Ik geef het niet graag toe, maar ik erger me vaak aan dingen. Dat u niet denkt dat ik continu sereen glimlachend als een moeder Teresa door het leven ga omdat ik het engelachtige beroep van dierenreddende asielbeheerder uitoefen.
Meegenieten
Helaas, ergernis is aan de orde van mijn dag. Variërend van een lichte wrevel als iemand zijn kopje niet in de afwasmachine heeft gezet, een half glas water bij de balie heeft laten staan, zijn voeten niet heeft geveegd (ligt er nu wéér modder op de trap) of mijn lievelingspen (eentje van dertien in een dozijn waarvan er nog een hele doos in de kast staat) heeft geleend en vervolgens niet heeft teruggebracht, tot groen en geel als mensen het nodig vinden om bij het tankstation van onze overburen tijdens het stofzuigen van hun auto (wat op zich ook al niet mijn favoriete geluid is) hun favoriete muziek niet kunnen horen en het daarom ‘wat harder’ zetten waardoor ik in mijn woonkamer gezellig kan meegenieten (waarbij duidelijk moge zijn dat ik het woord genieten hier ironisch gebruik) of als mensen de Stevenshofdreef en de zich daarin bevindende rotondes voor het circuit van Francorchamps aanzien en zo hard mogelijk rondjes rijden inclusief met gierende banden optrekken én remmen.
Invasieve exoten
Ik erger me als bij de Albert Heijn een streepjescode niet herkend wordt door de zelfscanner (nota bene het enige waar een streepjescode voor dient) en ik de hele groente afdeling af moet speuren naar een microscopisch klein codetje op de zijkant van een affiche, of als iemand het lumineuze idee oppert om de Japanse duizendknoop, een invasieve exoot, te gaan bestrijden met de geïmporteerde Japanse duizendknoopkever (een exotische soort introduceren is immers nog nooit misgegaan). Ik erger me ook aan mezelf als ik weer met tandpasta mors of met mijn mouw aan een deurklink blijf hangen (serieus, hoe onhandig kun je zijn).
Zwerfafval
Een andere oorzaak voor het type groen-en-geel ergernis is zwerfafval. Als ik een rondje loop met de hond, vál ik er letterlijk over en moet oppassen dat hond niet met zijn blote voeten in de glasscherven gaat staan. Het kan natuurlijk gebeuren dat je iets op straat laat vallen maar waarom neem je dan niet éven de moeite om het weer op te rapen? Of kan het mensen gewoon geen r… schelen en laten ze hun hamburgerdoosje / redbull blikje / snoeppapiertje / sigarettenpakje ter plekke uit hun handen vallen, in het kader van ‘er is toch ruimte zat op de straat’. (Tip: als er ‘sustainable’ op een label staat gedrukt, wil dat niet zeggen dat het duurzaam is als het op een fietspad ligt. Wat me zo irriteerde dat ik er zelfs een foto van moest maken. Ik ben er niet trots op).
Niet klagen maar doen
Waarna ik me ineens mateloos aan mezélf begon te ergeren en besloot me figuurlijk bij mijn eigen kladden te pakken. Niet zeuren, niet klagen, niet ergeren, dóen! Waarop ik een account maakte bij Nederland Schoon en opruimspullen bestelde (ondertussen uit alle macht trachtend de ergernis over alle administratieve hordes en de hoogte van de verzendkosten te onderdrukken maar dit terzijde) om in ieder geval één type ergernis daarmee de kop in te kunnen drukken.
Hondenpoep
En zo gingen Marlies en ik enige tijd later toen we tijd hadden (de zon scheen) op pad om de directe omgeving van het asielterrein zwerfvuil vrij te maken. Het plan was om de totale route van het asiel naar het Valkenburgse meer te bevrijden van afval maar halverwege was de tijd om en de vuilniszakken vol. Tijdens het rapen verbaasden we ons over de aantallen aanstekers (dertien in een úúr tijd), leerden we hoe een lachgasfles eruit ziet en ergerden we ons gezamenlijk aan de schrikbarende hoeveelheid hondenpoep op alle grasveldjes en perken. Die, en dat wil ik hier even benadrukken, niet van onze asielhonden afkomstig is. Onze vrijwilligers zijn namelijk volledig doordrongen van het nut van de geldende opruimplicht.
Ergeren-zonder-schuldgevoel
Gaf het voldoening, dat zwerfvuil rapen, vraagt u dan. Nee, dat eigenlijk niet. Die vuilniszakken wegen al snel aardig door, die grijpstokken zorgen als je niet uitkijkt voor een tenniselleboog en het is eerlijk gezegd ook best jakkes. Het voorjaarszonnetje was lekker, maartse viooltjes geurden in het perkje voor het asiel en de positieve reactie van onze buurmannen van Stedelijk Beheer was leuk. Die schone straat duurde maar heel even (dit was de eerste van vele acties ben ik bang) maar ik heb mezelf er wel een ‘ergerniscoupon’ voor cadeau gegeven, naar believen in te ruilen voor één (1) keer ergeren-zonder-schuldgevoel.
ZATERDAG 19 MAART: LANDELIJKE OPSCHOONDAG – GEEF UZELF EEN GRATIS ERGERNISCOUPON CADEAU BIJ UW OPSCHOON ACTIE!
Laatste blog & nieuws
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
