De week na mijn vakantie is altijd druk. Er ligt nog van alles te wachten wat aandacht vereist. Ik wil alle dieren even zien en bespreken met de verzorgers, ofwel omdat ze nieuw zijn ofwel omdat ik wil weten hoe het inmiddels met ze gaat.
Dat was vorige week. Deze week is er alweer meer rust en routine.
Zondag en maandag val ik in als ‘hoofd kattenverzorging’. Zondag is er vanwege de vakantie minder hulp dan normaal en mag ik aan de slag in de quarantaines. Drie afdelingen moeten vóór 10 uur klaar, want dan komen de pensionklanten. Eén afdeling met vijf lieve volwassen katten. In de twee andere quarantaines bevinden zich een moederpoes met gezin. Geweldig leuk natuurlijk…al is snel schoonmaken met vier respectievelijk vijf rennende kleuters een uitdaging.
Alles valt volgens hen in de categorie ‘speelgoed’. Ik moet dondersgoed uitkijken dat er geen poesjes in de vuilniszak belanden, kleine voetjes onder mijn voeten terechtkomen of een duik nemen in de emmer met sop. Iedere keer als ik me voorover buig, springt er wel eentje op mijn rug en tijdens het klaarmaken van het eten klimmen ze allemaal tegelijk in mijn benen. Ik betreur mijn kledingkeuze van die ochtend: een spijkerbroek was wellicht toch beter geweest.
Om 9:59 uur (ik geef mezelf een compliment voor mijn timing) fatsoeneer ik mijn kleding en loop ik naar de balie. Daar staat het inmiddels al helemaal afgeladen met pensionklanten. Ons pension is tijdens de meivakantie helemaal volgeboekt voor zowel de honden als de katten. Fijn, want dat zijn belangrijke inkomsten voor het asiel!
De wisseldagen zijn dan wel even aanpoten. Zeker bij de pensionkatten, die niet altijd direct positief gestemd zijn over hun tijdelijke nieuwe huis dan wel over hun nieuwe huisgenoten. En bij de gelukkigen die weer naar huis mogen, is het reismandje vaak aanleiding voor enig verzet.
Om half elf even pauze en tijd voor mijn gewone taken. Mail, stages indelen, facturen checken en nog veel meer klusjes. De ochtend vliegt om. ’s Middags neem ik de tijd om even met mijn Griekse vriendjes Tommi, Sue en Ramona te spelen. Ik vind het bijzonder en geweldig om te zien hoe goed ze zich aanpassen aan het leven in Nederland en ons asiel. Ze rennen en spelen dat het een lieve lust is.
’s Middags heb ik goede hulp bij de asielkatten en het lukt ons allemaal om rond vijf uur naar huis te gaan. Dat is wel fijn op zondag.
Om half tien doe ik mijn avondronde. De kittens doen met elkaar nog even wie-kan-er-het-snelst-door-de-deur-ontsnappen, net als Toren, Pommetje en Chadli in kattenhal 2. Gelukkig heb ik een troef: eten! Uiteindelijk krijg ik mijn zin en zit iedereen weer aan de goede kant van de juiste deur.
De rustige week is begonnen.
Op maandag combineer ik de supervisie over de asielkatten met mijn eigen werk en ’s middags klanten helpen. Op maandag is het vaak druk met telefoon en deze week is geen uitzondering. Gelukkig zijn er veel vrijwilligers en krijgen de dieren alle aandacht en afleiding.
Dinsdag begint om 8 uur met ons wekelijkse personeelsoverleg. Lopende zaken en actiepunten krijgen aandacht. Wie heeft er afspraken, wie heeft er hulp nodig, enzovoort.
De dierenarts komt. Er moet een hondje onder verdoving geschoren worden, er komen twee afstandskatten, een castratie van een konijn en het eerste nestje kittens krijgt hun entingen. We zijn blij dat deze vijf het gered hebben en we hopen dat ze geen terugslag krijgen van de enting. Daarvan is tijdens de avondronde in ieder geval nog niets te merken. Het is wel een avond waarop ik bij diverse katten de hokjes moet schoonmaken omdat ze hun kattenbak hebben omgegooid of net naast de bak gemikt hebben met plassen. Jammer.
Woensdag, Koningsdag! Behalve de oranje strik van hond Norah merken we er niet zoveel van. Gelukkig zijn er veel mensen door de hagel gekomen om ons te komen helpen. Om half tien wordt er een schattig klein wit konijntje binnengebracht. We noemen hem Maxi, om in stijl te blijven. Maxi is gebeten door een kat, maar behalve een spoortje bloed op een pootje kunnen we weinig beschadigingen vinden. Voor de zekerheid gaan we toch maar naar de dierenarts. Die kan verder weinig doen behalve een beetje antibiotica.
We installeren Maxi op een rustig plekje. De prognose voor konijnen die zijn gebeten door katten is niet goed, maar uiteraard geven we niet zomaar op. Om de paar uur geven we krachtvoer waarvan net zoveel óp als ín het konijntje terechtkomt. Hij eet zelf een paar hapjes kleingesneden wortelloof. Uiteraard staat Maxi ook op het lijstje van de avondronde. Dan gaan er ook nog een paar hele kleine blokjes appel in. Zou hij het dan toch gaan redden?
Donderdag heb ik de hele ochtend afspraken en ’s middags help ik weer bij de balie. Marlies heeft op woensdag de kittens als plaatsbaar op internet gezet. Vanaf 13:00 uur kunnen ze besproken worden. Om half één meldt zich de eerste kandidaat. Als de deur om 13:00 uur opengaat, ziet het zwart van de mensen. Om half twee zetten we op internet dat alle kittens besproken zijn. Zoals altijd moeten we veel mensen teleurstellen. Mensen zijn soms voor niks een tijd onderweg en zijn dan boos. Het is natuurlijk vervelend dat de kittens als beschikbaar staan als je thuis wegrijdt en dat ze besproken zijn wanneer je in het asiel aankomt. Uiteindelijk kunnen we drie gezinnen gelukkig maken; zij mogen in de loop van volgende week hun nieuwe huisgenootjes komen ophalen.
Hondenverzorgster Marianne heeft mensen voor Griekse Tommi, die hem net zo geweldig vinden als wij. Ze gaan er nog heel even over nadenken (verstandig!) maar we hopen natuurlijk van harte dat het doorgaat.
Naar aanleiding van de kittens, komen en bellen er donderdag meer mensen dan gemiddeld dus is het extra fijn dat we dankzij de vrijwilligers toch ook vandaag op tijd (kwart voor zes) naar huis kunnen.
Donderdag heb ik de supervisie bij de konijnen/knaagdieren/vogel afdeling. Er wordt een agapornis gebracht. Ik ga om de paar uur kijken bij Maxi en hem voeren. Die doet nog steeds dapper zijn best (eet zelf wat groente) al is hij wel merkbaar benauwd.
Tijdens de avondronde laten de kittens zien dat ze beslist geen last hebben van de enting of van al het bezoek dat is langs geweest. Ze zijn bijna nog drukker dan anders en eten als wolven (leeuwen?).
Vrijdagochtend krijg ik het bericht waarvoor we al vreesden. Maxi heeft het niet gered. We hebben ons best gedaan, maar helaas.
De collega’s staat weer een drukke dag te wachten, maar ik ga even weekend vieren. Bijkomen van een rustig weekje.
Laatste blog & nieuws
Loopt u met ons mee?
Onze jaarlijkse collecteweek komt er weer aan: van 21 tot en met 25 mei gaan we langs de deuren. Meld u nu aan als collectant en help de dieren in uw regio!
Paasuitdaging levert ruim 5000 euro op!
Weet u het nog? In maart deden we mee met de Paaschallenge van Stichting Dierenlot, met een Dog Survival Run, de Paas Bake Sale, shoppen in ons tweedehands winkeltje…alles om geld op te halen voor de asieldieren. En dat is gelukt! Wij zijn alle gulle dierenvrienden zeer dankbaar!
Bied mee op echte kunst en steun de asieldieren!
Eenmaal, andermaal… Heeft u ooit een kunstveiling willen bijwonen? Dit is uw kans! Kom op vrijdagavond 3 mei naar de jaarlijkse Kunstveiling van de Leidse Kunsthistorische Vereniging. En wie een kunstwerk koopt, steunt de asieldieren!
