberen. Dan roept Annika mij, of ik even naar de dierenartskamer wil komen. Pensionhondje Lady verliest bloed tijdens het lopen. We kijken haar na en zien dat haar zooltje kapot is. Lady weer terug naar de kennel en ik kruip weer achter mijn bureau. We hebben herinneringsbrieven gestuurd naar onze donateurs die dit jaar nog niet betaald hebben. Gelukkig hebben velen gehoor gegeven aan onze oproep dat ze ons willen blijven steunen. Vinden we heel fijn! Minder leuk zijn de mensen die onze rekeningen niet willen betalen. Ik check ze en stuur herinneren naar de wanbetalers. Nu hopen dat ze betalen, het zijn tenslotte gemaakte kosten en we willen dieren blijven helpen. Vervolgens zijn er wat wijzigingen op het gebied van de adoptiehokken. Een mevrouw geeft een jaar lang een adoptiekennel aan haar vriendin kado, goed idee! Ook zit er een opzegging tussen, jammer, maar we zijn blij voor de jaren dat deze mensen het asiel gesteund hebben.
Zo zachtjes aan loopt mijn administratie-dag ten einde. Misschien qua werkzaamheden niet heel spannend maar de omgeving waar ik in zit is dynamisch genoeg.
Laatste blog & nieuws
Tijd voor Trudie: van suiker-oma tot…zwemdiploma?
Nadat moeder Trudie maar liefst zes pups grootbracht in het asiel, was het eind augustus 2023 eindelijk weer tijd voor Trudie zelf. Ze verhuisde naar haar nieuwe baasjes, die nog altijd stapelgek op haar zijn. Van knuffel-lama tot suiker-oma en van avonturen op het water tot hartgrondige dierenartshater: bekijk snel hoe het nu met Trudie gaat.
Book your English-spoken tour behind the scenes
NEW! Always wanted to take a look behind the scenes of your local animal shelter? Exclusively for our non-Dutch speaking followers, we now offer free tours in English! We are happy to show you all around our premises including our vet room, dog training facilities and our fenced dog forest. And of course you will get to meet many of our furry guests. The first tour will be on Sunday, February 16. Make sure to reserve your spot now!
Hovenier in het hondenbos: Leo van der Valk
In ons hondenbos komen natuurlijk vooral veel honden! Maar we doen ons best om die 3000 m2 bos ook geschikt te maken voor allerlei dieren, planten en bomen en zo de biodiversiteit te bevorderen. Hovenier Leo van der Valk helpt ons daar al jaren bij. Hij vertelt over inheemse struiken, omgevallen bomen en hoe een opvangplek voor regenwater best een uitdaging is in een bos waar menig hond wel van een lekker modderbad houdt…