Intussen in het asiel: Het venijn van zonneschijn

Het blog is deze week geschreven door Marlies, kattenverzorgster bij Dierentehuis Stevenshage.

Hemelvaartsdag en Bevrijdingsdag tegelijk. Voor de vrijwilligers maakt het niet uit; vrijwel iedereen die meestal op donderdag komt is er vandaag ook. De dieren krijgen ook vandaag alle aandacht en verzorging zoals altijd.

In de ziekenboeg van de asielkatten zit sinds maandag kat Nepeta. Ze is erg zwak en heeft waarschijnlijk een galblaasontsteking. Helaas gaat het nog niet erg goed met haar en heb ik regelmatig contact met de dierenarts. Als een kat zo ziek is, is het altijd spannend hoe je het dier aantreft als je ‘s ochtends op het asiel komt. Helaas gaat het met Nepeta nog niet goed en ik vraag collega Marianne om bij haar te zitten. Het is een erg lieve poes en de aandacht zal haar goed doen. Wie weet gaat ze dan toch eten.

Ik werk een nieuwe vrijwilliger in voordat ik zelf nog een aantal quarantaine afdelingen schoonmaak. Gelukkig gaat het met de andere katten goed en ben ik erg blij dat asielkat Simba voor het eerst een goede drol heeft gelegd.

Om 9:00 uur ga ik bij Nepeta en Marianne kijken. Nepeta is nog steeds erg lief, maar wil niet eten en voelt zich duidelijk niet lekker. Ik bel de dierenarts om het behandelplan van vandaag te bespreken en loop daarna naar Syl in pension 3 om het plan door te nemen. Syl heeft het druk; de katten in pension 3 hebben er een spelletje “hoe kan ik de afdeling het smerigst maken” van gemaakt en van de drie pensionafdelingen hebben ze zeker gewonnen…

Om 9:30 uur staat een gezin voor de deur dat vorige week twee kittens heeft besproken. Deze morgen mogen ze mee naar hun nieuwe huis. Het zijn de laatste twee van het nest. Na 9 weken voor de kittens te hebben gezorgd is het toch vreemd dat ze opeens weg zijn. Gelukkig weet ik dat ze allemaal een superhuis hebben. Moeder Didi vindt het ook maar vreemd dat ze opeens weg gaan en staat naast de reiskorf als de kittens er in zitten. Ik strooi wat brokjes in de afdeling voor afleiding en dat werkt. Ze vergeet haar kinderen en gaat eten. De eerste dagen zal even wennen zijn voor Didi maar het komt wel goed met haar.

Om 10:00 uur zijn we een kwartiertje open voor pensionklanten. Het is druk door de vakantie. Tussen de pensionklanten staan ook de mensen die interesse hebben in asielhond Kim en die haar vandaag een dagje meenemen op proef. Spannend!

Om 10:15 uur komt mijn Mensendieck therapeut langs. Ze is benieuwd hoe een asiel eruit ziet en krijgt op afspraak een rondleiding met haar gezin van mij. Ze zijn onder de indruk. Het valt hen op hoe ontspannen de meeste dieren zijn en vinden het er een stuk beter uitzien dan het beeld van asielen dat je soms krijgt op tv. Fijn te horen. Als ze weg zijn ga ik een tijdje bij Nepeta zitten. Naast haar te knuffelen dwangvoer ik haar ook voorzichtig. Ze moet toch iets binnen krijgen.

Daarna verhuis ik Didi naar kattenhal 2. Nu haar kittens weg zijn kan moeder zelf naar de hal en mag ze samen gaan wonen met rode poes Pommetje en zwart-witte kater Toren. De hal is een stuk groter en nu kan ze ook in de buitenren in de zon liggen. De afdeling waar Didi en haar kittens hebben gezeten maak ik schoon en ik verhuis onze andere moederpoes Ginger en haar kittens erheen. Ginger moet nog wennen aan deze interne verhuizing. Telkens als de deur open gaat rent ze de gang op om dan naar oude afdeling te rennen…

Ondertussen is het al 12:15, nu toch echt tijd voor pauze. In verband met Hemelvaartsdag zijn we ’s middags dicht en hoop ik op een rustige middag, maar dat zit er niet in..

De dierenpolitie komt met een hond die is bevrijd uit een warme auto. Het is de eerste zomerse dag van het jaar en het is meteen raak. Er zijn nog steeds mensen die hun hond in de auto laten met deze temperaturen. Levensgevaarlijk, het wordt echt veel te heet in de auto.

Hondenverzorgster Marianne heeft een tweetal afspraken gemaakt voor deze middag: er komen mensen kennis maken met asielhond Sue en het geïnteresseerde echtpaar in asielhond Bram komen hem weer keer ophalen voor een proefwandeling. Het klikt steeds beter tussen hun herder en boerenfox Bram. Mooi om te zien.

De dierenpolitie is nog aanwezig als de eigenaren van de hond in de auto zich melden. Precies op datzelfde moment wordt er een zieke zwerfkat binnengebracht. De dierenpolitie en Marianne gaan het gesprek aan met de eigenaren van de hond en Syl en ik lopen naar de dierenartskamer met de gevonden kat. Hij is er slecht aan toe, ligt alleen maar en kan nauwelijks bewegen. Samen met onze dierenarts proberen we er achter te komen wat er mis is met deze kat, die er verder toch goed uit ziet. Goede voedingstoestand, geen verwondingen. Gelukkig meldt er zich snel een eigenaar en horen we dat hij suikerziekte heeft. Dat maakt alles een stuk duidelijker, zijn bloedsuiker is te laag en hij heeft daardoor een zware hypo. We pakken de opgeloste druivensuiker en ik probeer dit met een spuitje in zijn bek te spuiten. Makkelijk gaat het niet. Hij is erg zwak, heeft moeite met slikken en houdt zijn kaken stijf op elkaar. Een kwartier nadat we zijn begonnen komt hij meer en meer bij. De eigenaren zijn inmiddels gekomen en blijven met Brutus (zoals deze stoere kat blijkt te heten) op het asiel tot hij goed genoeg is opgeknapt en weer mee naar huis kan. Als ze weggaan voelen we ons trots en voldaan. We hebben de hele middag voor het leven van Brutus geknokt en als hij dan eind van de middag samen met zijn baasjes weg gaat nadat hij meer dood dan levend het asiel in kwam, is dat toch wel ontzettend fijn.

Marianne, Syl en ik praten nog even na over deze middag die weer eens totaal anders is verlopen dan we van tevoren hadden kunnen bedenken. Ik hoor van Marianne dat de proefdag van asielhond Kim goed is gegaan en dat de mensen zaterdag weer komen. Ook de mensen voor Bram gaan terug komen. De mensen voor Sue waren enthousiast, maar gingen er nog wel goed over nadenken. Verstandig.

Om 17:00 uur zijn we langzaam aan het afronden als de telefoon gaat. Ik neem op en het is Marco van de dierenambulance. Ik slaak toch even een zucht; na zo’n heftige middag had ik gehoopt dat er niks meer zou komen. Helaas heeft de politie weer een hond uit een warme auto moeten halen. Nummer twee deze middag…

Om 18:00 uur doe ik het hek dicht, maar voordat ik naar huis ga, rij ik nog even langs asielkat Gizmo die in een pleeggezin zit. Gizmo houdt van structuur en heeft een hekel aan andere katten; je zult begrijpen dat hij het niet zo goed deed in het asiel. Gelukkig bevalt zijn pleeggezin een stuk beter. Nu heeft het pleeggezin al een kat, dus voor Gizmo is dit echt wel een tijdelijk adres en zoekt hij nog steeds naar een vaste plek voor hemzelf. Ik heb hem al een poosje niet meer gezien en het wordt ook tijd om hem weer te wegen. Hij is enthousiast als ik binnenkom en vraagt om zijn eten. Zijn pleegouders zijn een dagje weg, dus ik mag hem ook meteen zijn maaltijd geven. Tja, zijn pleegmoeder heeft me vanmorgen aan de telefoon wel gezegd waar zijn eten stond, maar er is ondertussen al zoveel gebeurd… Het zoeken duurt Gizmo te lang en hij wordt ongeduldig. Net op het moment dat hij echt in protest gaat vind ik het en kan hij lekker zijn maaltijd op eten. Wel moet ik hem het trieste nieuws brengen dat hij iets minder eten krijgt voortaan; de weegschaal liegt niet.

Het is 18:45 uur als ik thuiskom en mijn eigen kat heerlijk buiten in het zonnetje zie liggen. Die heeft zich zo te zien uitstekend vermaakt op deze zonnige dag en springt bij me op schoot als ik ook nog even in de zon op de tuinstoel ga zitten. Even bijkomen van weer een heftige dag.

Op het asiel gaat het ondertussen gewoon verder. Syl heeft dienst en ik krijg een appje dat de dierenambulance nog een kakariki parkiet en een magere kat heeft gebracht. De kat heeft een chip, maar het daarbij geregistreerde telefoonnummer is afgesloten. Ja, dan heb je niks aan een chip.

Rond 22:45 uur stuurt Syl me nog een filmpje van een etende Nepeta! Wat super fijn en mooi nieuws om deze dag mee af te sluiten.

Laatste blog & nieuws