Intussen in het asiel: Freule Jill

Op 19 januari vinden we haar in onze quarantaine-kennel. Klein, wit (wit? nou ja, ze is ooit wit geboren), verklit, vól met vlooien, mager, oogjes vol staar, doof en een bekje dat aan elkaar hangt van tandsteen en ontsteking. We noemen haar Jill en nemen ons voor om degene die haar komt ophalen beleefd de oren te wassen over het verzorgen van een bejaarde Maltezer.

Die kans krijgen we niet. Eén dag verstrijkt, twee, een hele week en nog steeds meldt zich geen eigenaar.

Intussen gaan we natuurlijk aan de slag met Jill. Collega Annika heeft geen keus en moet haar min of meer kaal scheren. Ter compensatie krijgt ze een truitje aan. Ze gaat in bad om de vlooien weg te spoelen, ze wordt ingeënt en we maken een afspraak bij de dierenarts voor haar gebit. Ze ondergaat het allemaal min of meer gelaten.

Wandelen gaat gelukkig heel goed. Vaste vrijwilligster Tanja start een trainingsprogramma en haar conditie gaat zienderogen vooruit. Ze krijgt weer beenspieren.

Het eten bij ons bevalt haar niet zo. Omdat ze zo’n slecht gebitje heeft proberen we vers vlees, blikvoer, allerlei soorten snoep. We halen zelfs frikandellen uit de vriezer. Het wordt allemaal zonder veel enthousiasme in ontvangst genomen.

Als ze terugkomt van haar gebitssanering, is het een klein hoopje ellende. Ik check ’s avonds nog even hoe het met haar gaat en daar ligt ze wat bibberig onder een dekentje. Wit hondje, bloederig bekkie. Ach gossie.

Maar we kunnen nu op zoek naar een nieuw thuis voor haar. Een nieuwe start, zogezegd.

Tijdens het voeren heeft ze een streepje voor en mag ze loslopen in de kennel. Daar komt ze een verdwaald bakje brokjes tegen. En Jill, met het bekje zonder tanden, de moeilijke eter, begint met smaak van de brokjes te eten. Nou, dat is dan ook weer duidelijk.

Als je haar komt halen voor een wandeling, word je aangeblaft. “Waar was je, het is allang tijd voor m’n loopje hoor!”.

Komt de onrust door haar toch wel gevorderde leeftijd? De omgeving? Aangeleerd gedrag? Doofheid?

Er komen een paar keer mensen kennismaken. Maar dan is Jill eigenlijk niet zo geïnteresseerd, maakt geen contact, loopt doelloos piepend rond en de mensen haken (begrijpelijkerwijs) een voor een af.

Om te begrijpen wat er precies aan de hand is, moet je haar eigenlijk in een thuissituatie observeren. Zeggen mijn collega’s en kijken mijn kant op. De dag daarop heb ik weekend en haal ik haar op uit de kennel.

Jill loopt piepend en jengelend door het huis. Onze eigen honden snappen er niks van, dit soort gedrag kennen ze niet. Als Jill te dicht bij hun mand komt, grommen ze ‘dit is de grens’. Jill hoort niks (want doof), maar snapt het concept van ‘mand bezet’ en gaat weer op weg met de ziel onder de arm.

Al dwalend komt ze ook mijn kater Aslan tegen (hij is zeker twee kilo zwaarder dan zij…). Aslan kijkt en ruikt eens en haalt zijn schouders op. Ik zie hem denken ‘o, vrouwtje heeft weer eens haar werk mee naar huis genomen’. Gezamenlijk besluiten ze om elkaar te negeren.

Eten, drinken en wandelen gaat allemaal prima. ’s Avonds is ze zo moe dat ze ondanks haar onrust in slaap valt. Ze maakt ons ’s nachts één keertje wakker omdat ze moet plassen (ik schrijf ons, maar het is mijn man die eruit gaat). En om half acht is het tijd voor ontbijt, vindt de freule.

De volgende dag nemen we haar mee naar het strand. Rennen, gek doen, oren wapperend in de wind. Tijdens de koffie bij de strandtent neemt haar oude gedrag (dwalen, piepen, onrust) weer de overhand. Maar eenmaal thuis springt ze op de bank en is meteen in dromenland.

Na mijn weekend mag ze mee naar kantoor en ook daar schikt ze zich -bijna- zonder protest. Loopt tussen de honden alsof ze nooit anders gedaan heeft. Maakt voorzichtig contact met vrijwilligers, al houdt ze me wel in de gaten. Het is duidelijk: niks mis met dit hondje! Ja, ze is oud, doof, slechtziend en ze kan lekker dreinen, dus een kleine gebruiksaanwijzing heeft ze wel. Ik ben er inmiddels wel zeker van dat ze nog járen meekan. En totdat we een geschikt baasje vinden, mag ze bij ons in de groep meehuppelen.

Heeft u na het lezen van dit verhaal en haar omschrijving interesse in Freule Jill? Neem dan contact op met het asiel of kom langs tijdens openingstijden.

Laatste blog & nieuws