Dit is Doubaz. Dertig kilo doldrieste dartelende doedel (labrador x poedel): lief, grappig, actief, slim en atletisch. Maar ook: dertig kilo eigenwijs, tegendraads, inmiddels flink puberend, te slim voor zijn bestwil en met geheel eigen ideeën over de riem (bij voorkeur in twee stukken), over luisteren (niet) en over een uit-knop (onvindbaar). Zijn eigenaar was ten einde raad en vroeg ons om voor hem een nieuw baasje te zoeken.

Hulphond?

Na een aantal dagen met deze prachtige zwarte ietwat op een flatcoated retriever lijkende, superlieve maar ook doodvermoeiende hond aan de slag te zijn geweest, zegt hondenverzorgster Marianne tegen me “ik denk dat Doubaz hulphond moet worden.” “Wordt Loebas daar gelukkig van?” vraag ik haar. “En zo ja, hoe pakken we dat aan?”.

“Nou” zegt ze “ten eerste heet hij Doubaz. En het was gewoon ineens een ingeving, een flits. Doubaz wil de hele dag bezig zijn met zijn mens (geen uit-knop, jeweetwel). Als de baas daar even geen zin in heeft, zorgt Doubaz er -waf wAf WAf WÁF!- wel voor dat er toch leven in de brouwerij komt. Als je hem daarentegen de hele dag dingen te doen kunt geven die ook nog nuttig zijn voor de baas, draai je die situatie ongemerkt om. En ja, ik denk wel dat hij daar gelukkig van wordt.”

“En” gaat ze verder “ik denk dat als we hem ‘gewoon’ herplaatsen, een volgende baas voor hetzelfde probleem komt te staan. Hij heeft de energie van 10 Energizer bunnies plus werklust plus hij is superslim plus hij is goed gesocialiseerd.” Met zoveel logische argumenten kan ik niet anders dan haar gelijk geven.

Op zoek naar de juiste plek

Marianne neemt contact op met Annette van de Stichting Hond in Nood (de stichting is inmiddels gestopt met haar activiteiten, maar we kunnen nog altijd bij hen terecht voor advies en hulp). Annette heeft goede ervaringen met de stichting Service Dogs in Tweede Exloërmond. (Dat is in Drenthe dus.) Na een hele batterij filmpjes te hebben bekeken – de honden kennen uiteindelijk tussen de vijftig en zeventig commando’s – besluiten we om contact op te nemen.

Vertrouwde aanpak

Mynouk van Service Dogs reageert enthousiast op Marianne’s mail. Niet lang daarna staat ze op onze stoep om kennis te maken met het bijzondere kind dat Doubaz nou eenmaal is. Mynouk stelt zich aan hem voor en doet wat kleine testjes. Een speeltje gooien, kijken of hij het terugbrengt. Of hij het wil afgeven. Zachtjes tegen hem aan duwen om te kijken hoe hij reageert. Haar methode is vriendelijk, creatief en zachtaardig en vertoont vele overeenkomsten met hoe we bij Stevenshage met de honden omgaan. Speels en zonder dwang of fysieke correcties maar niet zoetsappig of te verwarren met “we laten de honden over ons heen lopen” of “we geloven niet in grenzen stellen”.

Stage lopen

Mynouk ziet dezelfde mogelijkheden in Doubaz als Marianne al eerder. En zo gaat hij diezelfde middag nog op weg naar Tweede Exloërmond (dat naast Eerste Exloërmond blijkt te liggen, wel zo overzichtelijk). Hij gaat voorlopig bij Mynouk in huis wonen waar ze spelenderwijs gaat bepalen of een carrière als hulphond inderdaad in zijn toekomst ligt. Daarnaast (zodra hij een jaar oud is) wordt er medisch gekeken of hij dit mooie maar intensieve beroep ook lichamelijk aan zal kunnen.

Vol vertrouwen de toekomst in

Eind oktober was dat. Natuurlijk waren we stiknieuwsgierig maar hielden we ons nog even in omdat we weten dat je sommige dingen niet moet haasten. Deze week kwam er een update waaruit we graag (met toestemming) citeren.

“de eerste dag was voor Doubaz heel erg wennen, hij kon niet in 1x zijn draai vinden”  “de volgende dag was hij aan één stuk door aan het blaffen en kon zijn rust niet goed vinden” “de eerste keer los is natuurlijk voor ons ook erg spannend, maar wat deed hij dat fantastisch” “na het spelen en wandelen was hij echt moe en heeft de hele avond doorgeslapen” “hij is zo alert, lief en aanhankelijk” en “nog een overwinning: DE RIEM IS NOG HEEL!” en tenslotte “voor zover ik dat nu kan zeggen heb ik alle vertrouwen dat Doubaz fantastisch in ons programma past”

De medische keuring is nog even spannend, hopelijk kan Doubaz daarna serieus aan zijn opleiding beginnen. Waarna hij steun en toeverlaat van een nieuwe baas mag worden en ongetwijfeld binnen de kortste keren zijn of haar hart zal stelen…