Intussen in het asiel: De comeback van de collectebus

Het blog is deze week geschreven door Suzan, vrijwilliger in het bestuur van Dierentehuis Stevenshage.

Vol spanning keren we de oranje bussen één voor één om. Er komen massa’s losse centen, euro’s en af en toe een briefje voorbij. De opbrengst van onze huis-aan-huis collecte keldert al jaren. Zou het dit jaar lukken het tij te keren?

Huis-aan-huis collecte

Het is altijd een enorme klus om de collecte in goede banen te leiden. Met de steeds maar dalende opbrengst zorgt dat voor terugkerende discussies op de werkvloer en in het bestuur. Moeten we hier wel mee doorgaan? Kunnen we onze tijd niet beter ergens anders in steken? Is collecteren eigenlijk nog wel van deze tijd?

De conclusie blijft steeds hetzelfde: JA, we gaan ermee door en JA, collecteren is nog steeds van deze tijd! Het asiel kan elke cent goed gebruiken en de tientallen collectanten die voor ons lopen zijn uitstekende ambassadeurs. Iemand die in levenden lijve met een glimlach voor je deur staat maakt toch een andere indruk dan een iDeal transactie op je mobiel. Dat laatste kan bij ons trouwens ook hoor, het hele jaar door. We gaan wel met onze tijd mee.

Portemonnee-reflex

Zoals elk jaar beginnen we met het ontwerpen van een poster. Die moet natuurlijk tot een soort onbedwingbare ‘portemonnee-reflex’ leiden. We kiezen voor ex-asielhond Sophie, een Engelse Basset met een intens droevige blik midden in een modderig en kaal hondenbos. Ja mensen, u wordt gemanipuleerd waar u bij staat. Neem het ons maar niet kwalijk.

Ik hang de poster voor het raam van mijn huis. Een stille hint voor mijn buren dat ze alvast kunnen gaan sparen. En een koddige aanblik wanneer onze eigen poezen zich bij wijze van welkom steeds keurig naast Sophie opstellen als ik thuiskom.

Nieuwsgierige naaktkat

Als de collecteweek is aangebroken, kom ik als eerste bij mijn wat oudere buurman. ‘Ja, dat zat er natuurlijk dik in,’ bromt hij. ‘Ik heb helemaal niks met beesten, maar ik kan nu natuurlijk geen nee zeggen.’ Hij heeft het helemaal begrepen.

Bij het volgende huis doet een jonge buurvrouw open met een vrolijke baby op haar arm, terwijl ze met één voet haar nieuwsgierige naaktkat naar de woonkamer dirigeert. Ze roept: “Hee, Stevenshage! Onze hond komt volgende week weer bij jullie in het pension logeren. Ze vindt het altijd geweldig.” Ze stopt een hand kleingeld in mijn collectebus. Als ik hem beweeg rammelt het al een beetje. Fijn geluid.

Chippen

Verderop doet een nieuwe buurvrouw open. Terwijl ze wat kleingeld in mijn collectebus stopt, vraagt ze of ze haar buitenkatten moet laten chippen. Ik raad het haar ten zeerste aan. Een chip, mits goed geregistreerd, maakt het verschil tussen een huisdier en een zwerfdier. Als ik vertel dat het asiel veel kosten maakt om juist ongechipte katten op te vangen, zegt ze: “Dus eigenlijk draaien jullie op voor de kosten van andermans kat, waardoor jij nu met een collectebus langs de deuren moet.” Scherpe analyse, buurvrouw! Ik geef haar nog de tip dat juni de landelijke chipmaand is. Je kunt je dier dan bij de meeste dierenartsen voordelig laten chippen (klik hier voor een lijst). Ze belooft me plechtig dat ze dat gaat doen.

Zakken stro

Een paar huizen verder doet een kleurrijke dame op leeftijd open. ‘Even zoeken naar contant geld hoor!’ roept ze, en ze wervelt haar huis in. Ze komt hoofdschuddend terug. ‘Ik heb niks. Maar jullie kunnen toch ook handdoeken en stro gebruiken?’ ‘Jazeker!’ zeg ik, ‘Maar dat past niet in mijn collectebus. Ik kan het straks komen halen.’ Voordat ik ben uitgesproken vliegt de deur dicht en zie ik haar door het glas richting achterdeur gaan. Ik vermoed iets met stro.

De zwaaier

Dan volgen er wat grote vrijstaande huizen. Altijd interessant. Bij de eerste doet ‘de zwaaier’ open. Zo noem ik deze buurman altijd in gedachten, want hij zwaait altijd heel vriendelijk als hij zijn hond uitlaat en langs ons huis loopt. De golden retriever komt op me afgestormd zodra de deur opengaat. Hij lebbert enthousiast mijn handen af en voorziet daarna de collectebus van een ‘opfrisbeurt’. Als er één collectant is die dat niet erg vindt, dan is het natuurlijk die van het dierenasiel.

Vermist hondje

Bij het volgende grote huis loop ik de oprijlaan op en bel ik aan. Een vriendelijke dame doet open. Als ik vertel dat ik voor de dieren loop, schieten de tranen in haar ogen. Haar slechtziende hondje raakte afgelopen winter kwijt. Hij liep vaak los op het terrein om haar huis en bleek verdronken in het slootje dat daar loopt. Ik moet ook even slikken en ik bedank haar voor haar bijdrage.

Hysterische teckel

Villa nummer drie. Als ik de prachtige rozentuin door ben, vind ik de voordeur. Zodra die opengaat, vliegt er een hysterische teckel naar buiten. “Neem die maar mee!” zegt de man in de deuropening. “Hij is wel klein, maar past niet in de collectebus!” roep ik boven het geblaf uit. Als alternatief doet hij er wat kleingeld in.

Ouderwetse collecte

Dat contante geld, dat is in het huidige digitale tijdperk wel een dingetje. Mensen hebben vaak niet veel in huis, of moeten er lang naar zoeken. Eén mevrouw voelt zich daar zo lullig over dat ze een briefje van 5 euro geeft. “Omdat je zo lang moest wachten.” zegt ze. Een man reageert verheugd als hij mijn collectebus ziet. “Heerlijk, een ouderwetse collecte!” roept hij uit. “Zonder mobiele apparaten en lidmaatschappen waar je nooit meer vanaf komt. Alleen al daarom geef ik extra.”

Na een paar uur collecteren kom ik terug bij mijn huis. Er loopt een spoor van zaagsel mijn tuin in. Voor de deur ligt een vuilniszak met los stro en een zak zaagsel. Als ik de zak optil, ligt er een briefje van 10 euro onder.

Fantastische opbrengst

Een week later krijg ik een berichtje van ons collecte-opperhoofd Syl: “Suus, we gaan er overheen!” Alle getallen worden voor de zekerheid tot achter de komma gedubbelcheckt, maar alles klopt. De dalende trend is doorbroken en met €20.287,58 hebben een fantastische opbrengst. Ruim drieduizend euro meer dan vorig jaar! We gaan het geld gebruiken om de buitenruimte van het asiel weer veilig te maken voor dier en mens: nieuw hekwerk en bestrating rond het hondenbos, beschutting in de buitenverblijven van de katten en een veilige plek voor onze konijnen om de poten te strekken.

Aan alle collectanten en aan alle gulle gevers: dank jullie wel namens de asieldieren en tot volgend jaar!

Laatste blog & nieuws