Intussen in het asiel: De parka van Monterosa

Categories
Blog: Intussen in het asiel

Eén dier redden verandert de wereld niet, maar het verandert wel de wereld voor dit ene dier. De meesten van u kennen deze uitspraak vast wel. Je kunt het ‘diep’ noemen. Of zoetsappig, beetje afhankelijk van je invalshoek. Of je humeur van de dag.

Hoe dan ook, op een paar verschillende manieren kreeg ik de afgelopen weken die boodschap langs. Eentje van een filmpje op tv, met een meneer die mishandelde en verwaarloosde leeuwen redt. “Ook al kan ik er van de tien maar eentje redden, dan is het al de moeite waard” zei hij. Het trof me omdat ik dat zelf de laatste tijd een beetje vergeten was. Vooraan in de kaartenbak van mijn geheugen zaten vooral dieren die we ondanks verwoede pogingen niet aan een nieuwe start konden helpen.

Poes Monterosa komt met een compleet vervilte vacht op haar rug binnen bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Vervilte vacht

Dinsdag stond ik naast Syl terwijl ze Monterosa (hoe we aan die prachtige naam komen? lees vooral verder) aan het scheren was. Kussen klaarleggen (we gebruiken altijd een aankleedkussen voor baby’s voor katten onder narcose, erg handig), beetje oogzalf tegen het uitdrogen, kammetje uitzoeken, nagelknippertje pakken. ‘Helpen’ noemde ik het zelf. ‘Toekijken’ volgens Syl.

Monterosa is een cypers met wit poesje met prachtige grote kijkers, op straat gevonden en naar ons toe gebracht. Niks buitengewoons eigenlijk. Tótdat we haar over het ruggetje aaiden; wat niet lukte. Want wat er als bedrieglijk normale vacht uitzag, bleek een complete cape van vilt die haar gehele rug bedekte. Niet hier en daar een klitje of een knoopje of een flardje vilt, nee, we hebben het hier over een plak dikke geribbelde vilt tot wel één centimeter dik. Een beetje zoals een wollen deken die de kookwas niet heeft overleefd. Ze is gevonden in de Tomatenstraat; Monterosa is de naam van een tomatenras met een eigenaardig ribbelig oppervlak. En hoort! daar vallen de kwartjes.

Geen gebitsprobleem

Monterosa is een kortharige kat van een jaar of acht die redelijk goede tandjes heeft (al staat er wel een afspraak bij de dierenarts voor reiniging en polijsten van haar gebitje) en die er niet uitziet alsof ze ergens pijn in haar rug heeft. Soms ontstaan klitten of vilt namelijk als gevolg van gebitsproblemen of soms ook als gevolg van verminderde souplesse door ouderdom waardoor de poes zichzelf niet goed meer kan poetsen. Dat lijkt hier niet aan de hand te zijn. We snappen werkelijk niet hoe dit pels-kunstwerk heeft kunnen ontstaan.

Uiteindelijk doet dat er natuurlijk ook niet toe en moet het er gewoon zo snel mogelijk af. Daarna kunnen we wel eens uitvogelen hoe de vacht zich gaat gedragen en of we maatregelen moeten nemen om herhaling te voorkomen.

Poes Monterosa wordt van haar vervilte vacht af geholpen bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Ongeschonden velletje

Zondag deden Syl en ik daarom een poging, Syl hanteerde de tondeuse en ik mocht Monterosa, die zich overigens voorbeeldig gedroeg, afleiden. Maar omdat haar huid door de viltmassa in liezen en oksels in dichte plooien gevouwen was, bleek de kans op verwondingen te groot. Een licht roesje toegediend door dierenarts Saar leek ons beter.

Zodoende ontdeed Syl dinsdagochtend Monterosa van de rest van haar dubbel geïsoleerde vacht-parka, waar wonder boven wonder een poezelig gaaf en ongeschonden velletje onder vandaan kwam. Met een prachtige vachttekening op haar kale huidje. Staart en manen bleven, nadat we die zorgvuldig uitgekamd hadden, intact om de stoere leeuwenlook – helemaal hot op de catwalk dit najaar – te perfectioneren.

Poes Monterosa wordt van haar vervilte vacht af geholpen bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Elk dier is er één

In lekkere warme dekens gewikkeld mocht ze weer wakker worden. Toen ik ’s middags even ging checken, zat ze op het plankje in het hok zich af te vragen waarom bewegen haar ineens zo makkelijk afging ondanks de lichte restverschijnselen van de narcose. Tijdens de ronde ’s avonds waren ook die helemaal verdwenen. Af en toe zag ik een lichte rimpeling over haar rug trekken. Dat kwam doordat de buitenlucht ineens wel erg dichtbij was, zei ze desgevraagd maar al met al was ze toch erg tevreden over haar kappersbezoek.

Monterosa deed me weer aan de uitspraak hierboven denken. Er zullen altijd dieren zijn die we niet aan een nieuwe start kunnen helpen. Wat voor mij niet wil zeggen dat ik het niet blijf proberen. Elk dier waarvan we de wereld kunnen veranderen, is er eentje…

Poes Monterosa na haar kappersbezoek bij Dierentehuis Stevenshage in Leiden.

Laatste blog & nieuws

Nieuws
27 maart 2024

Welkom aan drie nieuwe bestuursleden!

Ons bestuur bestaat uit bevlogen vrijwilligers die zich onder meer bezighouden met financiële, personele en strategische zaken voor het asiel. Onlangs mochten wij maar liefst drie nieuwe bestuursleden verwelkomen: Talien, Suzanne en Ingeborg stellen zich graag aan u voor!

Nieuws
25 maart 2024

Dog Survival Run: sponsor Conan en Eline!

Wat een helden! Collega’s Eline en Conan renden, klommen, sprongen en zwommen zich door het zware parcours van de Dog Survival Run. Bekijk hier de video. U kunt dit sportieve duo nog steeds sponsoren. Uw donatie wordt verdubbeld en komt ten goede aan onze asieldieren!

Info
24 maart 2024

Komt u shoppen in ons winkeltje?

Wij verkopen voerbakken, mandjes, tuigjes, speelgoed, vervoerskorfjes, te veel om op te noemen. Allemaal tweedehands maar in prima staat. Het bedrag van uw aankoop geldt als donatie en komt momenteel dubbel ten goede aan onze asieldieren!

© Copyright 2024 Dierentehuis Stevenshage Leiden | Website door Webmazing
Doneren