Plotseling bereikt ons het bericht. Vrijwilligster Esther is overleden. Ongeloof. Esther is pas 42. Ze zou nog jaren mee…soms beslist het lot anders. Esther is jarenlang vrijwilligster in het asiel. Ze wil dolgraag een eigen hond maar dat kan niet vanwege haar werk. Dus komt ze in het asiel helpen, naast haar fulltime baan. Elke zaterdag is ze er. Of we haar nu vragen om kattenbakken schoon te maken, zich in een hygiënische overall te hijsen om besmettelijke katten te verzorgen, poep te scheppen of een hond uit te laten die bijna net zo groot is als zij, er is niets dat ze niet aanpakt. Lief.

Esther is advocaat. Als we juridische problemen hebben met een klant die het woord “nee” niet snapt, helpt ze meteen met het schrijven van een brief. Duidelijke taal, want de klant doet er verder het zwijgen toe. Stoer.

Een tijd terug besluiten Esther en Mercedes, haar partner, dat het tijd is voor een eigen hond en doet lobbes Ollie zijn intrede. Esther heeft dan al een stapje teruggedaan met haar asielwerk maar komt stralend Ollie aan ons showen. Het is een joekel van een hond met een zachtaardig karakter. Wat dat betreft lijkt hij op Esther: stoere buitenkant met een lieve binnenkant. Ze zijn duidelijk stapelgek op elkaar.

Marlies en ik gaan naar de herdenkingsbijeenkomst. Het is een drukte van jewelste. Esther is bekend en geliefd. Er staat een collectebus voor Dierentehuis Stevenshage. “Esther wil niet dat mensen geld uitgeven aan bloemen, als er zoveel asieldieren zijn die hulp nodig hebben” zegt Mercedes. We zijn er blij mee, natuurlijk. Tegelijkertijd willen we helemaal niet dat het zo is, dat het overlijden van Esther de reden is dat we geld gedoneerd krijgen.

Donderdag komt Mercedes de collectebus overhandigen. “We kregen de biljetten er bijna niet meer in” zegt ze “we hebben ze er op het laatst in moeten próppen.”

We verbreken de verzegeling en worden stil. Het geld stroomt letterlijk de collectebus uit. Met z’n drieën tellen we alles en komen op 1121 euro. Esther is hier heel blij mee, weten we. Ik stel voor om met het geld de kapotte afscheiding tussen de twee gedeelten van ons hondenbos te vernieuwen. Esther heeft immers met de asielhonden heel wat tijd doorgebracht in ons bos. Mercedes vindt het een goed idee.

Het asiel draait om de dieren, maar mensen zijn de drijvende kracht erachter. Mensen zoals Esther, die de handen uit de mouwen steken. Esther, we zullen mede namens jou heel goed voor de asieldieren blijven zorgen. Dankjewel dat je ons daarmee hebt willen helpen. Je wordt gemist.