Het blog is deze week geschreven door gastblogger Marianne, hondenverzorgster bij Dierentehuis Stevenshage.
Eén dag in de week administratie doen voor het asiel. Dit betekent even geen hondenverzorgster, niet heel wat stappen zetten, sjouwen met emmers, poep en pies opruimen, geblaf, honden uitlaten. Maar nu dus zittend op een stoel met paperassen op het bureau, onze eigen honden om me heen. Een luxe arbeidsvoorwaarde, we mogen onze eigen honden meenemen. Die van mij zijn blij dat ik een keertje stil zit, ze vallen met een gerust hart in slaap. Ook de honden van mijn collega’s zoeken mijn gezelschap op. Soms kan ik met mijn stoel geen kant op of ik zou over een staart, neus of poot rijden. Collega’s zien ons soms in rare houdingen zitten, niet echt volgens de arbeidsvoorschriften. Even vragen of een collega de ordner wil pakken. Of hoge nood hebbende maar ja, ze liggen zoooo lief te slapen, dus onze beentjes nog even gekruisd houden.
De werkdag gaat beginnen. Mijn collega’s delen de vrijwilligers in op de verschillende afdelingen. In het nachtopvanghok zit een allerschattigst konijntje. Gevonden, maar o zo lief en ziet er goed uit. Zijn eigenaar zal zich vast snel melden. Een van de vrijwilligers komt wat later. De katten in hal 1 zijn daar niet blij mee. Ze zien overal mensen in gaan, behalve in hun hal. Ze turen naar nog een twee-bener. Gelukkig hoeven ze maar 10 minuten te wachten.
Ik begin met de administratie van de pensionreserveringen. We zijn blij met alle mensen die hun dieren bij ons voor een tijdje onderbrengen. Soms voor een heerlijke vakantie maar ook voor ziekenhuisopname, begrafenissen, etc. Het brengt geld in het laatje voor het asiel. En we doen het graag, we zijn tenslotte dol op dieren. Tussen de reserveringen zitten er al weer een paar voor volgend jaar zomer. Mensen willen blijkbaar verzekerd zijn van een plekje.
Om 9 uur begint mijn collega Annika bij de honden. Het kantoor zit op de 1e verdieping, dicht bij de hondenkennels. Ik hoor Pekingees Paco mopperen in zijn buitenkennel: opschieten daarbinnen, ik wil eten!!!! Even geduld jongen! Als hondenverzorgster herken ik de blafjes en even dwaal ik met mijn gedachten richting honden. Hier en daar hoor ik nog meer protestblaffen maar het valt mee dit keer. Het schoonmaken vordert snel want er zijn aardig veel vrijwilligers en het wordt weer snel stil buiten. De honden genieten van hun maaltijd. Ik ga weer verder met adreswijzigingen. De nieuwe beestenbende ligt bij de drukker en komt er binnenkort weer aan. We willen natuurlijk dat iedere donateur zijn/haar Beestenbende op het juiste adres krijgt.
Dan hoor ik Annika beneden steeds “Bobje” zeggen. Ze is met asielhondje Bobje aan het spelen. Door zijn verminderde zicht moet hij steeds gecoacht worden met je stem. Ondertussen zetten Marlies en vrijwilligster Maaike een gekregen krabpaal in elkaar. Bobje geeft opeens een harde kef wat de beide dames heel erg doet schrikken. “Blogwaardig!” roepen ze naar boven omdat ze weten dat ik met dit blog bezig ben. Ik zeg even gedag tegen Bobje, een blij kwispeltje is zijn reactie.
Een donateur probeert steeds geld naar ons over te maken maar om een of andere reden gaat dat niet goed. Ik probeer haar te bellen maar helaas voicemail. Later nog maar een keertje proberen. Dan roept Annika mij, of ik even naar de dierenartskamer wil komen. Pensionhondje Lady verliest bloed tijdens het lopen. We kijken haar na en zien dat haar zooltje kapot is. Lady weer terug naar de kennel en ik kruip weer achter mijn bureau. We hebben herinneringsbrieven gestuurd naar onze donateurs die dit jaar nog niet betaald hebben. Gelukkig hebben velen gehoor gegeven aan onze oproep dat ze ons willen blijven steunen. Vinden we heel fijn! Minder leuk zijn de mensen die onze rekeningen niet willen betalen. Ik check ze en stuur herinneren naar de wanbetalers. Nu hopen dat ze betalen, het zijn tenslotte gemaakte kosten en we willen dieren blijven helpen. Vervolgens zijn er wat wijzigingen op het gebied van de adoptiehokken. Een mevrouw geeft een jaar lang een adoptiekennel aan haar vriendin kado, goed idee! Ook zit er een opzegging tussen, jammer, maar we zijn blij voor de jaren dat deze mensen het asiel gesteund hebben.
Zo zachtjes aan loopt mijn administratie-dag ten einde. Misschien qua werkzaamheden niet heel spannend maar de omgeving waar ik in zit is dynamisch genoeg.
Laatste blog & nieuws
Mensenwerk: Vrijwilligster Indy
Ze is opgegroeid tussen de dieren en intern staat ze bekend als “de pup van het asiel”. Vrijwilligster Indy Verhagen komt al sinds haar derde bij Stevenshage over de vloer, toen ze met haar moeder pup Doodles adopteerde. Nog altijd gaat ze er elke week op uit met de wat moeilijkere asielhonden. “Het wandelen in de buitenlucht en het spelen met de honden in het speelbos is lekker ontspannend.”
Lees over dieren en mensen in ons Jaarverslag 2023
We vingen vorig jaar maar liefst 830 dieren op. Voor 527 van hen vonden we een geschikt nieuw thuis en 154 zwerfdieren werden herenigd met hun eigenaar. Naast een heleboel cijfers over dieren laat ons jaarverslag ook vooral zien dat het werk in ons asiel en pension in alle opzichten mensenwerk is, met relevante informatie over ons personeel, vrijwilligers, samenwerkingen en nog veel meer!
Intussen in het asiel: Zomertips
Het zomerseizoen is heerlijk, maar brengt voor de dieren in uw omgeving ook risico’s met zich mee. Dorstige oudjes, verbrande voetjes en oververhitting liggen op de loer. Bezorg de dieren in uw huis en tuin een zorgeloze zomer met deze tips!
